هیئت‌ مرگ ۶۷ چگونه بزرگترین قتل عام زندانیان سیاسی

اسرار به خون آغشته – قسمت سوم

کشتار۶۷-جنایتی علیه بشریت که همچنان ادامه دارد

«هیئت‌ مرگ» هیچ شباهتی به محکمه نداشتند و روال کارشان به غایت عجولانه و خودسرانه بود. هیئت‌ مرگ ورای قوانین مدون عمل می‌کرد. آنها گناهکاری یا بی‌گناهی متهمان را بر اساس جرایمی که در چارچوب قوانین بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند، بررسی نمی‌کردند.

اعدام ها چگونه آغاز شدند؟

امکان درخواست استیناف و اعاده‌ی دادرسی در هیچ مرحله‌ای وجود نداشت. از زندانیان سؤال می‌شد که آیا حاضرند از بابت عقاید و فعالیت‌های سیاسی پیشین خود ابراز «توبه» و «ندامت» کنند. از گروه‌های سیاسی مخالف اعلام انزجار نمایند یا نه. در برخی موارد، از آنان همچنین پرسیده می‌شد که آیا حاضرند در اعدام یا شکنجه سایر مخالفان سیاسی مشارکت کنند.

هیئت‌ مرگ چگونه زندانیان را به سمت جوخه اعدام برد؟

زندانیان تا لحظاتی پیش از اعدام مطلع نمی‌شدند که به مرگ محکوم شده‌اند؛ گاهی آن‌ها فقط وقتی از سرنوشت ناگزیر خود باخبر می‌شدند که کاغذ و قلمی به آن‌ها داده می‌شد تا وصیتنامه‌ی خود را بنویسند. حتی آن زمان هم زندانیان نمی‌دانستند که چه موقع و چگونه خواهند مرد، تا این که آنها را مقابل جوخه‌ی تیرباران قرار می‌دادند و یا طناب دار را به دور گردن‌شان می‌انداختند.

قربانیان این کشتارها، در نقاط مختلف کشور، عمدتا هواداران سازمان مجاهدین خلق، مرد و زن، بودند.

در استان تهران، صدها نفر از مردان وابسته به گروه‌های مخالف چپ نیز اعدام شدند. بازجویی‌ها از این افراد بیش‌تر به تفتیش عقاید دینی شباهت داشت. از آنها سؤال می‌شد: آیا مسلمان هستید؟ آیا نماز می‌خوانید؟ آیا پدرتان نماز و قرآن می‌خوانده؟ کسانی که خودشان را بی‌دین معرفی می‌کردند ولی می‌گفتند که پدران‌شان اهل نماز بودند، تحت عنوان ارتداد به مرگ محکوم می‌شدند.

باقی را از مجازات مرگ معاف می‌کردند ولی به آنها حکم شلاق می‌دادند و آن چنان آنها را زیر ضربه‌های شلاق می‌گرفتند که در نهایت حاضر به نماز خواندن شوند. از زنان چپ هم سؤالات مشابهی می‌شد. در مورد آن‌ها جواب نادرست با پنج ضربه شلاق به ازای هر وعده نماز (یعنی ۲۵ ضربه شلاق در هر شبانه‌روز) مجازات می‌شد.

تا این که خودشان حاضر شوند که نمازهای‌شان را به طور مرتب بخوانند. در استان‌های کردستان و آذربایجان غربی، صدها زندانی وابسته به کومله و حزب دموکرات کردستان ایران، گروه‌های سیاسی مخالف کرد، نیز قربانی موج ناپدیدسازهای قهری و اعدام‌های فراقضایی شدند.