روز جهانی حقوق بشر. اعلامیه جهانی حقوق بشر، در دهم دسامبر سال ۱۹۴۸ برابر با ۲۰آذر ۱۳۲۷ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید. این اعلامیه، از آن زمان به‌عنوان نقشه مسیر همه ملتها، برای مبارزه با بی‌عدالتی و دفاع از حقوق انسانی به جامعه بشری عرضه شده است. فعالان حقوق بشری در همه کشورها، مفاد این اعلامیه جهانی را بستر مبارزه خود برای دفاع از حقوق شهروندان قرار داده‌اند و در این مسیر پای می‌فشرند.
این اعلامیه که حدود ۷۰سال پیش به عنوان معیاری جهانی برای احترام به حقوق بنیادین انسان‌ها قرار گرفته است، روی چنین مبانی پایه‌گذاری شده است: همه انسان‌ها از نظر حقوق و کرامت انسانی آزاد و برابر متولد شده‌اند. آزادی و برابری از هر رنگ و نژاد و جنسیت. آزادی اندیشه، حق آزادی بیان و حق انتخاب مذهب، براساس اعلامیه حقوق بشر حق همه انسان‌هاست.
حقوق بشر در ایران
علیرغم همه مبانی قید شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر، در ایران آخوندزده، بیش از ۴۰سال است که این اعلامیه زیر پا گذاشته شده است. بنیادگرایی حاکم بر دستگاه قضایی کشور و حکومتی بر مبنای ولایت فقیه، همه جنبه‌های حیات اجتماعی ایرانیان را نشانه رفته است. دهها سال است که مهمترین رکن این اعلامیه جهانی که «آزادی بیان» می‌باشد، از سوی حاکمیت آخوندی نقض شده و همچنان ادامه دارد.
بیشتر بخوانید
عفو بین‌الملل؛ هشدار کارشناسان ملل متحد به ایران یک دستاورد بزرگ است
شناسایی یک جنایتکار؛ رئوف بازجوی اطلاعات سپاه
گزارشات جاوید رحمان
سال گذشته، آقای جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران در گزارش خود ذکر نمود که حکومت ایران رکورددار اعدام کودکان در جهان است. از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۱۸ میلادی، تعداد ۹۷کودک و نوجوان زیر ۱۸سال بدست این حکومت اعدام گردیده‌اند.
آقای جاوید رحمان در گزارش بعدی خود به نقش رژیم ایران در زمینه نقض آزادی بیان اشاره کرد. وی نوشت: «آزادی بیان شهروندان ایرانی پیوسته محدودتر گشته است». او در ادامه گزارش خود به فشار بر اقلیت‌های دینی، اذیت و آزار فعلان حقوق بشری، روزنامه‌نگاران، وکلا، فعالان کارگری، فعالان صنفی، معلمان و فعالان دانشجویی اشاره کرده است. بخش دیگری از گزارش جاوید رحمان به فشارهای مضاعف و ضدانسانی حکومت آخوندی اشاره دارد که تحت نام «حجاب اجباری» در صدد مرعوب کردن این قشر مهم از جامعه است.
نقض جدی حقوق بشر
در کنفرانسی که توسط کمیته پارلمانی و فدراسیون حقوق بشر ایتالیا در روز دوم مهر۹۹ برگزار گردید. سناتورهای و نمایندگان پارلمان اروپا به این نقض جدی حقوق بشر در ایران پرداختند.
پروفسور انتونیو استانگو رئیس فدراسیون حقوق بشر ایتالیا در این زمینه گفت: «هم‌اکنون در ایران، دهها زندانی سیاسی، که عمدتاً در جریان موج اعتراضات اخیر علیه رژیم دستگیر شده‌اند، در معرض اعدام هستند. این همان رژیمی است که در سال۱۳۶۷، سی هزار زندانی سیاسی را اعدام کرد. رژیم ایران تروریست‌ها را تأمین مالی می‌کند. از سازمان‌های تروریستی حمایت مادی می‌کنند. هدف نهایی آخوندها دستیابی به بمب اتمی است. ما از سازمان ملل متحد می‌خواهیم به‌طور پیگیرانه علیه این جنایات اقدام کند. این‌ها جنایت علیه بشریت است.
تامین مالی حزب‌الله لبنان
سناتور لوچا مالان نیز در این زمینه گفت: «رژیم ایران یک خطر بین‌المللی است. یک تهدید برای امنیت جهانی است. زیرا رژیم ایران از تروریسم بین‌المللی حمایت می‌کند. ما می‌دانیم در بیروت چه اتفاقی افتاد. ما می‌دانیم که حزب‌الله لبنان توسط رژیم تأمین مالی می‌شود. و حتی سرکرده حزب‌الله می‌گوید که همه موشک‌هایش را رژیم ایران داده است. باید بگذارید در کنار هزاران زندانی سیاسی بایستیم. آنانی که در زندان‌ها شکنجه می‌شوند و خانواده‌هایشان از هم پاشیده می‌شود. بگذارید در کنار آنها بایستیم. بگذارید در کنار آزادی بایستیم.
کشتار مخالفان و زندانیان سیاسی
کشتار و قتل مخالفان سیاسی در ایران اما از همان ابتدای شکل‌گیری جمهوری اسلامی آغاز شد. این روند با تشکیل دادگاه‌های فرمایشی و منتسب کردن اتهامات واهی به زندانیان سیاسی شروع شد. آن گونه که حسینعلی منتظری که در دهه ۶۰ به عنوان جانشین روح‌الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی در کتاب خاطرات خود شرح داده. نوشته که پس از پایان جنگ ایران و عراق و عملیات نظامی سازمان مجاهدین خلق علیه حکومت ایران. گروهی متشکل از چند نفر از جمله ابراهیم رئیسی، رئیس فعلی قوه قضاییه در ایران، هزاران نفر از فعالان سیاسی زندانی از گروه‌ها و احزاب مختلف را به جوخه‌های مرگ سپردند.
کرامت انسانی مساوی حق حیات
حق حیات مهمترین و اساسی‌ترین حق بشر محسوب می‌شود. علاوه بر آن که جزوی از اعلامیه حقوق بشر است. کرامت انسانی هم بدون احترام گذاشتن به حق حیات امکان‌پذیر نیست. در تابستان ۶۷ جمهوری اسلامی با برنامه‌ریزی مشخص و اقدام هماهنگ هر سه قوه و با صدور حکم و دستور شرعی خمینی مبنی بر کشتار زندانیان سیاسی و اجرای سریع حکم توسط نیروهای وزارت اطلاعات و قوه قضاییه به عنوان مجریان اصلی، یکی از کم‌سابقه‌ترین فجایع تاریخ ایران را رقم زد. و در ادامه این جنایت با مخفی نگاه داشتن و دفن شبانه اجساد در گورهای جمعی، بر عمق و وسعت این جنایت افزود.
جاری بودن مجازات‌های شلاق و قطع انگشتان
علاوه بر مجازات اعدام، اعمال مجازات‌های بدنی قرون وسطایی از جمله زدن شلاق و قطع انگشتان دست که یک عمل «غیر انسانی» است. همچنان در ایران جاری است. در هفته‌های اخیر باز همه مانند سال‌های گذشته حکم شلاق و قطع انگشتان دست برای تعدادی از محکومان صادر گردید.
سازمان عفو بین‌الملل روز چهارشنبه ۱۹آذر۹۹ بار دیگر در بیانیه‌ای به کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل هشدار داد. که به وضعیت حقوق بشر در ایران توجه ویژه نمایند. زیرا در تابستان سال ۱۳۶۷، هزاران مخالف و دگراندیش سیاسی زندانی در سراسر ایران «مورد ناپدیدسازی قهری» قرار گرفته و سپس به نحو فراقضایی و مخفیانه اعدام شدند.
حکومت ایران در مورد تخلفات حقوق بشری پیشین و ادامه‌دار این کشور در مورد پرونده کشتار زندانیان در تابستان ۱۳۶۷ را «اقدامی بی‌سابقه» و «نقطه عطفی» در سه دهه مبارزه برای پایان دادن به «این جنایات» خوانده است.
