اولین باری که اسم رونالدو را شنیدم حدود ۲۰سال پیش بود. در کتابفروشی محقری در جنوب تهران در منطقه خانی آباد نو. روزی با مراجعه پسران و دختران دبستانی مواجه شدم که عکس رونالدو را از من کتاب فروش می‌خواستند. من که تا آن زمان بیگانه از شناخت بازیکنان سرشناس فوتبال بودم ، با یک پرس و جوی ساده فهمیدم که این، اسم یکی از اعجوبه‌های آینده فوتبال است.
رفتم و چند ده پوستر رونالدو را صرفا برای نومید برنگرداندن بچه‌های جنوب شهر به کتابفروشی آوردم. وقتی اولین مراجعه کننده مدرسه با پوستر از مغازه بیرون رفت، هجوم دختربچه‌ها و پسربچه‌های دبستانی و دبیرستانی به مغازه شروع شد و عرض چند ساعت همه پوسترها بفروش رفت! … از فردا دیگر فروش پوستر رونالدو و در کنارش زنده یاد تختی به منبع اصلی در آمد کلبه محقر ما تبدیل شده بود…
حالا ۲۰سال از آن زمان گذشته است. این سناره فوتبال قله‌های ترقی را با شگفتی زیاد طی کرد و حالا در پایان مسیر فوتبالش به تهران سفر کرده است. می توان حدس زد که نه لزوما همان دختران و پسران دیروزی بلکه نسل برآمده از آنان حالا از آمدن یک قهرمان نامی فوتبال به شهر و وطن‌شان چقدر خوشحالند.
خبرهایی که تا هم اکنون منتشر شده است نشان می‌دهد که هتل محل اقامت این ستاره فوتبال در تهران به محاصره جمعیت جوانان و نوجوانان ایرانی دوستدار او تبدیل شده است.
در همین زمینه
ورزشکاران، یکی دیگر از قربانیان حکومت آخوندها
رونالدو هم در ایران به یک پدیده سیاسی تبدیل می شود!
اما در ورای دنیای فوتبال هر پدیده‌ای در ایران آخوند زده یک پدیده سیاسی است. دستگاه سرکوب خامنه‌ای آمدن رونالدو را یک فرصت برای خود می‌داند. چون بعد از ۲۵شهریور ۱۴۰۲ جامعه ایران بار دیگر درحال آماده شدن برای شکل دادن قیام برای سرنگونی است. رونالدو اگر فرصت کند و قدمی از هتل محل اقامت خود بیرون بگذارد می‌تواند حجم نیروی سرکوبگری که خیابان را اشغال کرده است ببیند. از همین رو برای خامنه‌ای این یک فرصت است با آمدن رونالدو ذهن‌ها را از قیام و تظاهرات به سمت فوتبال جلب کند.
اما این فرصت، یکجانبه برای خامنه‌ای و دستگاه سرکوبش نیست. بلکه برای جوانان و نوجوانان دوستدار ستاره فوتبال هم یک فرصت است تا تجمعات استقبال از رونالدو را به عرصه اعتراض و قیام تبدیل سازند. حضور این بازیکن پر طرفدار در تهران و برگزاری مسابقات ورزشی نگاه‌ها را متوجه تهران کرده است. پس رژیم مثل شرایط عادی جرات سرکوب و کشتار ندارد.
حکومت در این شرایط از هر گونه اجتماع و تجمع می‌ترسد. الان بسیار خوشحال است که این مسابقه باید بدون تماشاچی برگزار شود. پس جوانان و نوجوانان باید علاقه‌شان به رونالدو را با اشتیاق‌شان برای آزادی پیوند بزنند و هر اجتماعی را به یک صحنه قیام و اعتراض تبدیل کنند. بر خلاف انتظار آخوندها می توان حضور رونالدو در تهران را به صحنه رویارویی با سرکوبگران آزادی تبدیل کرد. رونالدو از یک دنیای آزاد آمده است ، پس جوانان ما هم حق دارند برای آزادی‌شان از فرصت پیش آمده نهایت استفاده را بکنند.
