بیانیه میرحسین موسوی و شرایط جامعه ایران. در حالی که قیام مردم ایران وارد ماه ششم خود شده است و به اعتراف خود مقامات حکومتی جامعه ایران هر لحظه آبستن خیزشهای جدید است، در اتمسفر سیاسی ایران نیز تحولات پرشتابی درحال وقوع است. بدنه سیاسی حاکمیت نیز از این تحولات مصون نمانده است. بدنبال بیانیه سه ماده ای میرحسین موسوی مبنی بر نومیدی از اصلاحات در درون رژیم و پیشنهاد برگزاری رفراندوم که از آن به عبور موسوی از ولایت فقیه تعبیر کرده اند، اکنون موج دیگری از ریزش سراپای حکومت را فرا گرفته است.
میرحسین موسوی که در جریان قیام مردم در سال ۸۸ در راس جنبش مردم و دانشجویان قرار داشت، عملا در نقطه ای که فشار حاکمیت بالا رفت در مقابل خامنه ای تسلیم شد و به جنبش مردم خیانت کرد. اکنون طیف وسیع‌تری از نیروهای وابسته به باند اصلاحات و یا برخی فعالان مدنی و زنان بصورت علنی درحال حمایت از بیانیه میرحسین هستند و خود این یک موج جدید بر علیه خامنه ای و دستگاه سرکوب آن ایجاد کرده است.
در حالی که خامنه ای و سپاه پاسداران تلاش دارند با فعال ساختن پروژه‌هایی مثل عفو عمومی مانور بدهند و تیغ قیام را از گردن خود بردارند اما تحولات ۶ ماه اخیر نشان داده است که هشیاری سیاسی جامعه به یمن برخورداری از فضای مجازی بسیار بالاست و اسیر شگردهای حکومت نمی شود.
در مورد بیانیه میرحسین موسوی بیشتر بخوانید
میرحسین موسوی چگونه از جمهوری اسلامی عبور کرد؟!
نومید شدگان از اصلاحات به میرحسین آویختند!
۳۵۰ اصلاح طلب نومید شده از جمهوری اسلامی در بیانه خود چنین نوشتند:
امضاء‌کنندگان بیانیه با اشاره به «آغاز پرخشونت دهه ۶۰»، سلسله‌ای از مشکلات و بحرانهای کشور در دهه‌های اخیر و «عجز ساختاری حکومت در قابل بحرانهای تو در تو» بر این باورند که اعتراض‌های اخیر «چنان‌تکانی به پیکر نظام سیاسی وارد ساخت که حکومت با همه قدرت سرکوبش نتوانست قفلی بر اندیشه‌های رها شده بزند».
به این ترتیب این افراد نیز بر این واقعیت انگشت گذاشتند که نه حکومت و نه هیچ معجزه‌ای امکان بازگرداندن جامعه به شرایط قبل از قیام را ندارد.
آنان در بخش دیگری از بیانیه خود نوشتند:
از نظر امضاء‌کنندگان بیانیه «بر بیداری اجتماعی پدید آمده‌ی کنونی و یأس جامعه از اصلاح در چارچوب ساختار موجود، چاره ای نیست که سرنوشت ملت به دست خود او رقم خورد».
یعنی اکنون این حضرات تازه بعد از۴۴سال تجربه ولایت فقیه به این کشف و شهود رسیدند که این حکومت اصلاح پذیر نیست و مردم خود باید سرنوشت خود را رقم بزند.
با این وجود این طیف هنوز از بوی باروت و تفنگ می‌ترسند و به شدت به آن حساس هستند. از همین رو بلافاصله برای اینکه مرز بندی خود را با جریانات رادیکال و سرنگونی طلب نشان بدهند راه حل را بر عبور مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی در چارچوب طرح سه مرحله ای میرحسین یافتند. این همان پارادوکسی است که تمامی نیروهای کنده شده از رژیم گرفتار آن هستند و این ۳۵۰ تن هم نتوانستند خود را از آن خلاص نمایند. آنان هرگز به این سوال پاسخ ندادند که اگر رژیم و خامنه ای به این راه حل تن ندهد چه خواهند کرد؟
