حمله شیمیایی به دختران یک جنایت سازمان یافته
حمله شیمیایی به دختران مدارس و دانشگاه‌ها با گذشت نزدیک به ۴ ماه از این سریال ادامه دار، هنوز هم ادامه دارد و هنوز هیچ ارگان رسمی پاسخ نداد که ماهیت آن چیست.
به اعتقاد اکثر کارشناسان مسایل ایران همین در ابهام گذاشتن و مرموز و بی عمل بودن حکومت ایران در این مورد نشان میدهد که این یک پروژه حکومتی است.
برغم اینکه بعد از سخنرانی خامنه ای در مورد حمله شیمیایی ، از شدت قبلی این حملات کاسته شده بود، با این حال این پایان ماجرا نبود و حملات شیمیایی به دختران در برخی شهرها ادامه یافت.
روز شنبه ۲۰ اسفند دانش‌آموزان دختر ده مدرسه در هفت شهر ایران مورد حمله قرار گرفتند و پس از بروز علائم مسمومیت به بیمارستان منتقل شدند. نیمی از این مدارس در استان خوزستان قرار داشتند، استانی که وزارت کشور در اطلاعیه روز شنبه خود از بازداشت عوامل حمله به مدارس در آن خبر داده بود.
در همین زمینه
حمله شیمیایی به مدارس در دهها شهر، ایران در وضعیت فوق‌‌العاده
ادامه حمله شیمیایی به مدارس
در استان خوزستان حمله شیمیایی به مدارس در روز شنبه ۲۰ اسفند ماه ادامه یافت و دست‌کم دانش‌آموزان پنج مدرسه در سه شهر آبادان، باغملک و اهواز با علائم مسمومیت به بیمارستان منتقل شدند.
بنظر می رسد که حکومت می خواهد مانند ماجرای اسیدپاشی به زنان و دختران در چندین سال گذشته، این ماجرا را نیز برای همیشه در هاله ابهام و تردید نگاه دارد.
در یک تحول دیگر روز شنبه وزارت کشور دولت رییسی ادعا کرد که موفق شد حدود۱۰۰ تن از عاملان حملات شیمیایی به مدارس را بازداشت کند و مدعی شد که همه عوامل این کار را بازداشت کرده است.
وزارت کشور توضیح نداد چگونه در حالی که طی ۳ ماه گذشته هیچ دستگیری در این مورد نداشته یک باره توانسته همه عوامل را دستگیر کند!
در این حال محمدعلی ایازی ازاعضای مجمع محققین و مدرسیین حوزه قم گفت:
وقتی چنین اتفاقی در بسیاری از شهرها رخ میدهد، «بدون داشتن تشکیلات و تجهیزات بیوشیمی و امثال این‌ها» امکانش وجود ندارد.
افرادی که دست به انجام مسمومیت‌های گازی زنجیره‌ای زده‌اند «مسلماً دست‌شان باز» بوده است.
او با اشاره به تناقض‌گویی و جلوگیری نکردن از تکرار اتفاقات ماه‌های گذشته، تلویحاً دولت ابراهیم رئیسی را هم به «تشویش اذهان عمومی» متهم می‌کند.
ایازی افزود؛ «این‌ها ادعا می‌کردند که ما می‌خواهیم در سوریه جلوی داعش را بگیریم، این‌جا داعش [از] تولید به مصرف شده؛ کسانی هستند که همین اخافه و ترس و وحشت را ایجاد کردند و با آن مقابله نمی‌شود و مردم نمی‌پذیرند که این‌ها با این مسئله درست برخورد کرده‌اند.»
صحنه سازی‌های حکومتی
در آخرین نمایش حکومتی برای رفع و رجوع حمله جنایتکارانه به دختران ،دختری که به‌عنوان دانش‌آموز یکی از مدارس شهرستان لار معرفی می‌شد، در اظهارات تکه‌پاره و بی‌سر و تهی اعتراف می‌کرد که با همدستی پدرش به‌چند مدرسه در لار بمب شیمیایی پرتاب کرده تا «مردم به‌نظام بدبین شوند!».
مشابه این نمایش‌ها را حکومت پیشتر بارها به اجرا در آورده بود.
این پرده از نمایش، پس از ورود خامنه‌ای به‌صحنه بالا رفت. خامنه ای روز ۱۵اسفند با ژست و اظهارات متناقضی در حاشیهمراسم درختکاری به‌صحنه آمد و همراه با اما و اگر و ابراز تردید، در عین‌حال که می‌خواست مسموم سازی دانش‌آموزان را یک امر کم‌اهمیت جلوه دهد، اما آن را «جنایت بزرگ و غیرقابل اغماض» خواند.
خامنه ای همینطور خواهان مجازات کسانی شد که در این کار دخالت داشتند.
به اعتقاد کارشناسان این نحوه ورود خامنه ای به مساله مهم حمله شیمیایی به مدارس دخترانه، حاکی از دسپاچگی و وحشت زدگی او بود.
چرا که در روزهای ۱۳ اسفند در چند نقطه تهران و دیگر شهرها مردم شعار مرگ بر حکومت بچه‌کش و بسیجی سپاهی داعش ما شمایی سردادند. بنابراین خامنه ای با این نحوه ورود می خواست که خود را مبرا از این جنایت نشان بدهد اما برعکس او آدرس اصلی متهم را داد.
بعد از این اظهارات خامنه ای بود که نوعی چرخش مداری در سیاس دولت ظاهر شد و وزارت کشور اعلام کرد:«بیش از ۱۰۰نفر از عوامل مؤثر در حوادث اخیر مدارس شناسایی، دستگیر و مورد تحقیق قرار گرفتند» (خبرگزاری فارس ـ۲۰ اسفند).
نتیجه‌گیری: چه کسی حمله شیمیایی را انجام می دهد؟
حکومت تلاش کرد که در لایه‌های مختلف نمایش بازی کند:
-بیماری زمینه ای دانش آموزان
-شوخی‌ها و شیطنت‌های دختران
-بدحالی دانش آموزان
-ترس و توهم دختران
-عوامل خودسر
-دشمن خارجی
-ضد انقلاب و…
همه این تناقضات و داستان‌سرایی‌ها از آن جا ناشی شده است که خامنه ای تلاش دارد حواس وتوجه مردم را از مساله اصلی‌شان یعنی قیام و انقلاب دور سازد و شخص خود را از تیررس خشم مردم دور سازد. بنابراین برای خامنه ای نه مرگ چند دختردانش آموز اهمیت دارد و نه اضطراب و وحشتی که بر جان جامعه می افتد. او با همان سیاست ماکیاولستی می خواهد به هر قیمتی حکومت کند.
اما وقایع جامعه ایران نشان داده است که دیگر مرعوب و بازیچه بازی‌های پایانی یک دیکتاتوری فرتوت نمی شود.