به یاد پدر مبارز کاک حسین عبدپناه
در نگاهی به سرگذشت شهیدان قیام گذشته از این گفتیم که مردم ایران در قیام سراسری ۱۴۰۱ تمام قد بپاخاسته بودن تا نشون بدن که در مقابل دیکتاتور سرخم نخواهند کرد. تو همین رابطه هم از نوجوانانی یاد کردیم که در سن کم پا به میدان مبارزه گذاشتن و بشهادت رسیدن. در این نوشتار در اون طرف طیف این فداکاری‌‌ها و جانفشانی‌ها برای آزادی، از پدری یاد می‌کنیم که در هفتاد سالگی، پا به پای نوه‌های خودش در سنندج به میدان رفت و در شب ۲۸آبان در محله «بهاران» سنندج با گلوله‌های مزدوران خامنه‌ای بشهادت رسید تا به گفته خودش « جوانان از این ظلم نجات پیدا بکنند.»
بله! کاکا حسین عبدپناه پدر سه دختر و یک پسر و بازنشسته اداره راه و ترابری.
کاک حسین عبدپناه؛ خونگرم و شوخ طبع. مردی آرام و زحمتکش
این که اینچنین زیبا و با شوق و با صدای رسا برای شادی دل جوانها می‌خواند کاک حسین عبدپناه است. پدری ۷۰ساله، خونگرم و شوخ طبع. مردی آرام و زحمتکش. او سه دختر و یک پسر داشت.
کاک حسین از بازنشستگان اداره راه و ترابری بود و کارش در این اداره رانندگی بود. او هیچ وقت پیشنهاد اداره برای وارد شدن به کار حکومتی را قبول نکرده و گفته بود که نان حکومت را نمی‌خورد، چون مزه خون می‌دهد …
وقتی مردم دلیر سنندج به خونخواهی مهسا امینی به خیابان آمدند؛ کاک حسین لحظه‌ای درنگ نکرد و پا به پای جوانان در خیابان می‌خروشید. او که هر شب خودش را به خیابان می‌رساند، شب ۲۸آبان نیز مانند همه جوانها به خیابان آمد.
به اطرافیانش گفته بود، اگر شهید بشوم مهم نیست مهم این است که جوانها از این ظلم نجات پیدا کنند.
درهمین زمینه
نگاهی به سرگذشت شهید قیام رکسانا (غزال) امیری کیا
اما آنشب که ماموران وحشی خامنه‌ای به پیر و جوان رحم نمی‌کردند، در شصت و پنچمین روز قیام سراسری، در مسکنِ مهرِ شهرک ِبهاران، این پدر سالخورده، کاک حسین را با ضربات باتوم و سپس شلیک از فاصله نزدیک با گلوله‌های ساچمه‌ای و جنگی بشهادت رساندند و او جانش را فدای آزادی جوانان وطن کرد.
مزدوران حکومتی که پیکر کاک حسین را از بیمارستان دزدیده بودند، خانواده‌اش را وادار کردند که ساعت یازده شب بدون حضور مردم، این پدر مبارز را در آرامستان بهشت محمدی سنندج، قطعه۱۱ بخاک بسپارند. حکومت به این هم بسنده نکرده و اعضای خانواده و نزدیکانش را هم دستگیر کرد.
بله! کاک حسین در سن هفتاد سالگی رفت تا فرزندان ایران زمین روی دمکراسی و آزادی را ببینند. و حالا بر ماست که در ادامه راه این پدر مبارز، با استمرار قیام، آرزوی بزرگ او را محقق کنیم.
باشه تا در فردای آزادی آنچنان‌که شایسته این شهیدان راه آزادی هست، یادشون رو گرامی بداریم.
