طی چند دهه‌ی اخیر ۶ میلیون هکتار از جنگل‌های کشور از بین رفته است؛ گفته می‌شود ادامه‌ی این روند منجر به نابودی تمامی جنگل‌های کشور تا ۶۰ سال آینده می‌شود.
سه فرایند اقتصادی استخراج، تولید و مصرف هرکدام در برگیرنده‌ی ضایعاتی‌ست که در نهایت به محیط زیست بازگردانده می‌شود؛ به این ترتیب که می‌تواند هوا، آب و زمین را تحت تأثیر خود قرار دهد. گستردگی ضایعات در مکان و زمان نامناسب موجب تغییرات محیط زیستی می‌شود که نتیجه‌ی آن آسیب رسیدن به حیوانات، گیاهان و اکوسیستم هست. این آسیب به طور طبیعی دیر یا زود به سلامت انسان نیز راه می‌برد.
تخریب پوشش گیاهی زمین و به خصوص درختان نه‌تنها انسان‌ها را در قدم نخست از فواید سلامت بخش درختان محروم می‌کند که در گام بعد به تولید مناطق کویری و افزایش ریزگردها می‌انجامد.
یک‌چهارم سرانه جهانی
سرانه‌ی جنگل‌ها در ایران حدود یک‌چهارم سرانه جهانی‌ست. در حال حاضر سهم هر ایرانی از جنگل‌های کشور ۱۶۰۰ مترمربع است، درحالی‌که متوسط سرانه جهانی ٦هزار مترمربع یعنی ٣.٧ برابر ایران تخمین زده می‌شود. علت این امر از یک طرف شرایط آب و هوایی اقلیم ایران است اما از سوی دیگر تخریب‌های صورت گرفته در این رابطه می‌باشد.
بنا به اظهار علی‌محد شاعری سخنگوی کمیسیون کشاورزی مجلس، در شش دهه اخیر میزان جنگل‌ها شش‌میلیون هکتار کاهش یافته است که در این میان سهم تخریب توسط انسان ۸۰ تا ۹۰ درصد بوده است. بخشی از آن نیز مربوط به تغییر اقلیم می‌باشد که البته همین تغییر اقلیم نیز معلول جنگل‌زدایی‌ست.
یکی از نتایج از بین رفتن جنگل‌ها، افزایش خسارت سیل‌ست به طوری که در ۵ سال اخیر میزان خسارت سیل در ایران ۵ برابر شده است و سالانه ٤٠هزار میلیارد تومان برآورد رسمی میزان خسارت آن است.
در میان ۶ کشور مخرب جنگل‌ها
سرعت نابودی جنگل‌های ایران به قدری است که فائو ایران را در میان ٦ کشور مخرب جنگل‌های جهان قرار داده است. طبق آمار موجود در هر ثانیه ٣٦٠ مترمربع از مساحت جنگل‌های ایران نابود می‌شود.
اگر همین روند بدون افزایش شتاب، ادامه پیدا کند، بنا به اظهار کارشناسان، ۶۰ سال دیگر تمام جنگل‌های کشور نابود خواهد شد؛ وضعیتی که تصور آن نیز وحشتناک می‌باشد.
شتاب در تخریب جنگل‌ها با همه‌ی عوارض اقتصادی و بهداشتی آن بنا به اظهار نوبخت، معاون سازمان جنگل‌ها، ناشی از «سوء مدیریت در دو دهه گذشته است.»
علی محمد شاعری، سخنگوی کمیسیون کشاورزی مجلس گفت: «در مقایسه دهه ٩٠ با دهه ۸٠ و ۷٠ آتش‌سوزی جنگل‌ها افزایش یافته است». او افزود: همچنین «قاچاق و تغییر کاربری دور از چشم جنگلبان حرفه‌ای صورت گرفته است.»
کیادلیری، رئیس انجمن جنگلبانی در همین رابطه می‌گوید: «عملکرد سازمان جنگل‌ها بسیار فاجعه‌آمیز است زیرا افراد شاغل در این سازمان، فاقد تخصص و مدرک لازم برای مدیریت بوده و حتی الفبای کار را هم نمی‌دانند.»[شهروند ۱۷ اسفند ۹۶]
اصلیترین بازیگر اقتصاد ایران
نمی‌توان از تخریب جنگل‌های کشور سخن گفت بی‌آنکه تصویری جامع از وضعیت اقتصاد کشور در اختیار داشته باشیم. بنابر اظهارات رسمی، اقتصاد ایران یا به طور رسمی در اختیار نهادهای حکومتی قرار دارد یا در اختیار کارگزاران این نهادها‌ست؛ وضعیتی که از آن به عنوان بخش خصولتی نام برده می‌شود. بخشی که شاید بتوان آنرا بخش خصوصی نامید؛ بخشی کوچک و ضعیف است که محدود به حوزه‌های کوچک اقتصادی می‌شود.
اصلیترین بازیگر اقتصاد ایران، سپاه و نیروهای آن می‌باشند؛ نیرویی که علاوه بر داشتن قدرت سلاح و تصمیم‌گیری سیاسی، دارای امکان مختلف در سراسر کشور است و در هر پروژه کلان اقتصادی دستی دارد؛ اگر نه‌اینکه آنرا به انحصار درآورده باشد.
با توجه به این واقعیت‌ست که می‌توان نتیجه گرفت که به تخریب جنگل‌ها و قاچاق گسترده‌ی چوب نیز باید از همین زاویه نگریست.
