محرومیت از آب آشامیدنی سالم در روستاهای ایران. بخش عمده‌ای از جامعه روستایی ایران از آب آشامیدنی سالم محروم هستند. این در حالی است که برخی از سران نظام از تامین آب رایگان برای شهروندان ایرانی دم می‌زنند.
با ترقی خارق‌العاده علمی و صنعتی بشر و در سایه آن زندگی اجتماعیش در دهه‌های اخیر، دیگر نمی‌توان پذیرفت جایی از این دهکده خاکی وجود داشته باشد که از ملزومات پایه زندگی انسانی بی‌بهره باشد.
تامین مایحتاج اولیه زندگی و معیشت شهروندان بی‌شک برعهده دولت و حاکمیت آن کشور است. امور زیرساختی و زیربنایی مانند آب، برق، گاز، تلفن، اینترنت و…
در ایران بر خلاف آنچه برخی از سران نظام ولایت فقیه مدعی آن هستند. نه تنها تمامی شهروندان کشور از آب آشامیدنی بهره‌مند نیستند. بلکه بخش قابل توجهی از جمعیت کشور از دسترسی به آب سالم محرومند.
خوزستان
موسوی نماینده خامنه‌ای در استان خوزستان نیز در ۲۳آذر ۱۳۹۹ اعلام کرد: «بالغ بر ۷۰۰روستا در استان خوزستان مشکل آب آشامیدنی دارند».
بنا بر گفته معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی دزفول، ۱۷۶روستا از این تعداد در شهر شوش قرار دارند.
سیستان و بلوچستان
در تیر ۱۳۹۹، معین‌الدین سعیدی، عضو مجلس نظام از چابهار، اعلام کرد: «استان سیستان و بلوچستان پایین‌ترین میزان شاخص دسترسی به آب شرب در کشور را دارد. و فقط ۱۹ درصد از مردم ساکن این استان به آب شرب بهداشتی دسترسی دارند».
سعیدی افزود: «در همه روستاهای حتی ساحلی چابهار یک متر لوله‌گذاری هم صورت نگرفته است. و برخی پروژه‌های مربوط به آب و فاضلاب از سال ۶۷ تاکنون در حال ساخت مانده‌اند».
اصفهان
عباس محمدصالحی عضو مجلس نظام از اصفهان در ۱۰آذر اعلام کرد: «مشکل عمده شهرستان‌های غرب استان اصفهان از جمله فریدن، فریدون‌شهر، چادگان و بوئین میاندشت… دسترسی به آب آشامیدنی سالم است».
محمدصالحی با اشاره به اینکه ۹۵۰میلیون متر مکعب آب از شهرهای این منطقه به سه رودخانه زاینده‌رود، کارون و رودخانه قم می‌ریزد افزود، «اما با وجود این منابع آبی،۷۰روستای ۴شهرستان غرب استان اصفهان با تانکر تأمین می‌شود». و «سه سال از صدور مجوز انتقال آب از سوی دولت گذشته اما تاکنون هیچ اقدام عملی نشده است».
گیلان
در استان گیلان و پیش از این، ارسلان زارع استاندار استان، تصریح کرد ۱۴شهر این استان علاوه بر رشت به آب آشامیدنی سالم دسترسی نداشته. و وعده دسترسی به آن را در آینده نامشخص و در صورت تصویب بودجه مربوطه داد.
این در حالی است که استان گیلان پربارش‌ترین استان کشور محسوب می‌شود. و از حیث دسترسی به منابع آبی هیچ مشکلی در آن وجود ندارد.
قزوین
در تیر ۱۳۹۹، قدرت‌الله مهدیخانی؛ مدیرکل مدیریت بحران استان، تعداد روستاهایی که در تابستان احتمالا با مشکل آب آشامیدنی لوله‌کشی مواجه هستند را ۲۲روستا عنوان کرد.
همچنین مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب قزوین در آذر ۱۳۹۹، از عدم دسترسی ۱۴درصد روستاها به آب شرب و بهداشتی خبر داده. و این میزان را حدود ۴۵هزار نفر عنوان کرده است.
کرمان
استان کرمان به دلیل واقع‌شدن در منطقه گرمسیر حتی در ماه‌های سرد سال وضعیت نامناسب‌تری از حیث دسترسی به آب آشامیدنی سالم و لوله‌کشی دارد.
محمدجواد صادقی؛ مدیرکل روستایی استانداری کرمان در نیمه مهر ۱۳۹۹، اعلام کرد: «هزار روستای استان کرمان با مشکل کمبود آب آشامیدنی روبرو است».
بهرام امیری، نماینده شورای عالی استان کرمان نیز در آذر ۱۳۹۹ اعلام کرد «بیش از هشت سال،۶۰روستای شهرستان جیرفت مشکل بی‌آبی دارد. و هنوز کوچکترین اقدامی از سوی مسئولان درباره آن انجام نشده است».
آذربایجان غربی
تسنیم در روز سه‌شنبه ۲۵آذرماه در گزارشی از استان آذربایجان‌غربی نوشت: «با وجود دریاچه ارومیه، هم‌چنان دهها روستای استان از دسترسی به آب لوله‌کشی محروم‌اند».
تسنیم به نقل از مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب این استان افزود: «۱۴درصد روستاها هم‌چنان از آب آشامیدنی برخوردار نیستند».
۴۵درصد جمعیت کشور به آب سالم دسترسی ندارند
بحران آب آشامیدنی سالم تا حدی است که در برخی مواقع مقامات مربوطه در نظام چاره‌ای جز اذعان به آن ندارند.
به عنوان نمونه در تیر ۱۳۹۹ تقی‌زاده؛ معاون وزیر نیرو اعلام کرد «در حال حاضر تعداد شهرهای با تنش آبی در دوره خشکسالی به حدود ۱۷۰شهر رسیده که ۵۰ شهر آن پر تنش هستند.»
وی افزود؛ «۴۵درصد جمعیت کشور یا دسترسی به منابع آب ندارند و یا دسترسی آنها به منابع آن کم است».
با تکیه بر سخنان تقی‌زاده حدود نیمی از جمعیت کشور به آب آشامیدنی سالم و پایدار دسترسی ندارند. بنا بر برآوردها، نزدیک به ۱۱میلیون از این جمعیت در روستاهای ایران زندگی می‌کنند.
تناقض‌گویی بر سر آب آشامیدنی
اما به فاصله ۴ماه از اظهارات تقی‌زاده؛ رئیس او؛ اردکانیان؛ وزیر نیروی نظام در آبان ۱۳۹۹ مدعی شد که «۱۰۰درصد جمعیت شهری و ۸۲درصد جمعیت روستایی ایران از آب آشامیدنی سالم و پایدار برخوردارند».
اردکانیان در حالی این ادعا را مطرح می‌کند که تعریفی از «آب آشامیدنی سالم و پایدار» ارائه نمی‌کند. اما با رجوع به آمارهای رسمی وزارت نیرو می‌توان حدس زد که منظور او جمعیت تحت پوشش شبکه آبرسانی است.
در حالی که در برخی مناطق کشور کیفیت آب (حتی از نظر ظاهری) در حدی نیست که مردم بتوانند از آن استفاده کنند.
چیزی حدود ۷درصد خانوارهای شهری برای شیرین‌کردن و حدود ۱۱درصد خانوارها برای بهبود رنگ، طعم و مزه آب از دستگاه تصفیه استفاده می‌کنند.
شکراله سلمان‌زاده رئیس مرکز بهداشت خوزستان نیز در این خصوص می‌گوید: «در بیشتر مواقع، آب اهواز از نظر کدورت، املاح سنگین، رنگ و طعم دارای مشکل است. و تصفیه آب به صورت کامل توسط شرکت آب و فاضلاب اهواز انجام نمی‌شود. این امر موجب ایجاد نارضایتی عمده مردم شده است. فرسودگی تصفیه‌خانه‌های شهر، فرسودگی مخازن نگهداری آب و فرسودگی شبکه توزیع و همچنین نقاط تلاقی آب و فاضلاب در کیفیت آب اهواز تأثیر دارد. با وجود کلرزنی و مطلوبیت میکروبی آب باید گفت آب اهواز کیفیت ندارد».
همچنین بنا بر اعلام مرکز آمار ایران «نرخ استفاده از تصفیه‌کننده در مناطق شهری استان‌های بوشهر، قم و خوزستان به ترتیب ۸۷، ۴۷ و ۳۵درصد کل خانوارها را در برمی‌گیرد».
با این اوصاف اما رئیس اردکانیان؛ یعنی روحانی نیز اخیرا صحبت از دسترسی رایگان! به آب سخن گفته است. اما آمار سخن دیگری می‌گوید.
