سخنان دکتر صوفی سعیدی در جلسه شورای ملی مقاومت
آن چه که در پی می آید سخنان خانم صوفی سعیدی استاد روابط بینالملل و عضو شورای ملی مقاومت ایران در جلسه این شورا در مرداد ۱۴۰۱ است. چکیده سخنان خانم صوفی سعیدی در مورد «رهبریت و تشکیلات» را در اینجا میخوانیم:
«علاقه دارم که امروز در صحبتهایم بیشتر بپردازم به رهبریت و تشکیلات. چند دهه قبل من در کشور اردن با یک خانمی آشنا شدم از اروگوئه که تمام زندگی خودش و البته همسرش که ایرانی بود وقف فعالیت در این مقاومت شده بود.
آشنایی با یک فعال جنبش توپامارو
من چون خودم تحقیقات زیادی در مورد جنبش توپامارو که یک جنبش چریک شهری در آمریکای لاتین بود، کرده بودم، از این فرصت و این آشنایی استقبال کردم. این جنبش نامش را از توپاک آمرو یک سرخپوست انقلابی که خودش و زنش که استراتژیست قویتر از خودش بود، و در پرو فعالیت می کردند، گرفته بود.
در کشور پرو تاریخچه خیلی دهشتناکی برای جنبش آنها بود بر علیه اشغالگرهای اسپانیا. در آن موقع نامشان الهامبخش بود برای این جنبش در توپا مارو در اروگوئه. دلیلی هم که میخواستم با این خانم صحبت کنم این بود که این جنبش در بین دهه۶۰ تا ۷۰میلادی که بروز جنبشهای انقلابی بود توانسته بود، یک تشکیلات بسیار قوی و بسیار استثنایی برای ۱۰سال داشته باشد. اما متأسفانه بهدلایل مختلف تاریخی، سیاسی نتوانستند ادامه بکار بدهند. این جنبش تقریباً تماماً متشکل بود از جوانان انقلابی که در شهر بودند.
در پاسخ به این سؤالم این خانم جوان اروگوئهیی که تو چه چیزی را در این مقاومت( یعنی مقاومت ایران ) دیدی؟ گفت ببینید! تشکیلات که خب یک اصل لازمه برای مبارزه. اما برای من جذابیت و آنچه که دیدم و مطالعه کردم رهبری این مقاومته.
الان این مقاومت آنچنان بینالمللی شده که نه تنها هموطنان ما بلکه هرکسی که ذرهیی صداقت و انسانیت و حس کمک به دیگران داشته باشد، می آید و کمک می کند به این مقاومت و می بینیم و شاهدیم که دارند این کار را می کنند.
بههمین دلیل من ادعا دارم که این جنبش یک جنبش بینالمللی است نه فقط ایرانی. این چیزی است که همه میبینند. بنابراین تا آنجایی که به بحث آلترناتیو بر میگردد من فکر میکنم که آنهایی که باید بدانند آنهایی که صداقت دارند، میدانند که آلترناتیو واقعی چی است؟
بیشتر بخوانید
یادداشتی از دکتر صوفی سعیدی، ابراهیم جاودانه شد!
رهبریت و تشکیلات
لذا من میخواهم در مورد رهبریت جدید سخن بگویم. بحثهایی که به رهبریت جدید در دنیای امروزی به آن می پردازد…
ما میدانیم که طبیعتاً خانم رجوی مبتکر الگوی رهبری زنان هستند. مجدداً تا آنجا که به بحث رهبری برمیگردد، در این مقاومت در رابطه با شورای رهبری مجاهدین و همچنین رهبری جمعی طبیعتاً راهگشا بودند. در رابطه با نقش زنان و اکثریت آنها بهعنوان اعضای شورای ملی مقاومت.
میخواهم بپردازم به مقوله رهبریت در سطح جهان. آن چیزی که ما دیدیم این است که اخیراً دنیا سریعاً دستخوش تحولات و تغییراتی شده. بسیاری از متفکرین و محققان در مراکز علمی دنیا که در نوک پیکان تحقیق و بحث در رابطه با رشتههای مختلف هستند، همهشان در یک نقطه متفقالقولند و گفتند که تحولاتی که ما داریم مشاهده میکنیم تحولی است به نام (اکسپولنشن) یعنی تصاعدی!
تحقیقات دانشگاه هاروارد
از جمله دانشگاه هاروارد همان موقع سال۲۰۲۰ در شروع پاندمی، شروع کرد به یک بررسی در همین مورد. اول توضیح میدهم تحولات تصاعدی یا اکسپولنشن یعنی چی به تعریف اینها. گفتند وقتی پاندمی کرونا در ۲۰۲۰ شروع شد باعث اختلال کامل در نحوه زندگی کردن به آن شیوهای که با آن آشنا بودیم شد.
بنابراین همه دنیا دستخوش این تغییر و تحول شد و نیاز وجود داشت که ما برویم روند مجازیسازی در همه زمینهها. این تغییراتی که انجام شد در آن دوران، تغییراتی بود که اگر قبلاً میخواست انجام شود سالها طول میکشید. اکنون این تغییرات در چند ماه صورت گرفت . در برخی اوقات هم اینها در چند هفته صورت گرفت. و حتی بهطور واقعی در چند روز. رهبران دیگر در رابطه با این تغییرات در سطح دنیا در هر حیطهای که بودند، عمیقاً دچار چالش شده بودند. مشخص شد که شرایط برای تغییرات کاملاً در حال شتاب است و آنها هم در حال آماده شدن هستند که بتوانند از توسعه تکنولوژی انفورماتیک یا هوش مصنوعی استفاده کنند .
این پاندمی وضعیت نرمال جدیدی ایجاد کرد . من البته دارم تحقیقات دانشگاه هاروارد را به طور خلاصه میگویم. گفتند این تغییرات هم سه تا بعد دارد؛ یکی اینکه همیشگی است و بهطور مداوم همیشه رخ میدهد. دیگر اینکه فراگیره یعنی بعد دیگرش فراگیری است که در حیطههای چند گانه زندگی و همزمان رخ میدهد و بعد سوم اینست که، تصاعدیه و سریعاً شتاب پیدا میکند.
ادعا کردند که این تغییر سه بعدی آینده ما را توصیف میکند… این تغییر سه بعدی بهطور واقعی آینده را دارد ترسیم میکند. رهبریت مؤثر یعنی توانایی حرکت در این واقعیت جدید. مدلهای رهبریتی که تا حالا داشتیم همه سه بعدی نبوده و تعقل اصلاً خطی بوده نه تصاعدی و این تفکر خطی که تا الآن وجود داشته اصلاً نمیتواند با این تغییرات دائمی جلو برود.
رهبریت خردمند
چون خیلی این تغییرات سریعاند و پیشرفتهاند و همینطور که گفتم تصاعدی و آینده به این سمت میرود به همین دلیل دانشگاههای هاروارد و استانفورد آمدند تعدادی از رهبران و سیاستمداران را جمع کردند در یک کنفرانس. گفتند شما که خودتان میدانید الآن چقدر تضاد وجود دارد، در رهبریت در رتبه رهبریت جدید و دنیای جدید بحث بکنید و یکسری نتیجه به ما ارائه بدهید. آنچیزی که بروز کرد یک دید جدید رهبریت است که نام آن (سیفینت) یا رهبریت خردمنده.
من از اینجا دیگر وارد جزییات نمی شوم. چون بهطور واقعی اگر شما بعداً به این بپردازید میبینید که تمام آن چه که این متخصصان و این رهبران واقعاً به آن اشاره کردند و نیازش را دیدند در این دنیای جدید چیزی هست که این مقاومت دارد سالها بر همان اساس و نیازی که دیده عمل میکند.
طبیعتاً من خودم پیشنهاد میکنم که اگر در آینده فرصتی باشد این مقاومت یک کنفرانس بگذارد و اگر وقتش را داشته باشد در این گیر و دارهایی که درگیرش است، بتواند یک آموزشی به دیگران بدهد برای اینها بهطور واقعی مفید خواهد بود. چون اینها تجربههای چند دهه هست.
من فکر میکنم صحبت من روشن است. هدف چیه؟ هدف این است که خارج از همه ادعاها در رابطه با آلترناتیو و آلترناتیوسازی بهطور واقعی آن کسی که از لحاظ علمی مسلط بوده و در عمل تجربه داشته و تمام این چالشها را در دنیای عینی از سرگذارنده، در صحنه آینده ایران میتواند یک چنین رهبریتی را و یک چنین تشکیلاتی پیش ببرد.
مقاومت ما تواناییاش را دارد و ابزارش را در اختیار دارد. خارج از این هرچه ادعا در مورد آلترناتیو می شود پوچ است. مگر برای کسی جای شکی باقی مانده که این تشکیلات و این رهبریت مقاومت است که تنها آلترناتیوی است که توانایی دارد جامعه را از این دیکتاتوری مذهبی ملایان به مرحله نوین دموکراسی برساند؟»
توضیحی مختصر درمورد جنبش توپامارو در اروگوئه
توپاماروها (Tupamaros) (یا جنبش توپامارو) نام جنبشی چریکی و چپگراست است که در سال ۱۹۶۳ در کشور اروگوئه شکل گرفت. حوزه فعالیت این تشکیلات «شهر» و مشی آن مسلحانه و قهرآمیز و هدفش رها ساختن اروگوئه از چنگال استعمار نو آمریکا بود. پایگاه مردمی و خصلت انقلابی موجب اقبال و موفقیت آنها بود. جنبش ملی توپامارو نام خود را از توپاک آمارو رهبر شورشیان سرخ پوست اینکا که علیه استعمارگران اسپانیایی مبارزه میکرد، وام گرفتهاست.
رائول سندیک٬ وکیل٬ عضو حزب سوسیالیست اروگوئه و سازمانده کشاورزان در شمال کشور جنبش رهاییبخش ملی توپامارو را بنیان نهاد. توپامارو نخست شاخهی نظامی حزب سوسیالیست بهشمار میرفت؛ اما پس از نخستین درگیری مسلحانه در سال ۱۹۶۳ چیزی نگذشت که به سازمانی مستقل بدل شد که تاکنون درهای آن به روی چریکهای سوسیالیست، کمونیست و آنارشیست باز بوده است. توپامارو در خلال سالهای ۱۹۶۵تا ۷۲به یک سازمان قدرتمند بدل شد که به خاطر عملیاتهای نظامی متعدد در شهرها از جمله مصادرهی اموال، ربودن دیپلماتها و اعدام انقلابی عوامل ارتجاع از حمایت قشر وسیعی از مردم برخوردار بود.
اما توان این سازمان بر اثر فشارهای بیامان نیروهای دولتی رو به کاهش نهاد و با بروز اختلافات درون سازمانی ضعیفتر نیز شد، چنان چه از سال ۱۹۷۲ به بعد سازمان عملاً در بحران عمیقی غوطهور بوده است.