نگاهی فلسفی به امام!
تکلیف خمینی ای امام، چی میشه؟ نام مطلبی است که در یکی از رسانه های حکومتی درج گردیده است. به دنبال عدم ترخیص ۱۱کانتینر آلات موسیقی توسط گمرگ به دلیل اینکه جزء کالاهای گروه چهار است و ورود آن به کشور ممنوع است، واکنش های زیادی در فضای رسانه ای ایجاد شد.
نایب رئیس اول کمیسیون اقتصادی مجلس دستچین حکومت اوضاع را آشفته تر کرد، چون در مصاحبه‌ای گفت که «ورود آلات موسیقی به کشور به صلاح نیست» چون حکومت ولایت فقیه است و بعد هم گفت که اگر افرادی دنبال آلات موسیقی هستند، از ایران بروند.
مردم البته جواب این آخوند را در فضای مجازی به خوبی دادند ولی این موضع گیری منجر به برانگیختن عکس العمل حتی در رسانه‌های حکومتی شد و یکی از رسانه ها ضمن رو کردن دست این مجلس نشین که در ستاد انتخاباتی‌اش برای رأی جمع کردن بزن و بکوب راه انداخته بود، حسابی روسیاهش کرد. یکی از واکنش‌های مضحک این بود که اگر موسیقی خوب نیست پس تکلیف خمینی ای امام و آهنگ‌هایی از این دست چی میشه؟ یاد موضوعی افتادم که بسیار در این رابطه گویاست!
تکلیف خمینی؛ امام! کدام امام؟
یک روز استاد فلسفه میاد سر کلاس و به دانشجوهاش میگه: «امروز میخوام ازتون امتحان بگیرم ببینم درسهایی رو که تا حالا بهتون دادم خوب یاد گرفتین یا نه؟»
بعد یک صندلی میاره و میذاره جلوی کلاس و به دانشجوها میگه: «با توجه به مطالبی که من تا به امروز بهتون درس دادم، ثابت کنید که این صندلی وجود نداره»
امتحان شروع شد و دانشجوها شروع کردن به نوشتن روی برگه.
هنوز چند لحظه نگذشته بود که یکی از دانشجوها بلند شد و برگه‌اش را داد و رفت
روزی که نمره ها اعلام شد، بالاترین نمره رو همون دانشجو گرفته بود!
اون فقط رو برگه اش یه جمله نوشته بود: «کدوم صندلی؟»
قلم به مزدان خامنه ای اگرچه بعضا در ظاهر ساز مخالف می‌زنند ولی در وقع بر سر موضوع اصلی یعنی ولایت فقیه و حفظ حکومت به هر قیمت هیچ اختلافی ندارند و اگر حرفی هم می‌زنند در همین چهارچوب است.
حرف مردم ایران هم با این جماعت از بالا تا پایین یک چیز بیشتر نیست.
کدام امام!
