افزایش نرخ بیکاری زنان یا سیاست بیکار سازی حکومت؟
بر اساس گزارشات منتشر‌ه‌ی مرکز آمار ایران در رسانه‌های حکومت ولایت فقیه، نرخ بیکاری زنان در سال ۱۴۰۱ افزایش قابل توجهی داشته است، بیکار سازی یا افزایش نرخ بیکاری؟
رسانه‌های حکومت ایران اخیرا گزارش مرکز آمار ایران را در مورد افزایش نرخ بیکاری زنان در زمستان سال ۱۴۰۱ را منتشر کرده‌اند.
از عجایب حکومت ولایت فقیه و دولت رئیسی است که در حالی که صولت مرتضوی، وزیر کار کابینه‌ی رئیسی در بهمن سال ۱۴۰۱ اعلام کرد که وعده ایجاد سالانه یک میلیون شغل رئیسی، در سال اول دولتش تحقق یافته است اما در همین حال مرکز آمار ایران در گزارش خود پیرامون نرخ بیکاری زنان در زمستان ۱۴۰۱، اعلام کرده است در یک سال اول دولت رئیسی بسیاری از جمعیت فعال و در سن کار در ایران یا نتوانسته‌اند شغلی پیدا کنند و یا شغل خود را نیز از دست داده‌اند!
نرخ بیکاری زنان از مردان بیشتر بوده
بر اساس گزارش مذکور در سال ۱۴۰۱، زنان در ایران بیشتر از مردان از بازار کار به سوی بیکاری رانده شده‌‌اند و نرخ بیکاری ۱۸ تا ۳۵ ساله این قشر در پایان زمستان سال ۱۴۰۱ نسبت به زمستان سال ۱۴۰۰ برابر ۱.۲ درصد افزایش داشته است.
گزارش مرکز آمار ایران حاکی از آن است که نرخ بیکاری در گروه سنی ۱۸ تا ۳۵ سال از ۱۶.۶ درصد در زمستان سال ۱۴۰۰ به ۱۷.۴ درصد در زمستان سال ۱۴۰۱ رسیده و ۱.۲ درصد افزایش داشته است.
بر اساس این گزارش سهم اشتغال‌زایی در بخش صنعت و کشاورزی در ایران روند کاهشی داشته و از ۱۴.۵ درصد در زمستان سال ۱۴۰۰ به ۱۳ درصد در زمستان سال ۱۴۰۱ رسیده است.
معادل عددی و نفری آن برابر با این که در زمستان ۱۴۰۰، ۳ میلیون و ۳۶۵ هزار نفر در بخش کشاورزی در کشور مشغول به کار بوده‌اند که در زمستان سال ۱۴۰۱ این میزان به حدود ۳ میلیون نفر کاهش پیدا کرده است.
در بخش صنعت نیز رویه به همین منوال است با توجه دادن به این نکته که میزان افراد شاغل در بخش صنعت به نسبت بخش کشاورزی، ریزش کمتری داشته است.
گزارش مرکز آمار ایران ریزش نیروی کار و بیکاری در بخش صنعت را، معادل ۱.۴ درصد اعلام کرده که از ۳۳.۶ درصد در زمستان سال ۱۴۰۰ به ۳۲.۲ درصد در پایان زمستان ۱۴۰۱ ریزش داشته و یا به عبارت دیگر بر میزان بیکاران در بخش صنعت افزوده شده است.
از نظر بیشترین میزان آمار بیکاری در کشور، در بازه زمانی زمستان ۱۴۰۰ تا زمستان ۱۴۰۱، به ترتیب استان‌های کردستان با ۲۰.۵ درصد، کرمانشاه با ۱۵.۱ درصد، چهار محال و بختیاری با ۱۳.۵ درصد و آذربایجان غربی با ۱۲.۱ درصد قرار داشته‌اند.
بیکاری زنان روند افزایشی داشته است
در همین حال و بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، زنان در ایران بیشتر از مردان در معرض آسیب بیکاری در بازه زمانی مذکور بوده‌اند و نرخ بیکاری آنان در دوره سنی ۱۸ تا ۳۵ ساله از ۲۶.۵ درصد به ۲۷.۷ درصد در پایان بازه زمانی مذکور، یعنی در پایان زمستان ۱۴۰۱ رسیده است که افزایشی معادل ۱.۲ درصد داشته و در مجموع بیش از ۵۲ هزار نفر، بر آمار بیکاری در این دوره سنی زنان افزوده شده است.
در همین رابطه
چرا زنان ایران سهمی در مشاغل رسمی کشور ندارند
در زمینه کشاورزی نیز وضعیت بیکاری زنان به همین منوال بوده و از ۱۳.۶ درصد به ۱۰.۴ درصد در پایان زمستان ۱۴۰۱ رسیده است.
سهم اشتغال و بیکاری ناقص زنان در یک سال منتهی به پایان زمستان ۱۴۰۱، از ۴.۲ درصد به ۳.۸ درصد رسیده، یعنی افزایشی ۰.۴ درصدی داشته است.
عمده علل بیکاری زنان
یکی از عمده دلایل بیکاری زنان در بازه زمانی یک سال مذکور را می‌توان محدودیت‌های ایجاد شده در فضای مجازی و فیلترینگ گسترده شبکه‌های مجازی توسط حکومت ولایت فقیه دانست که باعث شده است بخش عمده‌یی از زنانی که در این شبکه‌های اجتماعی و یا در بستر اینترنت، کسب و کار آنلاین داشته‌اند از کار خود بیکار شوند.
بدین ترتیب در حال حاضر بنا بر آمارهای رسمی بیش از ۲ میلیون نفر در ایران بیکار هستند و به طور سالانه نیز با افزایش فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها بر میزان و آمار بیکاری در کشور افزوده می‌شود.
با مقایسه میزان نرخ بیکاری در بین مردان و زنان در ایران تحت حاکمیت ولایت فقیه، که به وضوح از میزان بیشتر بیکاری در زنان حکایت می‌کند، گزافه نخواهد بود که اگر بگوییم که سیاست‌های زن ستیزانه‌ی حکومت ایران که این روزها در قالب مسموم‌سازی دانش‌آموزان دختر و با هدف محروم کردن آنها از تحصیل صورت می‌گیرد، در امر بیکاری زنان نیز دخیل می‌باشد و به بیان دیگر بیکار سازی زنان به عنوان بخشی از سیاست سرکوب حکومت ایران در دستور کار حکومت است.
