ارژنگ داوودی ۱۸سال پیش تنها به جرم اندیشه آزادیخواهانه‌اش دستگیر شد.
بی‌گناهی کم گناهی نیست در دیوان عشق
یوسف از دامان پاک خود به زندان می‌رود
ارژنگ داوودی یکی از آن هزاران یوسفی است که تنها به دلیل دامان پاکش و اندیشه زلالش به بند و زنجیر کشیده شد. حالا در آستانه نوزدهمین سال زندانی شدن‌اش، بی‌خبری از وضعیت وی و پنهان‌سازی موقعیت این زندانی همچنان ادامه دارد. گویی اخبار جابجایی ارژنگ جزو اخبار محرمانه به حساب می‌آید. تمام دستگاه قضایی و زندان تلاش می‌کنند که موقعیت مکانی زندان ارژنگ داودی پنهان بماند.
بیماری و عدم رسیدگی پزشکی
ارژنگ داودی ۶۸ساله فارغ التحصیل رشته مکانیک و مدیریت صنعتی از دانشگاه تگزاس است. او از سال۸۲ به مدت ۱۸سال بدون یک روز مرخصی و بدون برخوردار بودن از حداقل حقوق یک زندانی سیاسی به زندان‌ها و بازداشتگاه‌های متعددی کشانده شده است. از اوین به اهواز و بندرعباس و سپس به زندان گوهردشت و بعد هم به زندان زابل و سرانجام به زندان زاهدان و دوباره به زابل منتقل شده‌است.
ارژنگ را به عمد بین زندان‌های مختلف جابجا می‌کنند تا ردی از او باقی نماند. و خبری از او به بیرون از زندان درز نکند. این درحالی است که ارژنگ داودی به بیماری دیابت مبتلاست و در زندان در اثر شکنجه، بخشی از شنوایی و بینایی خود را از دست داده است.
وی یک بار توسط یکی از عناصر قضایی از بالای پله به پایین هول داده شد و دچار شکستگی قسمت بالای پای راست و ساق پای چپ و ضایعه در قسمت مهره شد. آخرین باری که زندانیان او را دیده بودند گزارش دادند که او قادر به حرکت نیست. روی ویلچر است و در یک بند قرنطینه به شدت محافظت شده نگهداری می‌شود.
بیشتر بخوانید
ارژنگ داوودی کجاست؟ ۱۶سال تلاش مقامات حکومتی برای گم کرد رد این زندانی سیاسی برای چیست؟
زندانی سیاسی ارژنگ داوودی در زندان مخوف زابل زیر شکنجه و محرومیت از حقوق اولیه
انتقال بین زندان‌های مختلف با هدف شکنجه
ارژنگ داوودی پس از اینکه در سال ۹۷، پیامی خطاب به مردم ایران در حمایت از تظاهرات سراسری مردم ایران فرستاد، از زابل به زندان زاهدان تبعید شد و با دیگر به زابل منتقل شد. از آن پس بین زندان‌های مختلف استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان جابجا می‌شود.
به گفته زندانیان، این زندانی سیاسی همواره در سلول‌های انفرادی بدون ارتباط با سایر زندانیان نگهداری می‌شود. او از دسترسی به امکانات اولیه زیستی و رسیدگی‌ها پزشکی و درمانی محروم است. گفته می‌شود که او از شهریور ۹۹ در یک سلول تنگ و نمناک بدون هیچ روزنه‌یی به بیرون در زندان زابل نگهداری می‌شود.
محبوس در زندان انفرادی
این زندانی سیاسی را همواره در سلول‌های انفرادی بدون ارتباط با سایر زندانیان و تنها، بدون دسترسی به امکانات اولیه زیستی و همچنین رسیدگی‌های پزشکی و درمانی نگهداری می‌کنند.
خبرهای رسیده از زندان حاکی است که برغم همه این فشارها و شکنجه‌ها، زندانی سیاسی ارژنگ داوودی تسلیم فشارها نشده است. او با روحیه بالا در مقابل نظام فاسد زندان می‌ایستد. این منبع می‌افزاید: «زندانبان‌ها از ارژنگ می‌ترسند، چرا که هر بار در مواجهه با ارژنگ آنها را به باد ناسزا می‌گیرد و شکنجه‌ها و جنایات‌شان را در زندان افشا می‌کند».
او در دی ماه ۹۷ پس از اطلاع از تظاهرات سراسری مردم ایران، در پیامی گفته بود: «همه‌تان را دوست دارم. همه‌تان را می‌بوسم و برای ساختن یک ایران آزاد، یک ایران آباد، یک ایران دمکرات، یک ایران سرشار از عشق و داد و یک ایران مملو از زندگی روی همه‌تان حساب می‌کنم».
