روز جهانی کارگر، همه ساله در روز اول ماه می (۱۱اردیبهشت) در بسیاری از کشورهای دنیا مراسم بزرگداشت آن برگزار می‌شود.
اواسط قرن نوزدهم دوره ای بود که کارل مارکس نظریاتش درباره طبقه کارگر مطرح کرده بود. نظریاتی که مورد توجه کارگران سراسر جهان قرار گرفت. بسیاری از عقاید و آرای مارکس بر کنترل تولید و توزیع فراورده های تولیدی توسط کارگران تأکید داشتند. ولی چنین نشد، قوانین سرمایه داری به نفع رؤسا و صاحبان صنایع و کارخانه داران تمام می شد. در این بین هزاران مرد، زن و کودک همه ساله در محیط های کاری با شرایط نامطلوب مشغول به کار بودند و با دشواری های بسیاری زندگی می کردند.
کارگران از وضعیت کاری خود ناراضی بودند، آنها سخت به دنبال به دست آوردن حق ۸ ساعت کار روزانه بودند. در آن روزگار ساعات کاری بین ۱۰ تا ۱۶ ساعت بود و ایمنی محیط کار نیز بسیار وحشناک بود. مرگ و جراحت کارگران نیز در محل کار امری کاملاً عادی بود.
بیشتر بخوانید
هاشم خواستار: روزهای آخر نظامتان فرا رسیده است!
رخداد ماه می در شیکاگو
مبارزه کارگری در آمریکا و کشورهای دیگر به عرصه اعتراضات سازمان یافته خیابانی و تظاهرات کارگران تبدیل شده بود. یکی از مشهورترین این اعتراضات در روز ۴ می سال ۱۸۸۶ در میدان هی مارک شهر شیکاگو رقم خورد. در خلال این تظاهرات بود که اتفاق خونینی روی داد. پلیس مشغول متفرق کردن تجمع کنندگان بود. ناگهان شخصی یک بمبی دینامیتی به میان جمعیت پرتاب کرد. در نتیجه انفجار این بمب و تیراندازی مأموران پلیس ۷ پلیس، ۴ نفر غیر نظامی کشته شده و شمار زیادی نیز مجروح شدند.
پس از این حادثه بود که پلیس شیکاگو تعدادی از فعالان کارگری را دستگیر و زندانی کرد. نهایتا ۴ نفر به دلیل دست داشتن در بمب گذاری به دارآویخته شدند. همین باعث شعله ور شدن جنبش های کارگری بیشتری در سرتاسر آمریکا شد. در مدتی کمتر از یک سال، شمار اعضای تشکل های کارگری دو برابر شد و مبارزه برای کاهش ساعات کاری نیز به سرتاسر کشور آمریکا کشانده شد.
در سال ۱۸۸۹ انترناسیونال (جامعه بین المللی احزاب سوسیالیست جهان) درکنگره پاریس تأسیس شد. آنها روز اول ماه می را به عنوان روز جهانی کارگر تعیین شد تا یاد کشته شدگان میدان هی مارک شیکاگو گرامی داشته شود.
بزرگداشت روز جهانی کارگر
روز اول ماه می درکشورهای مختلف دنیا جشن گرفته می شود. این روز از آن زمان به عنوان فرصتی برای مبارزه بین المللی کارگران سراسر دنیا برای احقاق حق تبدیل شده است. روز جهانی کارگر در بیش از۶۶ کشور دنیا روز تعطیل رسمی نیز به حساب می آید. از سوی دیگر، در روز جهانی کارگر، کارگران سرتاسر دنیا در راهپیمایی ها و تجمعات زیادی شرکت می کنند و حاکمان و سرمایه داران را به چالش می کشند. این روز در ایران تعطیل رسمی به حساب نمی آید.
پس از انقلاب ضدسلطنتی اولین مراسم با شکوه روز کارگر در کرج گرامی داشته شد و شرکت کنندگان یاد و خاطره کارگران جهان چیت که در سال ۵۰ به دست مأموران سرکوب رژیم شاه شهید شده بودند گرامی داشتند.
رژیم ولایت فقیه، یکی از ضد کارگری ترین رژیمها در دنیا شناخته شده است. این رژیم و کارفرمایانی که تحت نظام ظالم و سرکوبگر آن عمل می کنند، هرگونه استثماری علیه کارگران را با دست باز انجام می دهند و هیچ گونه مرزی در سرکوب کارگران برایشان متصور نیست. در هیچ کشوری نهادهای ضدکارگری به اندازه رژیم آخوندی عمل نمی کنند. میزان ستم و تجاوز سیستماتیک به حقوق کارگران در ردیف اول قرار گرفته است. این فشارها هر سال روند صعودی دارد که در این رابطه کارگران و زحمتکشان، کارد به استخوانشان می رسد. در آستانه این روز کارگران ایران دست به تحصن و اعتصاب می زنند ولی رژیم به جای احقاق حقوق، آنان را سرکوب می کند.
کمپین ۱۴۰۲، همزمان با روز جهانی کارگر در ایران
کارگران و زحمتکشانی که به واسطه سیاست های ضد کارگری نظام آخوندی به خط فقر و فلاکت رسیده اند، می توان و باید به شرایط غیرقابل تحمل کارگران پایان بدهند. برای پایان دادن به تهدید و زندان و اخراج کارگران و برای رسیدن به حداقل های معیشت، مسکن و زندگی ساده کارگری باید یک پارچه فریاد شد و شورید. بزرگداشت روز جهانی کارگر برای کارگران و زحمتکشان و ستمدیدگان در ایران فقط با اعتصاب و قیام در برابر دیکتاتوری معنا و مفهوم پیدا می کند.
این مبارزات همچنان ادامه دارد. اعتصابات کارگری ۱۴۰۲ که به کمپین ۱۴۰۲ معروف شده از ابتدای اردیبهشت امسال شروع شده و در جریان است. این اعتراضات در همبستگی با قیام سراسری مردم ایران و قیامهای مستمر می‌رود تا طومار این رژیم ستمگر را در هم پیچیده و آزادی و عدالت و برابری را برای مردم ایران به ارمغان آورد.
