لباس شخصی نداریم!!!
لباس شخصی نداریم!!! اظهار نظر احمد وحیدی وزیر کشور ابراهیم رئیسی که اخیرا اعلام کرده است.
روز ۱۹ دی ۱۴۰۱ در اثر گسترش به اعتراضات پیرامون حضورلباس شخصی‌ها در جریان سرکوب قیام مردم ایران، احمد وحیدی، وزیر کشور دولت ابراهیم رئیسی در ادعائی شگفت مدعی شد که «لباس شخصی نداریم».
بنا بر ادعای وحیدی، وزارت کشور که نیروهای انتظامی زیر نظر آن هستند باید یک ساماندهی در بخش ماموران انتظامی و افرادی که موسوم به لباس شخصی هستند داشته باشد تا «به برخی شایعات در این زمینه دامن زده نشود»!
وحیدی ادعا کرد که بخش زیادی از ادعاهایی که در مورد حضور للباس شخصی‌ها در سرکوب مردم در جریان تظاهرات می‌شود «اگو نگوییم همه‌اش، اکثریتش جوسازی است».
وی افزود همه نیروهای ما بسیار روشن و با لباس رسمی در چهارراه‌ها و جاهای دیگر حضور دارند.
وحیدی در ادامه اظهاراتش اعلام کرد چه کسانی که از فراجا بودند و چه کسانی که از سپاه و بسیج بودند با لباس‌های شناخته‌شده حضور داشتند و چیزی به مفهوم لباس شخصی نداشتیم… اینها کسانی بودند که سر چهارراه‌ها مشخص بودند و اصولا نیازی به لباس شخصی نبود!
اما وی بلافاصله مجبور شد پرده را کنار بزند و اعلام کند که «طبیعتا ماموران اطلاعاتی در همه جا موظف هستند با لباس خاص خود باشند و اسمش لباس شخصی نیست! وظیفه‌شان این است». [وحشی‌گری لباس شخصی ها از زبان یکی از هم ریشان!]
تناقض و مضحکه در سخنان وحیدی تا به همین جای اظهاراتش، بیداد می‌کند اما وی پا را از این نیز فراتر گذاشته و اعلام داشته که لذا ما چیزی به نام پدیده لباس شخصی نداریم و این بیشتر جو سازی می‌باشد!
پیش از وحیدی نیز، میر احمدی، معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور تحت ریاست وحیدی نیز، در روز ۱۸ مهر سال جاری اعلام کرده بود هیچ نیروی لباس شخصی درون مدارس و دانشگاه‌ها وجود نداشته و هیچ دانش‌آموز و دانشجویی نیز توسط این نیروها دستگیر نشده است! در حالی که تصاویر گسترده این نیروها در روزهای آغازین اعتراضات در داخل دانشگاه صنعتی شریف خبرساز شد.
بیرون زدن دم خروس تحت عنوان دستگاههای نظارتی
اما دم خروس نیز در میان اظهارات وی بلافاصله بیرون زد زمانی که اعلام کرد که البته به صراحت می‌گویم که دستگاههای نظارتی در دل «اغتشاش‌گران هستند و چهره نگاری و فیلم برداری انجام می‌دهند و … افراد لباس شخصی آنها را شناسایی کرده و در زمان مناسب به سراغ آنها می‌روند.»
میراحمدی در ادامه اظهاراتش افزوده بود طرح لباس شخصی بخشی از تئوری دشمن برای زمین‌گیر کردن نیروهای امنیتی ماست اما این نیروهای ما در دل «اغتشاشات» حضور دارند!
حضور گسترده نیروهای امنیتی، نظامی، اطلاعاتی، بسیجی و… در پوشش لباس شخصی در سرکوب مردم ایران آن قدر عیان است که، بی‌نیاز از هر توضیحی می‌باشد.
این امر به اندازه‌یی برای حکومت ولایت فقیه مسئله شده است که برخی از مهرههای حکومتی نیز نسبت به آن واکنش نشان داده‌‌اند.
از جمله جلیل رحیمی جهان‌آبادی یک عضو مجلس حکومت در روز ۳۰ آبان در مورد این موضوع، وحیدی، وزیر کشور رئیسی را مورد اعتراض قرار داد که این ضعف است که افرادی که بدون این که منتسب به جایی باشند و از نظر قانونی هم مشخص نباشد که اختیار دارند یا ندارند در این مسائل و مداخلات حضور داشته و هم وزیر کشور به عنوان رئیس شورای امنیت کشور و هم فرمانده انتظامی کشور باید پاسخگو باشند که این افراد چه کسانی بوده و چرا این رفتارها را انجام می‌دهند؟ اگر نیروی پلیس هستند چرا این کارها را می‌کنند و اگر نیستند متعلق به کجا هستند؟ و چرا پلیس با آنها برخورد نمی‌کند؟
جا زدن لباس‌شخصی‌ها به جای مردم معترض و جوانان
یک مهره دیگر حکومت ولایت فقیه به نام جمیله کدیور نیز در اعتراض به این موضوع و البته با سیاست «یکی به نعل و یکی به میخ» نوشت به دلیل حضور نیروهایی که لباس رسمی نیروهای انتظامی را بر تن ندارند و امکان تشخیص و تمایز آنها با مردم عادی نیست، این امکان وجود دارد که «آشوب‌طلبان و اراذل» خود را به عنوان لباس شخصی جا بزنند و بر چرخه خشونت افزوده شود.
پیش از این و در سالیان گذشته نیز افراد ارشد نظامی حکومت ایران مانند فرمانده سپاه عاشورا اعلام کرده بود که بسیجیان با لباس شاخص و نه شخصی، در مقابله با «اغتشاشات» حضور یافته و در غیر این صورت احتمال سوء استفاده وجود دارد!
پیش از آن در سال ۱۳۸۰ نیز رویانیان، رئیس پیشین مرکز فرماندهی و کنترل نیروی انتظامی اعلام کرده بود که کسانی که به لباس شخصی معروف شده‌اند هیچ گونه وابستگی و ارتباطی به نیروی انتظامی ندارند!
تمامی این اظهارات سران و مهرههای حکومتی هیچ شک و شبهه‌یی باقی نمی‌گذارد که حکومت ولایت فقیه نیروهای نظامی، امنیتی و اطلاعاتی خود را در قالب لباس مردم عادی برای شناسایی، دستگیری و شکنجه مردم و معترضان استفاده می‌کند اما برای پاسخگو نبودن در قبال اقدامات وحشیانه‌ی آنها، هیچ ارگانی حاضر نیست آنها را مرتبط به خود بداند.
این پدیده شوم در حالی است که علاوه بر این افراد، در جریان اعتراضات اخیر پدیده‌ی دیگری نیز به نام «پلیس‌نما» رسانه‌یی شد که به عده‌یی از نیروهای انتظامی با لباس رسمی اطلاق شد که در حالی که ویدئوهای بسیاری از آنان در حال تخریب وسائل و اموال مردم منتشر شد ارگان‌های انتظامی و رسانه‌های حکومت ایران، ارتباط آنها با این نهادها را تکذیب کرده و آنها را با عنوان «پلیس‌نما» معرفی کردند تا از خود سلب مسئولیت کنند.
با وجود عدم هیچ گونه شک و شبهه‌یی در وجود نیروهای لباس شخصی در سرکوب معترضان و انکار مضحک ارگان‌های رسمی مانند وزیر کشور و نیروی انتظامی، در سوالی طنز و تلخ باید پرسید پس آیا لباس شخصی‌ها از مریخ می‌آيند؟
