صداو سیمای میلی نه ملی
بودجه صدا و سیمای حکومت ایران در سال ۱۴۰۲، به نسبت سال جاری با افزایشی ۴۲ درصدی مواجه بوده و به ۷۵۳۱ هزار میلیارد تومان بالغ گشته است. با توجه به عدم استقبال تقریبا برابر با صفر مردم ایران از صدا و سیمای حکومتی، این افزایش هنگفت بودجه، چه توجیهی دارد؟
تبلیغات و پروپاگاندا اصلی‌ترین نقش را در توجیه، تلقین و القاء مطامع سیاسی، ایدئولوژیک حکومت ولایت فقیه بر عهده دارد.
فارغ از اینکه صدا و سیمای حکومت ایران در داخل کشور با بلوکه‌شدن از سوی مردم ایران مواجه است و مردم ایران به درستی آن را صدا و سیمای میلی می‌دانند، اما این چیزی از نیت حکومت ایران و دستگاه تبلیغاتی آن نمی‌کاهد.
به عبارت دیگر با وجود بایکوت از سوی مردم ایران اما حکومت ولایت فقیه از صدا و سیمایش استفاده ابزاری کرده و مطامع خود را پیش می‌برد.
لاجرم حکومت ایران بودجه این ارگان تبلیغی‌اش را به رغم کسری بودجه هنگفت هر ساله افزایش می‌دهد.
بودجه صدا و سیمای حکومت ایران که در بین مردم ایران به صدا و سیمای میلی معروف است با افزایش ۴۲ درصدی از ۵۲۸۹ همت، (همت= هزار میلیارد تومان) به ۷۵۳۱ همت افزایش یافته است. [صدا و سیمای خامنه ای، محلی برای هدر دادن پول ملت]
این در حالی است که طبق لایحه بودجه سال ۱۴۰۱، میزان بودجه سازمان صدا و سیمای حکومت ایران، ۵۲۸۹ هزار تومان و در سال ۱۴۰۰ برابر با ۳۳۸۴ هزار میلیارد تومان بوده است.
۱۴.۵ میلیارد تومان برای شورای ۸ نفری نظارت بر صدا و سیما!
همچنین بودجه شورای نظارت بر صدا و سیما که تعداد اعضای آن کل ۸ نفر است نیز که در سال ۱۴۰۰ برابر با ۷ میلیارد تومان، در سال ۱۴۰۱ برابر با ۹ میلیارد تومان بوده، برای سال ۱۴۰۲ با افزایش ۶۱ درصدی به ۱۴.۵ میلیارد دلار افزایش پیدا کرده است، یعنی در عرض ۲ سال بودجه این شورا بیش از ۲ برابر شده است.
شایان ذکر است از ۸ نفر عضو این شورا ۲ نفر به انتخاب رئیس جمهور، شامل محمد مهدی اسماعیلی و محمد حسین صفار هرندی، ۲ نفر به انتخاب رئیس قوه قضائیه شامل محمد مصدق و محمد جواد لاریجانی و ۲ نفر به انتخاب رئیس مجلس، شامل سید احسان قاضی‌زاده هاشمی و بیژن نوباوه می‌باشد که ریاست این شورا نیز بر عهده محمد حسین صفار هرندی می‌باشد.
این امر با وجود اینکه بودجه بسیاری از وزارت‌خانه‌های و نهادها با کاهش شدید روبرو بوده است، صدای اعتراضات بسیاری را در جامعه شهروندی ایران بر انگیخته است.
اما این فقط مردم ایران نیستند که به این بودجه تصاعدی صدا و سیما واکنش نشان داده‌اند، واکنش‌های مخالف به این موضوع به حدی بوده است که رسانه‌های حکومت ولایت فقیه مجبور به انعکاس برخی اخبار آن شده و در پی رفع و رجوع و سفیدسازی آن پرداخته‌اند.
آش به قدری شور شده است که روزنامه شرق در روز ۲۷ دی ۱۴۰۱، در مطلبی با عنوان «اصلاح یا مقاومت دوراهی صداوسیما» به این موضوع پرداخته است.
این گزارش اذعان می‌دارد و اظهار شگفتی می‌کند که چرا رسانه‌ها و افکار عمومی از افزایش ۴۲ درصدی بودجه این ارگان تبلیغاتی حکومت «جیغ بنفش می‌کشند».
ادعای تولیدات «فاخر»، «عدالت گستر» و «هویت محور»!
این گزارش می‌افزاید که صدا و سیمای ادعا دارد که «پرمخاطب»! و «قوی» باطل‌السحر نقشه‌های شوم دشمنان است اگر این میزان بودجه بدان اختصاص نیابد آنتنش با افت جدی کمیت و کیفیت روبرو شده و قادر به تولید و پخش آثار «فاخر»! نخواهد بود.
در ادامه این مطلب آورده شده که این رسانه از مجلس حکومت خواسته که به حرف‌های مخالفان گوش نداده و با تصویب بودجه مورد نظر «شرایط را برای تولید آثار هنرمندانه و جریان‌ساز هویت محور و عدالت گستر»! مهیا سازند!
این در حالی است که بنا بر اذعان شرق در هیچ کجای دنیا شبکه‌های رادیو و تلویزیون که سحر تا شام آگهی پخش می‌کنند بودجه از دولت نمی‌گیرند! و در ایران علاوه بر درآمدزایی از این محل و بودجه کلان، روز به روز تعداد بینندگان برنامه‌های تلویزیون حکومت کمتر و کمتر می‌شود.
به بیان دیگر رادیو و تلویزیون ایران، که کاری جز پیشبرد مطامع حکومت ولایت فقیه و نیات آنها را ندارند و این بسیار طبیعی است که در چنین فضایی، کمترین استقبال از آنها شده و مردم در دنیای بی‌انتهای ارتباطات و ماهواره، قطعا رو به بایکوت بلندگوی حکومتی آورده است.
در این بین تنها چیزی که ضایع می‌شود هزاران هزار میلیارد تومان پولی است که به کام این شبکه‌ها ریخته می‌شود تا جیب صاحبان و وابستگان حکومتی را پر کند، پول‌هایی که البته از جیب مردم ایران و سرمایه‌های ملی کشور خرج رادیو و تلویزیون حکومتی می‌شوند تا این داعیه را به مردم و مخاطب القاء کنند که مردم ایران در کشور پر از گل و بلبل زندگی می‌کنند! و باید شکرگزار زیستن در چنین کشوری نیز باشند!
ارگانی که به بهترین عبارت می‌توان آن را بازار مکاره‌یی نامید که در اختیار آخوندهای حکومت‌گر و وابستگان حکومتی آنها قرار گرفته و مطامع آنها را پیش می‌برد. برای بیان و تبیین نفرت مردم از این بازار مکاره‌ی حکومتی همین بس که در جریان اعتراضات اخیر و سال‌‌های گذشته مردم بارها شعار «ننگ ما ننگ ما، صدا و سیمای ما» را سر داده‌اند.