لغو تحریم‌های تسلیحاتی رژیم ایران ، تروریسم سپاه پاسداران را گسترش می‌دهد!
به قلم: عبدالرحمن گورکی، نویسنده و تحلیلگر سیاسی
سازمان ملل به مثابه بالاترین ارگان بین‌المللی، فراتر از همه گونه وظایف و اهداف و استراتژی‌هایی که داشته یا می‌تواند داشته باشد، نفس وجودی‌اش بر این پایه استوار است که نگذارد فردی یا سازمانی یا دولتی از خط احترام به انسان و جامعه انسانی تخطی کند و پایه‌یی‌ترین حقوق انسان را زیر پا بگذارد. زیرا زیرپاگذاشتن این اصل اساسی راه به جایی می‌برد که در تعارض با جامعه بشری است.
بر این اساس، وقتی از زبان خانم کلی کرفت، نماینده امریکا در سازمان ملل به شورای امنیت سازمان ملل می‌شنویم که می‌گوید: «یکی از حقایق ماندگار ۷۵ سال گذشته این است که سازمان ملل متحد به ندرت به آرمان‌های خود عمل می‌کند و اغلب قربانی جزئی‌ترین منافع سیاسی اعضای خود می‌شود!»، برایمان بسیار دردناک است و در عین‌حال برایمان شگفت‌آور نیست. چرا که به گفته وی «اعتبار این نهاد در وضعیت بسیار وخیمی قرار دارد!».
خانم کرافت به جلسه شورای امنیت در تاریخ ۱۵ آگوست اشاره دارد که در آن، با ۱۱رأی ممتنع، دو رأی موافق و دو رأی مخالف قطعنامه پیشنهادی آمریکا برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی رژیم ایران را رد کرد و می‌گوید در این جلسه «بدترین گرایش سازمان ملل در شورای امنیت به نمایش گذاشته شد». وی می‌افزاید: «ناکامی امروز این شورا نه به صلح خدمت می‌کند و نه در خدمت امنیت است؛ بلکه آتش مناقشه‌های بزرگ‌تر را شعله‌ور کرده و ناامنی به مراتب بیشتری را به وجود می‌آورد». زیرا این اقدام «به منزله تایید بزرگ‌ترین حامی حکومتی تروریسم در جهان است!».
صحبتهای نماینده امریکا در این پیام ویدئویی حاصل تجارب چند ساله اخیر دولت امریکا در ارتباط با رژیم ایران است.
برای چنین موضوع مهمی، آنچه اصل پایه‌یی است این است که کارنامه رژیمی مانند رژیم ایران مورد بررسی و مطالعه دقیق قرار بگیرد و به رژیمی که در همه زمینه‌های اتمی، حقوق بشر، تروریسم، سرکوب در داخل و دخالت در امور کشورها کارنامه‌اش کاملا سیاه و لبالب از جنایت است، اساسا نه تنها نباید اجازه دستیابی به هرگونه سلاح را داد بلکه از آنچه را نیز که دارد باید به دور نگه داشت.
بنابراین سوال اساسی از طرف‌هایی که به لغو تحریم‌های تسلیحاتی رای داده‌اند این است که به چه دلیل درب‌ها را بر روی تسلیح هرچه بیشتر این رژیم خونریز و تروریسم و سرکوبگر باز گذاشته‌اید؟
اگرچه اشکال اساسی می‌تواند این باشد که چرا در قطعنامه ۲۲۳۱ در سال ۲۰۱۵ میلادی، تحریم‌های تسلیحاتی علیه رژیم «کوتاه‌مدت» تعیین شده که خود، جز حاصل سیاست زیانبار مماشات غرب نبوده، اما رای‌دهندگان امروزه به لغو تحریم‌های تسلیحاتی در جلسه شورای امنیت سازمان ملل، قبل از هر چیز شریک جرم‌های این رژیم تروریستی خواهند بود!
زیرا همانگونه که خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران گفتند: «تحریم تسلیحاتی فاشیسم دینی حاکم بر ایران لازمه صلح و امنیت بین‌المللی و منطقه‌یی است. خرید و فروش آزادانه سلاح توسط این رژیم حاصلی جز تروریسم و جنگ‌افروزی و صدور بنیادگرایی ندارد». خانم رجوی همچنین افزودند: «مردم ایران با نزدیک به ۹۰هزار جانباخته در کرونا بیش از همیشه نیازمند اختصاص دادن هزینه‌های نجومی تسلیحاتی و اتمی و موشکی این رژیم به بهداشت و درمان هستند»
از زمانی که رژیم آخوندی بر سر کار است بخش اعظم بودجه کشور را صرف تسلیح و تجهیز سپاه پاسداران کرده و از این طریق سرکوب در داخل ایران و تروریسم و دخالت در امور کشورهای دیگر و به‌ویژه کشورهای منطقه گسترش داده است. از این جهت است که شش کشور شورای همکاری خلیج از سازمان ملل متحد خواستار تمدید ممنوعیت بین المللی سلاح بر ایران شدند. این کشورها می‌گویند که دخالتهای ادامه‌دار ایران در امور کشورهای همجوار، این تمدید را ضروری می سازد.
نایف فلاح مبارک الحجرف دبیرکل شورا می گوید: «تا زمانیکه ایران دست از فعالیتهای بی ثبات کننده در منطقه نکشد و به تأمین سلاح سازمانهای تروریستی و فرقه گرا پایان ندهد، رفع محدودیتها نامناسب است» (دبی ۹ اوت رویترز).
رهبر مقاومت ایران، ضمن تاکید روی ضرورت «انحلال سپاه پاسداران و اختصاص دادن بودجه آن به مقابله با کرونا و بهداشت و درمان» گفتند: «اگر رژیم ولایت فقیه قصد سرکوب و جنگ‌افروزی و صدور ارتجاع و تروریسم ندارد یک ارتش برایش کافیست و نباید هزینه مضاعف سپاه را هم به مردم دردمند و محروم ایران تحمیل کند».
پایان.