حاشیه نشینی کانون شورش و قیام
سلام و وقت بخیر
اولین فردی که اصطلاح حاشیه نشینی و انسان حاشیه نشین را به کار برد: (ROBERT.E.PARK) بود.
او در مقاله «مهاجرت بشر و انسان حاشیه نشین» در سال ۱۹۳۷ این مفهوم را اینطور شرح داد که: انسان حاشیه نشین فردی است که از لحاظ فرهنگی، انسانی دو رگه است، که صمیمانه، در زندگی فرهنگی دو جمعیت متمامیز، زندگی می کند!
و با هر دو آنها شریک است!
اما مایل نیست از گذشته خودش بگوید و هنوز هم همه ابعاد جامعه‌ی میزبان را نپذیرفته».
«به عبارت دیگر حاشیه‌نشین به کسی گفته میشود که در شهر سکونت دارد، ولی به علل گوناگون نتوانسته جذب نظام اقتصادی، اجتماعی شهر بشود. و از خدمات شهری استفاده کند. و اینکه تمام حاشیه‌نشینان از مهاجران روستایی نیستند بلکه، بخشی از آنها افرادی هستند که از ساکنین همیشگی شهر بودن و به علت فقر اقتصادی در واحدهای مسکونی غیر استاندارد زندگی می‌کنند». [تهران؛ فرار مردم از اجاره نشینی به حاشیه نشینی]
حاشیه نشینی و انسان حاشیه نشین
بحث امروز ما درباره‌ی حاشیه‌نشینی است و شرایطی که این موضوع برای حکومت به عنوان یکی از کانون‌های شورش و قیام فراهم کرده است. [چگونه مقامات حکومتی داروی کرونا را به ابزار مرگ و غارت مردم تبدیل کردند؟]
در همین رابطه پرسش‌هایی را با مهمان برنامه آقای بهنام کریمی به بحث می‌گذاریم.
به اطلاع دوستان می رسانیم که در خلال برنامه میتوانید کامنت‌ها و سوالات را برای ما بر روی محیط‌های ایران آزادی بگذارند و ما هم آنها را در این گفت وگو با مهمان برنامه به اشتراک خواهیم گذاشت.
در استودیو همراه هستیم با آقای بهنام کریمی…
