چرا ایرانیان از باخت تیم فوتبال خامنه ای شادمان شدند؟
بامداد ۹ آذر میلیون‌ها ایرانی در خیابان‌های ایران، شکست تیم فوتبال خامنه ای را جشن گرفتند. یک تحلیلگر آمریکایی بعد از مشاهده جشن ملی ایرانیان از باخت تیم فوتبال با شگفتی گفت:
« ایرانی ها دارن پیروزی آمریکا رو جشن میگیرن! تا میلیون‌ها سال انتظار نداشتم چنین چیزی رو ببینم. این میزان تنفر مردم از رژیم شون و تیمی که نماینده اون رژیم هست رو نشون میده»
البته این تحلیگر آمریکایی یک اشتباه در برداشت خود داشت. مردم ایران تیم آمریکا را تشویق نکردند و پیروزی‌‌اش را جشن نگرفتند. آنان از شکست خامنه‌ای و تیم خامنه ای خوشحال و مسرور بودند.
در همین زمینه
چرا کشتار مردم برای خامنه ای لذت بخش است؟
خیابان در تسخیر مردم
شامگاه سه شنبه۸آذرماه مسابقه فوتبال بین تیم ملی آمریکا با تیم فوتبال خامنه ای ( این نامی است که مردم به این تیم دادند!) برگزار شد. پس از پایان ۹۰ دقیقه بازی بعلاوه ۹ دقیقه وقت اضافه، تیمی که نماینده خامنه ای و رییسی بود با شکست زمین را ترک کرد.
در پی این شکست که مردم با اشتیاق بسیار طی ۹۰ دقیقه بازی آن را انتظار می کشیدند، مردم شهرهای مختلف ایران به خیابان آمدند و جشن ملی برگزار کردند. مردم از تهران تا زاهدان و از بندرعباس تا مهاباد و از اصفهان تا اردبیل در خیابان بودند و با بوق‌های ممتد و رقص و آواز این شکست را به همدیگر تبریک گفتند. در بسیاری از نقاط کشور مردم جشن آتش بازی راه انداختند و همزمان در خیابان آتش روشن کردند و مسیر نیروهای سرکوب را بستند. با گسترش جشن، کم‌‌کم شعار دادن مردم شروع شد و شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای شعار عام مردم بود.
یک گزارش از خیابان پیروزی تهران حاکی است؛« خیابان پیروزی تهران دیشب همچون بسیاری نقاط دیگر کشور شاهد حضور خیابانی و ابراز شادمانی مردم پس از باخت تیم فوتبال خامنه ای در مقابل آمریکا بود؛ تجمعی که پس از ساعتی با سرکوب مأموران مواجه شد.
بر اساس گزارش یک شاهد عینی این جمعیت از میدان شهدا شروع می‌شد و در تقاطع پیروزی-امام علی با ترافیک خیلی سنگین همراه بود و ادامه جمعیت به سر بلوار ابوذر می‌رسید. این شاهد ادامه می دهد:
«شگرد امشب مردم جالب بود، دو سه نفر از ماشین پیاده می‌شدن و شروع می‌کردن به رقصیدن و وقتی جمعیت زیادی دورشون جمع می‌شد، رقص تعطیل می‌شد و شروع می‌کردن به شعار دادن.»
این شاهد ادامه می دهد:«تا حدود ساعت ۱:۴۵ دقیقه بامداد شعارها با این‌که تند هم بود، اما تجمع مسالمت‌آمیز بود. اما از اون به بعد انگار بهشون (مأموران حکومتی) دستور خشونت دادند و ورق برگشت».
چرا مردم از شکست تیم فوتبال خامنه ای این قدر خوشحال شدند؟
شاید در تاریخ جهان بی نظیر باشد که مردمی از شکست تیمی فوتبالی که ظاهرا به کشور خودشان تعلق دارد، این قدر خوشحال باشند. سوال این است که چرا؟ چرا مردم این شکست خفت بار رژیم را غنیمت شمرده و جشن ملی برگزار کردند؟ مگر ورزش از سیاست جدا نیست، چرا مردم تیم فوتبال را معادل حکومت گرفتند؟ این اتفاق چه تاثیراتی روی تحولات قیام دارد؟
پاسخ‌ها را در چند محور خلاصه می سازیم:
۱.موضوع اصلی مردم اکنون قیام است. این صورت مساله اصلی است.مردم تاکنون با تقدیم بیش از ۶۰۰ شهید و دهها هزار بازداشتی و شکنجه شده قیمت قیام‌شان را پرداختند و بازهم می پردازند. مردم می خواهند قیام و انقلاب‌شان به پیروزی برسد. این خواسته اصلی مردم کف خیابان است.
۲.خامنه‌ای و سران حکومت تلاش کردند از ابزار فوتبال به صورت یک پارامتر امدادی از نوع امداد غیبی برای تحت‌الشعاع قرار دادن قیام استفاده کنند.تلاش کردند با بازارگرمی برای تیم فوتبال‌شان حداقل بخشی از مردم را از خیابان به بیرون بکشند. بین مردم اختلاف ایجاد کنند و فرصتی برای خلاصی از قیام برای خود پیدا کنند.
۳.مردم با اشراف به همین واقعیت و با توجه به خشم و نفرتی که از سران حکومت دارند، هرکسی را که در خدمت این اهداف سرکوبگرانه حکومت تحت هر پوشی قرار می‌گیرند، به درستی دشمن خود می‌دانند. از همین رو تیم فوتبال خامنه ای در مدار تنفر مردم قرار گرفت.
۴. خامنه ای و دستگاه سرکوب خود را آماده کرده بودند که بعد از برد تیم فوتبال‌شان در مقابل آمریکا، بسیجی‌های عربده کش را تحت عنوان جشن به خیابان بیاورند و از این اهرم برای اعمال دوباره فضای رعب و وحشت استفاده کنند. هدف نومید کردن نیروهای انقلابی کف خیابان بود.
۵.اما شکست تیم خامنه ای، تمام طرح‌هایش را خنثی کرد و اکنون این مردم بودند که ابتکار عمل را بدست گرفتند و به جشن و سرور پرداختند. اما همان طور که در بالا اشاره کردیم این صرفا یک جشن و شور و فتور گذرای مردم نبود. این جشن بخشی از فرایند قیام مردم بود که بصورت بزرگترین فراندوم در خیابان‌های ایران بروز کرد.
به این ترتیب قیام مردم در هفتاد و ششمین روز خود وارد مرحله تازه ای شد که روح تهاجم و امیدواری نسبت به آینده قیام در آن دمیده شده است و پیروزی قیام بیش از گذشته در چشم‌انداز قرار داده است.
