ما از شما بیزاریم؛ بیانیه انجمن اسلامی دانشگاه شریف به مناسبت سالگرد سقوط هواپیمای اوکراینی صادر شد. انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف به مناسبت سالگرد ساقط کردن هواپیمای اوکراینی توسط سپاه پاسداران بیانیه‌یی صادر کرد. انجمن اسلامی دانشگاه شریف که دانشجویانش در جریان تظاهرات اعتراضی سال گذشته نسبت به سقوط این هواپیما نقش فعالی داشتند، در این بیانیه خطاب به مقامات حکومتی تاکید کردند که ما از شما بیزاریم و خواهان مقاومت مردم برای آزادی شدند.
در بخشی از این بیانیه آمده است: یک سال پیش، در حوالی همین روزها بود که کم‌کم قادر بودیم نگاه‌مان را از رد خون‌های برجای مانده در خیابان بگیریم، که آسمان گلگون شد. سرهامان پر از هیاهوی هزاران سوال بی جواب بود که، هنوز نمی‌توانستیم بفهمیم که چرا به سر شلیک کردید. که بهت‌زده و حیران نگاه‌مان به آسمان خشکید. لحظه‌یی سکوت و هیاهوی جدیدی در سرمان با جریان اولین قطره اشک غوغا کرد: «چرا زدید؟».
یک سال پنهان کاری، عمری وقاحت
در بخش دیگری از این بیانیه با اشاره به اعتراضات دانشجویی سال گذشته آمده است: «فریاد زدیم. فریادی از اعماق وجود خشمگین‌مان، برآمده از اعماق قلبی داغ‌دار، مشت‌های گره‌ای در انتظار پاسخ، چهره‌هایی برافروخته در انتظار عذرخواهی و قلوب دردمندی در انتظار اجرای عدالت. فریاد زدیم و پاسخ خواستیم. اما دریغ از ته‌مانده‌ای وجدان و کورسویی آبرو. سه روز دروغ دیدیم و یک سال پنهانکاری نوشیدیم و عمری وقاحت را استشمام می‌کنیم…..
بیشتر بخوانید
تجمع اعتراضی دانشجویان امیرکبیر و…، کشته ندادیم که سازش کنیم ، رهبر قاتل راستایش کنیمش
در قسمت دیگری از این بیانیه با اشاره به دادخواهی مادران ادامه می‌دهد: «صدایی که هنوز پس از سالهای سال انتظار می‌پرسد: سعید من کجاست؟ از انتهای تاریک‌خانه کدام نهاد حکومتی به این مادر پاسخ دادید؟ «سعید زینالی» کجاست؟ تقاص خون «ندا آقا سلطان» را کدام خودکامه بی‌پروا داد؟ قاضی القضاتی که در دادگاه‌ها خون مردم را در شیشه کرده، اکنون کجاست و آن جوانان اکنون کجایند؟
اکنون کافی است ایرانی باشی تا بتوان خونتو ریخت
بر سر «محسن روح‌الامینی» چه آمد؟ از دستان پینه‌بسته «محسن محمدپور» ترسیدید یا از عرق خشک‌نشده جاری بر صورتش، که جانش با طنین صدای گلوله‌ها پیوند خورد؟ روزگاری لازم بود تا فریادی رسا باشی، مشتی گره‌کرده به آسمان بلند کنی، تجمعی به پا کرده یا مقاله‌ای بنویسی تا سر از دالان‌های بی‌سروته بی‌عدالت‌خانه‌هایشان درآوری؛
اکنون اما کافی است ایرانی باشی تا بتوان خونت را ریخت و از پاسخ گفتن ابا کرد. از اعماق کدامین دالان تار عنکبوت بسته‌ای، انتظار پاسخ داریم که اکنون می‌پرسیم چرا زدید؟ همین کسانی که امروزه بی هیچ محاکمه و بازخواستی راه می‌روند، یک عمر دروغ و نیرنگ و پنهانکاری و وقاحت پروارشان کرده که اکنون از عمق آن فاجعه، حتی خمی هم به ابرو نمی‌آورند».
از شما بیزاریم، از بی‌صداقتی و دروغگویی‌تان
در قسمت پایانی بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف آمده است: «اکنون و در سالگرد انهدام هواپیمای اوکراینی واضح و روشن اعلام می‌داریم که از شما بیزاریم. از عدم صداقت و دروغگویی‌تان، از بی‌مسئولیتی و بی‌تدبیری‌تان، از تلی از جنایت بی‌پاسخ، که احدی حاضر به پذیرش مسئولیت‌شان نشده‌است. و امروز می‌بینیم همان کسانی که هرگز به مادر نگفتند که سعید کجاست، اکنون ۱۷۶تن را کشته و از پاسخ طفره می‌روند. اکنون و پس از سالهای سال تلاش جهت ایستادگی مقابل چنین جنایت آشکاری، از پیشگاه مردم ایران عذرخواهی می‌کنیم که ما نتوانستیم. ما به عنوان بخشی از جامعه مدنی، وظیفه‌مان بوده تا در مقابل این گردن‌کشی‌ها و قلدری‌ها و خودکامگی‌ها، به اندازه ظرفیت و توان خود ایستادگی کنیم و حاکمیت را به پاسخگویی واداریم.
ایستادگی کردیم و باز هم ایستادگی خواهیم کرد
هرچند که در تمام این سالها چکمه‌های نهادهای امنیتی مختلف و تیغ بران استبداد، شاهرگ‌مان را نشانه رفته و راه تنفس ما بسته است. خیل بازداشت‌ها و تهدیدات و ارعاب و بازجویی‌های مختلف، قلب جنبش دانشجویی را نشانه رفته است، ما باز هم تا جایی که از قوت و قدرت ما برآمده ایستادگی کردیم و باز خواهیم کرد. تا روزی که خنده آزادی و عدالت و رفاه در جای جای کشور شکوفه زند. اما با وجود این، ما نتوانستیم حاکمیت در تمام این سالها پاسخگو کنیم و از این بابت عذرخواهی می‌کنیم. در مقابل پدری که اشک در چشمانش خشکید. مادری که از لبخند فرزندش محروم ماند. همسری که گرمای آغوشش سرد گشت. غم ما کاهی است در برابر کوه. اما باز هم با دردی از اعماق قلب‌هایمان و قطره اشکی که روانه گونه‌هایمان می کنیم. تلاش می‌کنیم هرچند اندک، ما نیز شریک این درد بی‌درمان باشیم.