حاشیه نشینی ۲۰ میلیون نفر در کشور
حاشیه نشینی یک از معضلاتی در جامعه ایران است که بیراهه نیست اگر نام ابر بحران بر آن بگذاریم.
آمار و ارقامی که در جنگ قدرت بین جناح‌های مختلف حکومت به بیرون درز می‌کنند مخاطب را در شگفتی فرو می‌برند که گویی حاشیه نشینی بخشی عادی از روال زندگی در جامعه شهروندی ایران شده است.
آمارها در مورد حاشیه نشینی همواره متناقض و غیر شفافند. هر کدام از جناحین حکومت بنا بر تسویه حسابی که با جناح مقابل دارد دست به انتشار ارقامی می‌زند که هر چند ممکن است این ارقام مهندسی شده باشد اما قطعا گوشه‌ای از واقعیت را برای مخاطب نمایان می‌سازد.
مجتبی یوسفی عضو مجلس حکومت از اهواز در روز ۲۸ تیر اعلام کرد میزان حاشیه نشینی در کشور به ۲۰ میلیون نفر رسیده است.
یوسفی اعلام کرد ۲۰ میلیون نفر درگیر حاشیه نشینی در حاشیه شهرها هستند و قوانین موجود کشور مشکل حاشیه نشینی را حل نمی‌کند.
اولویت دولت‌ها مردم نیست!
یوسفی با اشاره به میزان بالای حاشیه نشینی در خوزستان افزود در کشور بحران مدیریت داریم نه بحران آب.
وی افزود اکنون چندین هزار روستا در کشور داریم که آب ندارند علاوه بر استان خوزستان، در استان سیستان و بلوچستان و چهار محال و بختیاری هم همین مشکلات وجود دارد.
یوسفی در ادامه اظهاراتش ادامه داد تنها در چهارمحال و بختیاری بیش از ۸۰ روستا آب ندارند. کشاورز ما در معیشتش مانده و دام دامداری از بین رفته است اولویت دولت‌ها مردم نیست و نتیجه این وضعیت این می‌شود که ۲۰ میلیون نفر در کشور درگیر حاشیه‌نشینی شده‌اند.
حاشیه نشینی ۲۰ میلیون یا ۳۸ میلیون نفر
اظهارات یوسفی در حالی صورت می‌گیرد که پیش از این و در روز یکشنبه ۸ خرداد سال ۱۳۹۹، محمدرضا محبوب‌فر؛ عضو انجمن آمایش سرزمین ایران با اعلام افزایش حاشیه‌نشینی، جمعیت حاشیه نشین در کشور را ۳۸ میلیون نفر اعلام کرده و افزوده بود «۷ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در اطراف گورستان‌ها زندگی می‌کنند».
محبوب‌فر در همان زمان افزوده بود در سال ۱۳۹۶ حدود ۴۰ درصد جمعیت شهری ایران درگیر حاشیه نشینی و بد مسکنی بودند. اما در سال ۱۳۹۹ همزمان با تورم وگرانی در بخش مسکن، افزایش اجاره بها و… میزان حاشیه نشینی در ایران به ۴۵ درصد رسیده است».
برنامه بی‌توسعه ششم توسعه!
این ارقام شگفت‌انگیز حاشیه نشینی در حالی است که بنا بر ماده ۶۲ برنامه ششم توسعه حکومت ولایت فقیه، دولت منتسب موظف بوده است که طی این برنامه، نه تنها از حاشیه‌نشینی در کشور ممانعت به عمل آورد بلکه سالیانه ۱۰ درصد از جمعیت حاشیه‌نشینان کشور را کاهش دهد.
حال با آمار متناقض و بعضا مهندسی شده‌ای که ارائه می‌شود مشخص می‌گردد دولت منتسب در حکومت ولایت فقیه نه تنها به وظایف مشخص شده در برنامه ششم توسعه عمل نکرده بلکه در سایه بی‌لیاقتی سران حکومتی میزان حاشیه‌نشینی افزایش قابل توجهی داشته است.
فقر عامل اصلی حاشیه نشینی
افزایش حاشیه‌نشینی خود معلول اصلی فقر خانوارهای ایرانی است که در سال‌های اخیر شاید بتوان گفت جامعه شهروندی ایران روزانه آن را با تلخی در زندگی خود تجربه می‌کند.
در زمینه فاجعه‌بار بودن وضعیت قشر حاشیه‌نشین کشور پیش از این ابوالفضل ترابی عضو پیشین مجلس حکومت اعلام کرده بود «ما زاغه نشین نداریم و در بدترین حالت به سمت کوره نشینی رفته‌ایم یعنی کوره‌های قدیم آجرپزی با یک گچ و سیمان تبدیل به محل زندگی این افراد شده است.
عدم رسیدگی به مشکلات روستائیان از علل اصلی افزایش حاشیه نشینی
در مورد علل افزایش حاشیه‌نشینی در شهرهای کشور می‌توان گفت عدم رسیدگی به وضعیت معیشتی روستائیان باعث شده تا روستاهای کشور خالی از سکنه شده و حاشیه‌نشینی در شهرهای کلان ایجاد شود.
افزایش حاشیه نشینی در کلانشهرهای کشور به حدی است که سران و عناصر اطلاعاتی نظام از مشکل حاشیه‌نشینی به عنوان مشکل امنیتی برای حکومت ولایت فقیه یاد می‌کنند.
روزنامه شرق پیش از این درباره این خطر اعلام کرده بود گروه‌‌های حاشیه‌نشین و طبقات کارگری در صورتی که مسائل و مشکلات معیشتی و بهداشتی و اختلالات ناشی از آن از طریق سیاست حل نشود باید منتظر اقدامات کور، خشن وخارج از روال بود. [حاشیه‌نشینی در ایران؛ بشکه باروتی که زمان انفجار آن نزدیک است]
با این اوصاف حکومت ولایت فقیه می‌داند اکنون زمان درو کردن طوفانی است که قبلا باد آن را خودش با بی‌کفایتی و عدم رسیدگی به مشکلات حاشیه‌نشینان و معیشت مردم ایران کاشته است.
