اول مهرآغازسال تحصیلی دانش آموزان و دانشجویان، گفتگوبا مظاهر کلبی و امید ابراهیمی

امید ابراهیمی: بله یک سؤال بسیار بجایی است ، راستش این سؤال شما چندین جواب دارد چرا که مردم ایران الان متاسفانه مشکلاتشان یکی دو تا نیست که ما بخواهیم همین الان در این فرصت کوتاه فکر بکنیم چرا که یک مشکل بنیادی دارند آن هم حضور یک حاکمیت واپس گرا و ارتجاعی مثل رژیم آخوندی هست که هر روز که سرکاراست کشور ما را ایران زمین را سالیان سال به عقب میگرداند ولیکن اگر بخواهم سؤال شما را دقیق جواب بدهم مخصوصاً از موضع من ،آن مشکل اصلی الان محرومیت کودکان و محصلان وخلاصه محصلان آینده ، از تحصیل هست و الان اگر بخواهیم چندین آمار الان برای شما بیاورم خود همین سازمان بهزیستی گفتند که ۳۲۷ هزار کودک فقط در تهران از تحصیل محروم هستند و اگر بخوایم بطور میانگین بگیم که هر شهر یعنی سایر شهرها به غیر از تهران یک سوم این رقم کودکانی محروم از تحصیل هستند این رقم بطور کلی به ۷ میلیون و ۴۰۰هزار کودک می رسد که در کل ایران از تحصیل محروم هستند . این واقعیت یک مسئله بسیار جدی اینه ، چرا که در سرشماری که اخیراً شده بود گفته بودند که بیست میلیون از ۸۰ میلیون جمعیت ایران بین سنین ۷ تا ۱۹ سال هستند و در یک سرشماری که در واقع درهمان ایام شده بود گفته بودند که ۱۲ میلیون و ۶۰۰ هزار در واقع کودک هستند که تحصیل می‌کنند یعنی به این نتیجه می‌رسیم که ۷ میلیون ۴۰۰ هزار کودک هستند که در ایران زمین که این امکان براشون فراهم نیست که خلاصه تحصیل خودشون را شروع بکنند و این واقعاً یک مسئله جدی است و مسئله‌ای که این رژیم یعنی رژیم ولایت فقیه باعث و بانی اش میباشد.

مظاهر کلبی: بله دانش‌آموزان و دانشجویان هیچ وقت ساکت نبودند این یک واقعیت است؛ هر چند کلاً فراز و فرودی وجود داشته توی برهه‌های مختلف ولی این ذات مطالبه گری و ذات پرسش گری و این آزادیخواهی همیشه وجود داشته بطور خاص در ایران هم از قدیم اینطوری بوده است.

برای مثال شورشی بوده که بنام شورش نان معروف شده در سال ۱۳۲۱ بود آن موقع قوام صدراعظم کشور بود و در واقع بحران اقتصادی بود بشدت آرد و نان گران شده بود و تمام مدارس تعطیلی شد و جالب بود دانش‌آموزان همه شان بسیج شده و روبروی مجلس شعار می‌دادند «نون و پنیر و پونه قوام قوام گرسنه مونه» این حرکت خیلی وسیع شد، آغازگر جنبش بود در واقع دانشجویان و دانش آموزان بودند این یک نمونه در کشورمان که معروف شد به شورش نان.

خب وقتی نگاه بکنیم در تاریخ ایران از این فرازها بسیار زیاد است بطور خاص بعد از انقلاب ضد سلطنتی ما شاهد فعالیتهای میلیشیاهای مجاهدین بودیم در سراسر کشور در بخش‌های مختلف اجتماعی؛ مدارس و حتی در دانشگاهها و بسیاری از مناطق کشور که وقتی به  نسل این میلیشیاها نگاه می‌کنیم هزینه دادند و خونشان را فدیه کردند.

خب نقش دانش‌آموزان خیلی برجسته‌تر است از داریوش سلحشور گرفته که ۱۹ سالش بود تا فاطمه مصباح که ۱۳ سالش بود از دانش آموزان خب ببینید از اسامی که واقعاً بیشمارند این نسل همیشه در ذات خودش مطالبه گری و پرسشگری داشته هیچ وقت این راه و رسمش تمام نشده همیشه تداوم داشته همیشه تا امروز تا همین دانشگاه و دانش آموزی در قیام دی ماه نگاه کنیم توی دانش آموزان سیستان و بلوچستان یا فکر می‌کنم در خوزستان شعار می‌دادند مرگ بر خامنه‌ایی حرکت می‌کردند این حرکت‌ها حرکت‌هایی نیست فقط تک نمود بوده باشد.

امید ابراهیمی: برای پاسخ به سؤال شما باید به این موضوع نگاه کرد که در واقع نقش دانش آموز و دانشجو همیشه این بوده که آینده ساز یک خلق بوده و یک میهن و این رژیم بخاطر اینکه واپسگرا هست و خلاصه همانطوریکه در واقع رهبرش خمینی گفت :وقتی که به منصب و قدرت رسید و انقلاب را به سرقت برد در سال ۵۷ گفت ما می‌خواهیم به ۱۴۰۰ سال قبل برگردیم طبیعتاً دانشجویان و قشر متفکر و روشنفکر جامعه با این حاکمیت آخوندی رابطه آنتا گونیستی خواهد داشت و به این دلیل هست که دانشجویان و محصلین همیشه در طی این ۴۰ سال حاکمیت آخوندها نقش عصیانگر را در جامعه ایران ایفا کرده‌اند.

الان ما از همان اولش که نگاه بکنیم میلیشیای مجاهد در سال ۶۰ در۳۰ خرداد ۶۰ بگیریم واقعاً خیلی هاشون بودند که درنبرد با رژیم آخوندی با رژیم خمینی خلاصه فعال بودند و در این راه شهید شدند مثل شهید فاطمه مصباح که در سال شهادت ۱۳ سال سن بیشتر نداشت و خیلی‌های بیشتر منجمله دائی خودم «حسین مجیدی» که در سال ۶۰ در حالی که ۱۶ سال ببیشتر نداشت از خانه خانواده مادرم بزور اونو کشاندن با ماشین بردند زندان و ۷ سال بعد یعنی تقریباً سال ۶۷ به خانواده مادرم اطلاع دادند که حسین را آن موقع اعدام کرده بودند یعنی ۷ سال در بی خبری بسر برده بودند .

از سال ۶۰ هم بگذریم در جنگ خانمانسوز، جنگ ویرانگری که خمینی در واقع هم باعث و بانیش بوده و گفت تا آخرین خشتی که تو تهران باشد ما جنگ را ادامه میدیم .

خیلی از جوانها و محصلین را در واقع برد در میدانهای مین و گوشت دم توپ کرد و همچنین در قتل عام ۶۷ بسیاری از آن ۳۰ هزار قتل عام شده از همین قشر جامعه یعنی قشر محصل و دانشجو بودند و اگر هم یک نگاه به قیام اخیربکنیم مثلاً در دی ماه ۹۶ که همین قیامها ی اخیر واقعاً اوج گرفته بود خیلی از شهدایی که در این قیام نقش فعال داشتند از همین قشر جامعه بودند منجمله سینا قنبری، محسن عادلی و … که واقعاً باز نمایان این هست که این قشر جامعه رو چقدر رژیم تلاش میکند تا ساکت وسرکوب کند.

امید ابراهیمی: وظیفه اصلی و مبرم قشر آگاه جامعه از دانش آموز بگیر تا دانشجوها و معلمین و استاتید این دانشگاهها اینکه مرعوب و مقهور فضای امنیتی نشوند نیروهای سرکوب یک فضا ی امنیتی ایجاد میکنند اینها میخواهند با سیستمهای حراست و دستگاههای امنیتی که دارند یا حتی دستگاه گزینش اجازه نمیدهند وارد دانشگاه شوند. خب دستگاهی را میخواهند ایجاد کنند توی دانشگاه و مدارس که هیچ حرکتی صورت نگیرد.

دانشگاه اصلی‌ترین وظیفه ا ش مطالبات و اعتراضات بحق  است که دارند خب اینرا هر چه یک پارچه و متمرکز و همسو بکنند و گره بزنند با اعتراضات دیگرمثل اعتراضات کامیونداران،  معلمین و از هر امکانی برای شورش استفاده کنند،  وقتی مرعوب این فضای امنیتی نشوند اجازه نخواهند داد نیروهای امنیتی اینطوری دخالت کنند در دانشگاهها . در قیام دی ماه از روبروی دانشگاه تهران این شعار «اصلاح طلب اصول گرا دیگه تموم ماجرا»؛ شروع شد؛ دانشگاه کانونه و شعار کلیدی بود؛ دانشگاه کانون آزادی خواهی و کانون شورشگریه و کانون مطالباته؛ و از همینجا می‌شود استارت زد و می‌شود یک حرکتی را آغاز کنند که این موج در واقع راه بیفتد،  من همین جا لازم است که  اشاره کنم که ، رژیم تمام تلاشش را  میکند که سرکوب بکند الان خیلی از دانشجوها هستند که دستگیر شدند همین همکلاسی هایشان میتوانند فراخون بدهند و میتوانند بروند جلوی زندان‌ها و خلاصه پیگیر این موضوع باشند منظورم اینه که مطلقاً نباید مرعوب این فضای امنیتی شوند و توی این دستگاهی که رژیم چیده بروند این هم ترفند شناخته شده نیروهای امنیتی هست که فضا را امنیتی میکند که حضور نداشته باشند دانشجوها در این فضای قیام و حتی در محیط دانشگاه و مدارس باقی بمانند این یک وجه هست یک بخشی کلیدی‌تر اینجا اینه که نیروهای وابسته به سپاه یا نیروهای امنیتی بعضاً قشر بسیج دانشجویی دعوت میکنند برای سخنرانی از اینها ، دانشجویان نباید این فرصت را بدهند و مطلق نباید دانشگاه محل و تریبونی برای چنین عناصر کثیف و سرکوبگری باشد اسامی زیادی هست از پاسدار حسن عباسی گرفته تا بقیه شان؛ توی دانشگاه نباید اصلاً چنین فضایی و چنین امکانی برای اینها مهیا بشود نباید چنین امکانی داشته باشند بیان براحتی جولان بدهند خب به نظرم این هم بخشی از این وظیفه ست فاکتهایی هم بود که همین عباسی دود و دمی بپا می‌کرد که جو رعب و و حشت ایجاد بکند خیلی از دانشجویان بودند که در سالهای مختلف آمدند بر علیه رژیم شعار دادند ودستگاهش را بهم ریختند اتفاقاً خود جمعیت که از دانشجویانی بودند که داشتن نظاره می‌کردند همراهی کردند چون در واقع همه‌شان معترض هستند؛ مهم اینه که  یکی حرکت بکند همون اصطلاحی که میگه «تو اگر برخیزی من اگر برخیزم همه بر می خیزنند» یعنی این کلیدی ترین موضوع در این قضیه شروع این حرکت هاست به نظر من شروع حرکتها همیشه در دانشگاهها بوده و دانشگاهها مرکز این عصیان و شورش هست به همین خاطر هم من میدانم و امیدوارم و می‌شناسم و مطمئنم که دانشجویان عزیزمان امسال صدای بحق خودشان را میرسانند.

مظاهر کلبی: توی تاریخ نمونه هایش هست باشگاه چرچیل خیلی نمونه خوبیه؛ سال ۱۹۴۰ ارتش هیتلری قوای نازیسم آلمانی حمله میکند به دانمارک و کشور دانمارک را اشغال میکند؛ توی آن سال دانمارکی‌ها شوکه شدند چون مقاومتی از سوی ارتش یا مردم دانمارک صورت نگرفت؛ و دانمارک سریع تحت اشغال درآمد؛ این وسط دانش آموزی بود بنام پترسون؛ این پترسون ۱۵ ساله و یک دانش آموز دانمارکی که در مدرسه خودشان با ۷ تن از دانش آموزان همکلاسی خودش یک کانون شورشی؛‌ یک تشکل و گروه و یک جمعی ۸ نفره را تشکیل دادند؛ سازمان دادن؛ با هم هماهنگ کردند و حرکتی را آغاز کردند علیه قوای اشغالگر آلمان؛ مثلاً میامدن توی ارتباطاتشون اخلال ایجاد می‌کردند یا توی سوخت رسانی و یا توی مسیرهای مواصلاتی شان؛ منظور اینه که از هر امکانی استفاده می‌کردند که هر ضربه‌ائی را در واقع به قوای دشمن قوای اشغالکر در واقع دیکتاتور که اون موقع قوای آلمانی و اشغالگر بوده؛ وارد کنند مهم نفس حرکتشان بود که بعدها اسمشون را گذاشتند باشگاه چرچیل؛ خوب اینها حرکتی را آغاز کردند که بعداً در دانمارک تبدیل شد به یک جنبش مقاومت ملی دانمارک؛‌ یعنی جنبش سراسری دانمارک که گسترش پیدا کرد.

در آلمان هم توی دانشگاه مونیخ یک گروهی تشکیل شد بنام رزهای سفید؛ یک خواهر و برادر بنام هانس و سوفی شل که آمدند یک گروهی را تشکیل دادند با هم کلاسی هایشان؛ که می‌آمدند در واقع علیه نیروهای امنیتی و سرکوب نازیسم و سیاستهای صدور تروریسم؛ و لشکر کشی‌های نازیسم شبنامه پخش می‌کردند؛ خلاصه حرکت دانشجویی که در آن دوران و در آن سال‌ها خیلی گسترش پیدا کرد؛ منظورم اینه از این نمونه‌ها در تاریخ زیاده و حتی توی ایران هم من مثال جلوی دانشگاه را زدم از این بابت بود که شعار «اصلاح طلب ، اصول گرا  دیگه تمومه ماجرا »توی دانشگاه شروع شد حرکت مهمی بود بنابراین این ظرف هست؛ اینطور نیست دانشجو یا دانشگاه ساکت باشد؛ یا که راضی باشند از این وضعیت مطلقاً اینطور نیست؛ مهم اینه که این حرکتها سازمانیافته و هماهنگ شده باشد و بتوانند این صداشان را خوب برسانند و در واقع بتوانند همگام با بقیه کانونهای شورشی در سراسر کشور هماهنگ کنند با شهرهای دیگر و در واقع وقتی این خیزش‌ها عمومی شود شما شک نکنید به مطالباتمون زودتر خواهیم رسید.