افتضاح فروش صندلیهای دانشگاه ، بعد از افتضاح فروش سئوالات کنکور، این روزها در فضای دانشگاهی ایران مطرح شده است و هر مسئولی سعی می‌کند این افتضاح را با شیوه‌های متفاوتی بپوشانند و قولهای سرخرمن میدهند که این موضوع در حال رسیدگی است. اما نگرانی اصلی این ماموران حکومتی، رسیدگی به این اجحافات نیست. بلکه نگران آن هستند که چنین موضوعاتی موجب خشم و خروش دانشجویان نشده و بتوانند صحنه دانشگاه را از ورود به اعتراضات فراگیر دور نگه دارند.
خبر فروش نجومی صندلیهای دانشگاههای علوم پزشکی امروزه در رسانه های متعدد رژیم مطرح شده و به آن می‌پردازند. سعید نمکی وزیر بهداشت هم وارد صحنه شده و در توئیترش نوشته است: «تاکنون نتایج مهمی در این زمینه حاصل شده است و بزودی به قوه قضائیه ارسال خواهد شد»
البته فراموش نکرده‌ایم که سعید نمکی همان کسی است که دو هفته پیش، در جنایتی که کارکنان زیر دستش، برسر مردم لردگان آوردند و بیش از ۳۰۰ نفر از این مردم محروم را با سرنگ آلوده، به ویروس ایدز آلوده کردند، بعد هم با وقاحت و بی‌شرمی عنوان کرد که علت آلودگی آنها به این ویروس، اعتیاد مردم و روابط ناسالم بین آنهاست. این وزیر بی‌لیاقت و ضدبشر این سوال را بی‌پاسخ گذاشت که چطور می‌شود در خانواده‌ای ۸نفره، همه سالم باشند و کودک دوساله آنها به این ویروس آلوده شده باشد؟
در زمینه فروش صندلیهای دانشگاه موضوع چنان هویدا و بر همگان آشکار است که از جانب دانشجویان اشاره‌ای به آن نمی‌شود و صرفا از طرف رسانه‌ها و بوغهای تبلیغاتی رژیم مطرح شده است. البته بعد هم سعید نمکی وزیر بهداشت می‌گوید که:« این موضوع شایعه است و هیچ راهی جز کنکور برای ورود به دانشگاه وجود ندارد».
محمود صادقی نماینده مجلس رژیم، روز۲۸مهر۹۸ گفت:« حداقل ۲۰۰ مورد صندلی فروشی در دانشگاههای علوم پزشکی کشف شده است» وی همچنین با اشاره به وجود فساد اداری گسترده در این زمینه، اشاره کرد که رد‌پاهایی را بدست آورده که در حال رسیدگی به آنهاست.
اما بدرستی باید پرسید که واقعیت چیست؟ چرا در این شرایط، چنین موضوعاتی به اصطلاح، افشا!! می‌شوند و از تریبون مجلس هم به آن پرداخته می‌شود؟ آیا موضوع اصلی همین فروش صندلیها و یا فروش سوالات کنکور است؟ یا چنین موضوعاتی نقش سوپاپ را دارند تا بخشی از فشار های وارده به قشر دانشجو را تخلیه نمایند؟
تازه یکماه از شروع سال تحصیلی جدید گذشته است. اما در همین یکماه، ما شاهد تحصنها و حرکتهای اعتراضی متعددی از طرف دانشجویان دانشگاههای امیرکبیر، پلی‌تکنیک، صنعتی‌قوچان، هنرمازندران، علم و‌صنعت تهران، دانشگاه یاسوج و دانشگاه جامع علمی کاربردی شهرداری تهران بوده‌ایم. و هرچه به روز ۱۶آذر نزدیکتر می‌شویم، رژیم حرکتهای منسجم و اعتراضی بیشتری را از طرف دانشجویان انتظار می‌کشد.
با نگاهی به سایتهای متعدد و تبلیغات فراوانی که در جامعه کنونی، برای ورود بدون کنکور به دانشگاه وجود دارد، خیلی روشن است که چنین فسادی نه تنها سالهاست ادامه دارد که کاملا هم در سیستم آموزشی کشور نهادینه شده است. یعنی اینکه هم اساتید وهم دانشجویان کاملا به این فساد نهادینه شده اشراف دارند و بوقهای تبلیغاتی رژیم حرف جدیدی نمی‌زنند.
علت این شانتاژها، همان است که اشاره شد. یعنی سوپاپ زدن برای خالی کردن انرژی و خشم دانشجویان، که در اثر سرکوب همه جانبه، به ستوه آمده‌اند و فریاد میزنند: « دانشگاه پادگان نیست» و«حراست شعبه اطلاعات »، خواستار بیرون کردن حراست از محیطهای آموزشی هستند. ۱۶آذر روز دانشجو نیز نزدیک است و رژیم هر ترفندی را بکار خواهد بست تا چنین روزی نقطه بلوغ و خروش دانشجویان بر علیه تمامیتش نشود.
درهمین زمینه:
بیانیه دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در اعتراض به اخذ شهریه‌های سنگین
تجمع و اعتراض دانشجویان به حضور آخوند روحانی در دانشگاه تهران
