مرگ‌های دلخراش کودکان بلوچ
در حالیکه در همه جا کودکان نقاشی عشق و امید می‌کشند، در بلوچستان دخترکان و پسرکان بلوچ بالاجبار گالن آب بر دوش می‌کشند!
در بلوچستان محروم، دیگر آب مایه حیات نیست. آب برای این سرزمین دردآشنا، مایه مرگ است!
کودکان تشنه‌ای که به قصد برطرف کردن عطش در هزاران لیتر آب غرق می‌شوند اما سیراب نمی‌شوند.
کودکانی که با امید به سمت آب حرکت می‌کنند ولی بجای آب، خوراک گاندو می‌شوند.
کودکانی که در بلوچستان در میان بی‌تفاوتی مرگبارِ کارگزاران دزد و فاسد، هر روز قربانی می‌شوند.
مرگ‌ها و جراحت‌های دلخراشی که حالا به رسانه‌های حکومتی هم کشیده شده‌است.
دوشنبه ۳شهریور، خبرگزاری حکومتی ایلنا، طی گزارشی به ماجرای غرق شدن و جان باختن زینب دختر ده ساله بلوچ پرداخته و با عبدالقیوم پورغلامی، پدر زینب مصاحبه کرده‌است.
این خبرگزاری گزارش خود از بلوچستان را با این جملات غم انگیز پدر زینب به پایان برده‌است:
« زینب هنگام شستن رخت‌ها یکی از لباس هایش را آب می برد و هنگام تلاش برای گرفتن لباس پایش لیز می‌خورد و به داخل رودخانه می افتد و در رودخانه غرق می‌شود. زینب تنها دخترم و فرزند بزرگم بود. داغ دخترم من و مادرش و ۳ پسر کوچکم را زمین گیر کرده و آرام و قرار نداریم.»
عبدالقیوم پور غلامی در باره علت این حادثه می‌گوید: « ما مردم محرومی هستیم. اگر آب روستای جکیگور روزها قطع نشود و خانواده‌ها مجبور نباشند برای تهیه آب به رودخانه بروند این بلا سرمان نمی آمد و دخترم را از دست نمی دادم.»
براستی چند اختلاس کافیست تا بلوچستان، دیگر شاهد این همه فقر و محرومیت و داغِ دلِ پدران و مادران نباشد؟
مرگ‌های دلخراش کودکان بلوچ
