اجلاس بغداد با چه اهدافی برگزار می‌شود
اجلاس بغداد در روز شنبه ۶ شهریور ۱۴۰۰ با حضور رهبران و مقامات ارشد کشورهای همسایه بغداد در پایتخت عراق برگزار شد، جدا از دلایل ظاهری که برای برگزاری این نشست عنوان می‌شود ماهیت اجلاس بغداد چیست و این اجلاس با چه اهدافی تشکیل شده است؟
خاورمیانه آبستن حوادث است. به جرات می‌توان گفت کمتر روزی را در خاورمیانه می‌توان یافت که شعله جنگی از گوشه‌ای از آن زبانه نکشد، اختلافی بین دو کشور آن ظهور نکند و چالش‌های بزرگ را پیش روی منطقه، دولت‌ها و مردم خاورمیانه نگذارد.
هر از گاهی نیز نشست‌هایی با عناوین پرطمطراق در این نقطه آشوب‌خیر از جهان برگزار می‌شود که خروجی آن البته همیشه صفر نبوده و همچنین همیشه نیز در حد کمال مطلوب نبوده است.
اجلاس بغداد و گفت‌وگوها میان عربستان و ایران
چند گاهی است که موضوع همکاری‌ها و گفت‌وگوی بین عربستان سعودی و حکومت ایران باعث شده تا عراق که خود از قربانیان دخالتهای حکومت ایران در این کشور می‌باشد میزبان دو کشور شرقی و جنوبی‌اش باشد و شانسش را برای توافقی که بتواند ثبات نسبی را به عراق زخم خورده برگرداند امتحان کند. [مذاکرات ایران و عربستان]
تقریبا همزمان شاید هم بتوان گفت اندکی پیش از شروع مذاکرات وین درباره برنامه هسته‌ای حکومت ایران که امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه زمزمه‌هایی مبنی بر شرکت‌دادن کشورهای خاورمیانه به دلیل دخالتهای منطقه‌ای ایران را سر داد، حکومت ایران به نام آنچه که ابتکار عمل عراق نامیده شد با عربستان در بغداد دیدارهایی را انجام داد تا راه کشورهای عربی و بهتر است بگوییم دخالتهای منطقه‌ای ایران به مذاکرات وین باز نشود.
این امر می‌توانست و می‌تواند برای حکومت ایران سنگین تمام شود کما اینکه هم اکنون نیز به شدت با آن مخالف و از آن گریزان و هراسان است.
چند دور دیدار همزمان با اولین دیدارهای وین، بین عربستان و ایران در بغداد برگزار شد که خروجی مشخصی نداشت.
حکومت ایران مطلوب خود یعنی دور نگاه داشتن کشورهای عربی منطقه خلیج فارس از مذاکرات وین را حاصل شده می‌دید و در ادامه پیگیر ادامه مذاکرات نشد تا اینکه مذاکرات وین از روز ۳۰ خرداد به بن بستی خورد که تاکنون ادامه یافته است.
اجلاس بغداد و دور جدید گفت‌وگوها
اکنون و در این سررسید گفت‌وگوها پیرامون مذاکرات عربستان و ایران به میزبانی عراق دوباره شروع شده است.
دو کشور به همراه دیگر کشورهای همسایه عراق، منهای سوریه در روز ۶ شهریور در بغداد گرد هم آمدند.
در اجلاس بغداد وزاری خارجه عربستان سعودی و حکومت ایران نیز شرکت کردند.
حسین امیر عبداللهیان وزیر خارجه رئیسی که از جانب حکومت ایران در اجلاس بغداد شرکت کرده بود اعلام کرد حکومت ایران برای توسعه همکاری‌های دوجانبه و منطقه‌ای با عربستان سعودی آماده است.
شایان ذکر است پیش از این وزیر خارجه عراق با سفر به تهران از ابراهیم رئیسی برای شرکت در اجلاس بغداد دعوت به عمل آورده بود اما در نهایت وزیر خارجه حکومت ایران راهی اجلاس بغداد شد.
هدف اعلام شده اجلاس بغداد بهبود روابط ایران و عربستان
پیش از این مقامات عراقی اعلام کرده بودند یکی از اهداف اصلی اجلاس بغداد بهبود روابط بین تهران و ریاض به عنوان رقبای منطقه‌ای می‌باشد.
حال اینکه چرا بغداد در پی بهبود روابط بین سعودی و ایران است سوالی است که جای تأمل دارد.
شکی در این نیست که بعد از سقوط نظام سابق عراق، حکومت ایران دخالتهای بسیار گسترده‌ای را در عراق داشته است، این دخالتهای همچنین به کشورهای دیگری مانند یمن نیز سرایت کرده که منافع عربستان سعودی را به خطر می‌اندازد و این امر به یک جنگ فرسایشی تبدیل شده که بهای آن را نه ایران که کشورهایی چون عراق و یمن می‌دهند، پس باید دنبال چاره‌ای بود که به این جنگ‌های نیابتی بین سعودی و تهران پایان داد.
سعودی و حکومت ایران ۶ سال است که بعد از حمله به سفارت‌های سعودی در تهران و مشهد روابط دیپلماتیک ندارند و جنگ نیابتی را در یمن پیش می‌برند.
مدتی پیش از این تصورها بر این بود که با ادامه مذاکرات بین سعودی و تهران نمایندگانی از سعودی برای مراسم تحلیف رئیسی عازم تهران شوند اما با عدم تحقق این امر به نظر می‌رسد سطح گفت‌وگوها و همکاری‌ها کماکان رشد نیافته و متزلزل است.
اهداف دیگر ایران از اجلاس بغداد
از سوی دیگر حکومت ایران هدف دیگری را نیز در عراق دنبال می‌‌کند که می‌توان در زیر سایه نشست گفت‌وگوهای کشورهای همسایه عراق به آن جامه عمل بپوشاند؛ خروج تمامی نیروهای آمریکایی از عراق که از مدت‌ها پیش هدف اعلام شده حکومت ایران بوده و هست.
اما یکی دیگر از اهداف پنهان حکومت ایران برای شرکت در اجلاس بغداد را می‌توان دغدغه این کشور پیرامون صلح ابراهیم بین اسرائیل و اعراب دانست که در یک سال اخیر باعث نگرانی حکومت ایران شده است.
قطعا گفت‌وگوهای منطقه‌ای ایران با کشورهای عربی در تعارض با صلح ابراهیم بوده و تقویت هر یک از دو مذاکره ماهیتا مذاکرات دیگر را تضعیف می‌سازد. شرکت حکومت ایران در اجلاس بغداد را از این زاویه نیز می‌توان مورد بررسی قرار داد.
