چهل و نهمین اجلاس شورای حقوق بشر و گزارش مهم گزارشگر حقوق بشر
چهل و نهمین اجلاس شورای حقوق بشر ملل متحد در روز پنجشنبه ۲۶ اسفند۱۴۰۰ برگزار شد. در این جلسه آقای جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران به ایراد سخن پرداخت. آقای جاوید رحمان در این اجلاس از جامعه جهانی خواست که حکومت ایران را به دلیل قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ و نیز کشتار معترضان در آبان ۹۸ مورد حسابرسی قرار دهند.
جاوید رحمان در چهل و نهمین اجلاس شورای حقوق بشر در ژنو گزارشی در مورد وضعیت فاحش نقض حقوق بشر در ایران ارائه کرد و خواستار آن شد که به مصونیت این حکومت از حسابرسی پایان داده شود و مقامات آن به دلیل قتل عام زندانیان سیاسی و کشتار آبان ۹۸ محکوم شوند.
[گزارش مهم جاوید رحمان در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران]
جاوید رحمان: ۲۸۰ اعدام در سال گذشته میلادی
گزارشگر ویژه حقوق بشر افزود: درسال گذشته میلادی دستکم ۲۸۰ نفر در ایران اعدام شدند که در بین آنان ۱۰ زن و ۲ کودک هم دیده می شوند وهمانطور که در گزارش من ذکر شده است یکی از این کودکان در خفا و بدون اینکه خانواده اش مطلع باشند اعدام شده است.
جاوید رحمان افزود: ما همچنین شاهد افزایش شمار اعدام ها بودیم. بسیاری از اعدام شدگان از اقلیت‌های قومی بودند که در بین آنان ۴۰ بلوچ و۵۰ کرد دیده می شوند. مجازات اعدام در ایران به صورت گسترده اعمال می شود از جمله در مورد کسانی که در اعتراضات شرکت کرده بودند. این درحالی است که پرسدورهای قضایی در ایران فاقد دسترسی به وکیل است و اعترافات اجباری زیر سایه شکنجه گرفته می شود.
جاوید رحمان افزود. در گزارشم به شورای حقوق‌بشر ملل متحد موارد فاحش استفاده از نیروی مرگبار علیه تجمعات مورد اشاره قرار گرفته است. دو مورد مربوط به اعتراضات به کمبود آب و کمبود معیشت پایه‌یی مردم بوده است.
دیوار دیجیتالی در ایران
وی افزود: در هر دو مورد رژیم ایران اینترنت را مختل کرده و با قطعی اینترنت از دسترسی بموقع و اشتراک اطلاعات جلوگیری کرده است.
جاوید رحمان در قسمت دیگری از گزارش خود به اجلاس شورای حقوق بشر به موضوع طرح صیانت اشاره کرد ونوشت: در این نقطه من به تحول مورد نگرانی جدی دیگری رسیدم. مجلس حکومت ایران در بهمن‌ماه لایحه سرویس‌های خدماتی آنلاینی را با وجود مخالفتی قوی که توسط جامعه مدنی مواجه شد را تصویب کرد. این لایحه یک گام عمده به سمت تثبیت یک دیوار دیجیتالی در ایران بوده که در عمل ایران را از اینترنت جهانی قطع می‌کند.
جاوید رحمان در قسمت دیگری از گزارش خود به موارد دیگری از نقض حقوق بشر پرداخت و گفت:نمونه‌های دیگر عبارتند از ناپدید شدن اجباری در ابعاد بزرگ و اعدام‌های صحرایی ناراضیان سیاسی در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۷، که تا به امروز موضوع هیچ تحقیق یا حسابرسی قرار نگرفته است، از بین بردن شواهد آن جنایات که به‌نظر می‌رسد سیاست رسمی حکومت برای پاک کردن این حوادث از حافظه‌ها باشد، جریان داشته است.
مصونیت از مجازات مرتکبان نقض حقوق بشر
گزارشگر ویژه حقوق بشر در ادامه گزارش خود به شورای حقوق بشر به موضوع مصونیت از مجازات مقامات ایران اشاره کرد و گفت؛
سیستم حکومتی و فقدان سیستم پاسخگویی، فرهنگ مصونیت از مجازات را ایجاد کرده است که چرخه‌های خشونت را تداوم می‌بخشد، زیرا نقض حقوق‌بشر هیچ پیامدی برای دولت یا مجرمان ندارد. به‌نظر می‌رسد که یک سیاست دولتی برای ارعاب، محاکمه یا ساکت کردن کسانی وجود دارد که خواهان پاسخگویی، عدالت و حقیقت هستند. نمونه بارز آن زندانی شدن مریم اکبری منفرد به‌دلیل حقیقت جویی و داد خواهی برای بستگانش است که در سال۱۳۶۷ به اجبار ناپدید و اعدام شدند.
وی افزود:تهدید و آزار و اذیت افرادی که به‌دنبال پاسخگویی برای از دست دادن اعضای خانواده خود در پی سقوط هواپیمای اوکراینی هستند. و یا حملات و دستگیری اعضای خانواده که به‌دنبال پاسخگویی برای روشن شدن وضعیت فرزندانشان که در اعتراضات آبان۱۳۹۸ یا در زندان کشته شده‌اند نیز از این جمله هستند.
سرکوب اعتراضات و خیزش مردمی در سال جاری
آقای جاوید رحمان در گزارش خود به موضوع سرکوب خیزش‌ها و اعتراضات سال ۱۴۰۰ هم پرداخت و گفت: یکی از بارزترین نمونه‌ها در زمینه تظاهرات در سال۱۴۰۰ استفاده از نیروی مرگبار علیه شرکت‌کنندگان در سلسله ایی از اعتراضات بود که در تیر ماه امسال در بیش از ۲۰شهر در استان خوزستان شروع شد و متعاقباً به مناطق دیگر گسترش یافت. از جمله اصفهان، لرستان، آذربایجان شرقی، تهران و کرج و از آن به‌عنوان «قیام تشنگان» یاد شده است. شهادتها، عکس‌ها و فیلم‌های ویدئویی استفاده گسترده از زور علیه معترضان را نشان می‌دهد که بسیاری از آنها متعلق به ساکنان عرب هستند. نیروهای امنیتی، نیروهای ضدشورش و مأموران لباس‌شخصی با گلوله‌های واقعی شلیک کردند.
گزارشگر ویژه حقوق بشر در پایان از جامعه بین‌المللی می خواهد در رابطه با مواردی که با مصونیت‌های دائمی روبه روز هستند از جمله ناپدید سازی اجباری و اعدام های صحرایی و خود سرانه در سال ۶۷ و اعتراضات آبان ۹۸ خواستار پاسخگویی حکومت تهران شوند.( سایت سازمان ملل متحد. گزارشگر ویژه ملل متحد در باره وضعیت حقوق بشر در ایران)
