در بیش از چهاردهه حکومت آخوندها در ایران، ورزش نیز مانند بسیاری دیگر از عرصه‌های زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مردم، به اشکال فاجعه‌باری تحت تأثیر قرار گرفته است. از همان آغاز انقلاب ضدسلطنتی ۵۷، آخوندها هیچ احترامی برای ورزش و ورزشکاران و بخصوص بانوان ورزشکار قائل نبودند و در واقع بسیاری از آنها مخالف ورزش بودند. با قوانین و مقررات سرکوبگرانه و محدودکننده و اتهامات، جریمه‌های نقدی سنگین و حتی بازداشت و زندان و برخی از موارد اعدام ورزشکاران مخالف حکومت اقدام به بستن بسیاری از اماکن ورزشی کردند و برخی از آنها را هم به مسجد و بازداشتگاه تبدیل کردند.
در حکومت ولایت فقیه بسیاری از ورزش‌های بانوان ممنوع شد. رشته‌هایی مانند بوکس، شمشیربازی، کونگ فو، شطرنج و حتی تنیس به عنوان ورزش‌های ظالمانه اعلام شدند و اعزام ورزشکاران برای مسابقات به خارج توسط روسای انقلابی! سازمان تربیت بدنی لغو شدند.
بیشتر بخوانید
چرا زنان ورزشکار و قهرمانان جهانی از ایران می گریزند؟
مشکلات مدیریتی، زیرساختی فاسد و بی‌کفایت، ناکافی بودن امکانات و تجهیزات ورزشی، بودجه کم در چهاردهه گذشته، باعث پناهندگی ورزشکاران به کشورهای دیگر گردیده است. در این مدت برخی از فدراسیون‌های ورزشی ایران به دلیل دخالت مستقیم دولت یا به دلیل محرومیت توسط فدراسیون‌های بین المللی تعلیق شده‌اند.
چند روز پیش محمود خسروی وفا، محافظ سابق خامنه ای رئیس کمیته ملی المپیک ایران شد در صورتیکه طبق اساسنامه کمیته بین المللی المپیک، کمیته‌های ملی هر کشور نباید وارد سیاست شوند.
به گفته محمود خسروی وفا، وی در اوایل انقلاب و همچنین در دوران ریاست جمهوری خامنه ای مسئولیت حفاظت از وی را بر عهده داشت. وی از فرماندهان سپاه پاسداران و نیروی تروریستی قدس و از یاران همیشگی قاسم سلیمانی بود.
محمود خسروی وفا بیش از دو دهه و نیم رئیس و اولین تصمیم‌گیرنده ورزش معلولان و پارا المپیک ایران بود. اما اکنون این سوال مطرح است که محافظ شخصی خامنه ای چطور به ریاست عالی‌ترین نهاد ورزشی ایران رسیده و تا چه زمانی قصد دارد این پست را در اختیار داشته باشد؟ گفته می‌شود که هیچ کس نمی‌تواند او را از مقام خود کنار بگذارد.
در حکومتی که فساد، خویشاوندی و ظلم معیار رتبه‌بندی است، انتصاب یک قاتل بی‌رحم به عنوان رئیس کمیته بین‌المللی المپیک ایران جای تعجبی ندارد.
بیشتر بخوانید
بودجه ورزشی طلاب از بودجه فدراسیون‌ها بیشتر است!
سرنوشت تعدادی از ورزشکاران سرشناس کشور
آقای حبیب خبیری، فوتبالیست تیم ملی ایران و از هواداران سازمان مجاهدین خلق، جزو ۲۸۲ نفری است که در گزارش سازمان ملل متحد درباره وضعیت حقوق بشر در ایران که در ۲۲ آبان ۱۳۶۴، منتشر شده است که بصوررت خودسرانه اعدام شدند.
فروزان عبدی عضو تیم والیبال باشگاه پاس و کاپیتان تیم ملی والیبال بانوان در سال ۱۳۶۰ در سن ۲۳ سالگی به اتهام حمایت از گروه مخالف مجاهدین خلق دستگیر و به پنج سال زندان محکوم شد. وی با وجود پایان یافتن دوران محکومیت پنج ساله خود در سال ۱۳۶۵، آزاد نشد و در تابستان ۱۳۶۷ در زندان اوین به دار آویخته شد.
هوشنگ منتظر الظهور قهرمان کشتی و ملی پوش ایران در المپیک ملبورن در مرداد ۱۳۶۰ در منزل خود در اصفهان دستگیر و در ۱۲ مهر ۱۳۶۰ اعدام شد.
مهدی علی‌حسینی، کشتی گیر ایرانی، علی‌رغم محکومیت‌های مجامع جهانی، روز دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۰ توسط رژیم ایران اعدام شد.
همچنین روز ۲۱ شهریور ۱۳۹۹، نوید افکاری، قهرمان ۲۷ ساله کشتی، را به خاطر شرکت در اعتراضات مرداد ۱۳۹۷ اعدام کردند.
و لیست ادامه دارد…
ح.بیضایی
