طنین فریاد مرگ بر خامنهای، دوباره ایران را فرا گرفت
قیام مردم ایران در روز ۲۷بهمن ۱۴۰۱ یک نقطه عطف تازه در جریان مبارزه مردم ایران برای آزادی است.
خامنه ای روز چهارشنبه ۲۶بهمن ماه در دیدار با برخی از مزدوران خود از تبریز وقتی میخواست از قیام مردم ایران صحبت کند آن را «اغتشاشات پاییز» نامید. چنین لفظی بدین معنا بود که خامنهای میخواست به قول خود اغتشاشات و یا انقلاب مردم را به امری مربوط به گذشته جلوه بدهد.
همزمان با این اقدامات خامنهای در داخل کشور، لابی‌های رژیم درخارج کشور نیز تلاش مشکوکی را تحت عنوان «آینده دمکراسی در ایران» در دانشگاه جرج تاون آغاز کردند. این کنفرانس که تماما با دعوت و سازماندهی نایاک یعنی لابی رژیم در آمریکا برگزار شد، تلاش بیهوده‌ای را برای به انحراف کشاندن قیام مردم ایران و تقلیل آن به فروپاشی رژیم آغاز کرد.
اهمیت قیام ۲۷بهمن در چیست؟
۱. قیام ۲۷آبان مردم در تهران و بسیاری از شهرستان‌های کشور، بسیاری از این تلاش‌ها را به یاس و حسرت تبدیل کرد.
هموطنان بویژه جوانان شورشگر در شبانگاه ۲۷بهمن در مناطق مختلف تهران و بسیاری از شهرهای میهن به خیابانها آمده و به دو شهید سربدار قیام محمد حسینی و محمدمهدی کرمی در چهلم آنها با شعارهای مرگ برخامنه ای و مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر ادای احترام کردند.
قیام در تهران در محلات اکباتان، تهرانپارس، بلوار فردوس، صادقیه، خیابان انقلاب، هفت‌حوض نارمک، سرسبز، میدان انقلاب، چهارراه ولیعصر، جنت‌آباد، شهرک نفت، ستارخان شعله کشید و هموطنان دست به تظاهرات زدند.
همزمان با تهران در شامگاه پنجشنبه در برخی شهرها از جمله خرم‌آباد، سنندج، مشهد و جوانرود جوانان با روشن کردن آتش در خیابان‌های مسیر پاسداران، شعار مرگ بر دیکتاتور سردادند و یاد شهدای قهرمان را گرامی داشتند.
مردم شهرهای اصفهان، شیراز، اراک، کرج، گرگان، یزد، اردکان، اهواز، ایذه، قزوین، گلشهر کرج، ملایر، رویدر هرمزگان و آمل، هم به خیابانها آمده و با شعارهای مرگ بر خامنه ای، مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر به تظاهرات پرداختند.
۲. قیام شبانگاه چهارشنبه و چهلم دو شهید سربدار یک چیز را برای نیروهای سرکوبگر و دستگاه حکومت مهر کرد. خیابان از آن مردم است. پاسداران و امنیتی‌ها اگر هم به خیابان آمدند نقش اشغالگر را دارند. پس ابتکار عمل در خانه ما در دست خود ماست. این ما هستیم که تاکتیک و نحوه پیشبرد قیام را به رژیم تحمیل می‌کنیم.
۳. ۲۷ بهمن و اثبات دو واقعیت دیگر؛ یک آنکه هر چه زمان بگذرد و قیام طولانی‌تر شود، بازگشت به گذشته‌ای وجود نخواهد داشت و هر روز رادیکالیزم قیام و جنبش بیشتر می‌شود. دوم اینکه، جنبش و قیام ضرورتا به کمیت بالا نیاز ندارد. ورود عنصر اجتماعی اهمیت دارد اما نقش تعیین کننده ندارد. نقش تعیین کننده از آن عنصرکیفی از خود گذشته و مایه گذار است. با همین رویکرد است که قیام ۲۷بهمن اهمیت می‌یابد. چون عناصری که پا به میدان گذاشتند، با فهم قیمت این کار و خطراتی که وجود دارد به خیابان آمدند و قطعا جسارت و شجاعت آنان قابل تکثیر است. پس جنبش مرعوب و متاثر از بحث‌های انحرافی مثل قشر خاکستری و تظاهرات میلیونی نشد و راهگشایی کرد.
در همین رابطه
تظاهرات بزرگ ایرانیان در پاریس؛ نه به استبداد شاه و شیخ!
اعتراف به ترس از قیام
خبرگزاری حکومتی انتخاب در روز ۲۶بهمن از قول غریب آبادی معاون بین‌الملل قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر! نوشت: در جریان اغتشاشات اخیر بیش از ۳هزار موتورسیکلت و ساختمان و… تخریب شد. همچنین بیش از ۷هزار نفر از نیروهای قانون مصدوم شدند و ۷۰نفر از مجریان کشته شدند. همچنین بیش از ۸۰نفر تروریست! در جریان اغتشاشات دستگیر شدند و بیش از ۸هزار قبضه سلاح سرد و گرم از دست اغتشاشگران از کف خیابان توسط مجریان قانون کشف شد.
غریب آبادی همچنین اعتراف کرد: در اینستاگرام یک میلیون پست برای تبلیغ و فروش سلاح در زمان اغتشاشات منتشر شد. ولی میلیون‌ها صفحه و پست به نام قاسم سلیمانی را حذف کردند.
این مویه سرایی‌ها درمورد جنبش مردم تنها به دلیل ترس از تکرار آن به شکل موج‌های سهمگین‌تر است. موجی که همین دیشب بسیاری از شهرهای ایران را فراگرفت قطعا با کم شدن سرمای زمستان خیابانها عرصه اصلی نبرد مردم با حکومت خواهد شد.
بنابراین در ۲۷بهمن ۱۴۰۱هم تمام تبلیغات دو ماهه خامنهای و دستگاه عریض و طویلش خنثی شد و هم چوب بغل‌های خارجه نشین ولایت فقیه برای منحرف کردن جنبش و به تسلیم واداشتن آن نومید شدند. قیام روز جمعه بلوچستان با شعار مرگ بر خامنه ای و مرگ بر ستمگر در ادامه قیام سراسری مردم، نماد قدرتمند آرمانی است که وقت آن فرا رسیده است و هیچ چیزی قوی‌تر از آرمانی نیست که زمان آن رسیده باشد.
