ارژنگ داوودی هرگز در مقابل دیکتاتوری سرخم نکرد
خبرهای رسیده از زندان گوهر دشت حاکی است که زندانی سیاسی ارژنگ داوودی بعد از تحمل ۱۹ سال زندان بدون یک روز مرخصی سرانجام از زندان آزاد شد.
مهندس ارژنگ داوودی
تحصیلات: فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک و مدیریت صنعتی از دانشگاه تگزاس
اتهامات: راه اندازی و تاسیس جنبش آزادی ايرانيان و کنفدراسيون دانشجويان ايرانی، نوشتن و انتشار مانیفست تغییر حکومت، مشارکت در تهیه فیلم مستند ایران ممنوع و مصاحبه در آن
محکومیت: در مجموع ۳۱ سال و ۸ ماه حبس تعزیری و ۱۲ سال محرومیت از حقوق اجتماعی پس از اتمام دوران حبس
تاریخ آخرین بازداشت: ۱۸ آبان ماه ۱۳۸۲
محل‌های حبس: زندانهای اوين، بازداشتگاه اهواز، بندرعباس، رجایی شهر، زابل و زاهدان
زندانی سیاسی مهندس ارژنگ داوودی روز هفتم اردیبهشت ۱۴۰۱ به سلول‌های انفرادی منتقل شده است. دلیل این اقدام مسئولان زندان گوهردشت کرج تنبیه این زندانی سیاسی مقاوم عنوان شده.
بنابه گفته یک منبع وی بدلیل مشاجره‌ای که با زندانبانان داشته به سلول‌های انفرادی منتقل شده است.
آخرین باری که زندانیان او را دیده‌اند گزارش دادند که او قادر به حرکت نیست. روی ویلچر است و در یک بند قرنطینه به شدت محافظت شده نگهداری می‌شود.
به گفته این منبع مهندس ارژنگ داوودی از نزدیک به ۱۰ روز پیش به فرعی سالن امنیتی ۱۰ بند ۴ زندان گوهردشت بازگردانده شده است.
مهندس ارژنگ داوودی، (متولد ۱۸ مهرماه سال ١٣٣٢ – آبادان) شاعر، معلم، نویسنده و از زندانیان سیاسی است. پدر وی از بزرگان طایفه بختیاری بود. در آمریکا تحصیلات دانشگاهی را گذرانده و موفق به اخذ لیسانس رشته مهندسی مکانیک و مدیریت صنعتی از دانشگاه تگزاس شد.
ارژنگ داوودی در آبان ۱۳۸۲، دستگیر و تحت شکنجه قرار گرفت. وی به ۱۵ سال زندان محکوم گردید و در سال ۱۳۸۹، نیز به جرم توهین به ولی فقیه، ۱۰ سال و ۸ ماه به محکومیتش افزوده شد.
بیشتر بخوانید
ناگفته‌های زندان از ارژنگ داوودی؛ مشت نمونه خروارها عار و ننگ
مهندس ارژنگ داوودی محبوس در زندان انفرادی
زندانی سیاسی مهندس ارژنگ داوودی را همواره در سلول‌های انفرادی بدون ارتباط با سایر زندانیان و تنها، بدون دسترسی به امکانات اولیه زیستی و همچنین رسیدگی‌های پزشکی و درمانی نگهداری می‌کنند.
خبرهای رسیده از زندان حاکی است که برغم همه این فشارها و شکنجه‌ها، زندانی سیاسی ارژنگ داوودی تسلیم فشارها نشده است. او با روحیه بالا در مقابل نظام فاسد زندان می‌ایستد.
این منبع می‌افزاید: «زندانبان‌ها از ارژنگ می‌ترسند، چرا که هر بار در مواجهه با ارژنگ آنها را به باد ناسزا می‌گیرد و شکنجه‌ها و جنایات‌شان را در زندان افشا می‌کند».
او در دی ماه ۹۷ پس از اطلاع از تظاهرات سراسری مردم ایران، در پیامی گفته بود: «همه‌تان را دوست دارم. همه‌تان را می‌بوسم و برای ساختن یک ایران آزاد، یک ایران آباد، یک ایران دمکرات، یک ایران سرشار از عشق و داد و یک ایران مملو از زندگی روی همه‌تان حساب می‌کنم».
بیشتر بخوانید
بیماری و عدم رسیدگی پزشکی
مهندس ارژنگ داودی ۶۹ ساله فارغ التحصیل رشته مکانیک و مدیریت صنعتی از دانشگاه تگزاس است. وی از سال۸۲ به مدت ۱۸سال بدون یک روز مرخصی و بدون برخوردار بودن از حداقل حقوق یک زندانی سیاسی به زندان‌ها و بازداشتگاه‌های متعددی کشانده شده است.
از اوین به اهواز و بندرعباس و سپس به زندان گوهردشت و بعد هم به زندان زابل و سرانجام به زندان زاهدان و دوباره به زابل منتقل شده است.
این زندانی سیاسی مقاوم از شهریور ۹۹ در یک سلول تنگ و نمناک بدون هیچ روزنه‌یی به بیرون در زندان زابل نگهداری می‌شد.
ارژنگ را به عمد بین زندانهای مختلف جابجا می‌کنند تا ردی از او باقی نماند و خبری از او به بیرون از زندان درز نکند.
این درحالی است که زندانی سیاسی ارژنگ داودی به بیماری دیابت مبتلاست و در زندان در اثر شکنجه، بخشی از شنوایی و بینایی خود را از دست داده است.
وی یک بار توسط یکی از عناصر قضایی از بالای پله به پایین هول داده شد و دچار شکستگی قسمت بالای پای راست و ساق پای چپ و ضایعه در قسمت مهره شد.
انتقال بین زندانهای مختلف با هدف شکنجه
مهندس ارژنگ داوودی پس از اینکه در سال ۹۷، پیامی خطاب به مردم ایران در حمایت از تظاهرات سراسری مردم ایران فرستاد، از زابل به زندان زاهدان تبعید شد و مدتی بعد بار دیگر به زابل منتقل شد. از آن پس بین زندانهای مختلف استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان جابجا می‌شود.
به گفته زندانیان، این زندانی سیاسی همواره در سلول‌های انفرادی بدون ارتباط با سایر زندانیان نگهداری می‌شود.
او از دسترسی به امکانات اولیه زیستی و رسیدگی‌ها پزشکی و درمانی محروم است.