پیام تظاهرات بزرگ ایرانیان در پاریس

نقطه شروع تظاهرات و جایگاه تاریخی آن

روز یکشنبه ۱۲ فوریه بیش از ده هزار تن از ایرانیان مقیم خارج به فراخوان مقاومت ایران برای شرکت در تظاهرات و بزرگداشت انقلاب ضدسلطنتی در سال ۱۳۵۷ پاسخ مثبت دادند و در یک تظاهرات با شکوه ۷ ساعته، از ۱۰ صبح تا ۵ عصر، شرکت کردند.

محل تجمع اولیه تظاهرات کنندگان، که سخنرانیها نیز در آنجا صورت گرفت، میدان تاریخی دنفر روشرو Denfert-Rochereau پاریس بود. این میدان نماد پایداری و مقابله با ارتش فاشیسم هیتلری در جنگ جهانی دوم برای اشغال پاریس می‌باشد.

در جریان جنگ جهانی دوم و اشغال بسیاری از سرزمین های اروپا توسط نیروهای فاشیستی هیتلر، در سال ۱۹۴۴، میدان دُنفر روشرو محل ورود اولین گروه از نیروهای متفقین بود که پس از آزاد ساختن پاریس از اشغال نیروهای نازی وارد این شهر شدند. این میدان محل شیر بلفور نیز می باشد. شیر بلفور یک بنای تاریخی در میدان دُنفر- روشرو است. این نماد برای ادای احترام به مبارزان فرانسوی در دوران مقاومت در جنگ جهانی دوم و نماد پیروزی و روحیه مقاومت فرانسوی است و به نمادی قدرتمند از میهن پرستی فرانسویان تبدیل شده است.

بیشتر بخوانید
خاستگاه انقلاب ۵۷؛ سرمایه بی بدیل انقلاب نوین مردم ایران

تجمع ایرانیان در این میدان در شرایطی که فاشیسم دینی بر ایران حاکم است بسیار پرمعنی و یادآور همان مقاومت و ایستادگی در برابر فاشیسم هیتلری و اشغال کشورهای اروپایی می‌باشد. ایرانیان با تجمع در این میدان و با شعارهایشان هر نوع دیکتاتوری، چه از نوع سلطنتی و چه از نوع استبداد دینی، را نفی نموده و خواهان برقراری دمکراسی و آزادی شدند.

سخنرانیها و نکات کلیدی آن

در این تظاهرات بزرگ خانم مریم رجوی بصورت آنلاین سخنرانی کرد و در بخشی از سخنان خود گفت: «ما در کشاکش یک انقلاب دموکراتیک نوین هستیم. آنچه مردم ما می‌خواهند یک جمهوری دموکراتیک است. یک جمهوری عاری از شکنجه و کشتار و استبداد و وابستگی است. دیکتاتوری چه با عمامه چه با تاج مردود و محکوم است… کما اینکه اجبار از هر نوع آن، چه کشف اجباری حجاب مثل زمان رضا شاه، چه تحمیل اجباری حجاب در رژیم ولایت فقیه از نظر ما مردود و محکوم است.»

علاوه بر خانم رجوی، چندین شخصیت خارجی از جمله گی فرهوفستاد نخست وزیر سابق بلژیک، جان برکو رئیس و سخنگوی مجلس عوام انگلستان (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹)، خانم اینگرید بتانکورت کاندیدای پیشین ریاست جمهوری کلمبیا و تنی چند از ایرانیان هوادار مجاهدین و شورای ملی مقاومت ایران سخنرانی کردند.

خانم بتانكورت در بخشی از سخنان خود گفت:

«ما اینجا در جهت درست تاریخ قرار گرفته‌ایم و گرامی می‌داریم انقلابی که به سقوط دیکتاتوری شاه، یک دیکتاتوری فاسد و خونریز منجر شد. امروز ایرانیها دوباره پرچم را به‌دست گرفته‌اند و شعار می‌دهند مرگ بر هر گونه دیکتاتوری نه تاج و نه عمامه».

همچنین آقای گی فرهوفستاد نخست وزیر پیشین بلژیک در بخشی از سخنان خود گفت:

«خانم رجوی یک زن شجاع است و زنان ایران پیشتاز دوران جدید دموکراسی در ایران خواهند بود. ایران از دیکتاتورها آزاد خواهد شد و مردم شجاع ایران آنرا پس خواهند گرفت».

آقای جان برکو رئیس و سخنگوی مجلس عوام انگلستان (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹) گفت:

«ما می‌دانیم که رژیم شاه یک دیکتاتوری فاسد بود، فاسد در غارت و کشتار. شاه به دمکراسی و آزادی بیان و حقوق زنان و حقوق اقلیتها معتقد نبود و به خاطر همین باید از حکومت خلع می‌شد و اینچنین شد. آخوندهایی که به قدرت رسیدند انقلاب را به سرقت بردند باشد که به یمن شجاعت و رهبری خانم رجوی به آزادی دست یابند».

خواسته اصلی تظاهرات کنندگان

طی مدت تجمع و پس از آن هنگام راهپیمایی به سمت میدان پانتئون (محل به خاک سپردن ویکتورهوگو و ولتر و روسو، فلاسفه و نویسندگان شهیر فرانسوی ضد اشرافیت و استبداد) شرکت کنندگان در تظاهرات با شعارهای مختلف خواسته های خود را مطرح ‌ساختند.

شعار محوری تظاهرات «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر» بود که تا پایان تظاهرات تکرار می‌شد.

محتوای این شعار؛ مرزبندی اصولی با هر نوع دیکتاتوری اعم از سلطنتی یا دینی است. مردم ایران در بهمن ماه ۱۳۵۷ سلطنت مطلقه شاه دیکتاتور را در تمامیتش نفی کردند و اکنون نیز سلطنت مطلقه ولایت فقیه و فاشیسم دینی را در تمامیتش نفی می کنند و خواهان آزادی ودموکراسی در معنای حقیقی آن هستند. در شرایط کنونی نیز مردم ایران در پنج ماهی که از قیام گذشته حرفشان این است که ما به خیابانها نیامده‌ایم تا جای عمامه و نعلین با چکمه و تاج عوض شود. شعار«نه پهلوی نه رهبری، دموکراسی، برابری» متظاهرین نیز مکمل همین شعار است. کلمه «رهبری» اشاره به شخص خامنه‌ای است.

روایتی از یکی از شرکت کنندگان در تظاهرات

یکی از شرکت کنندگان در تظاهرات که استاد فلسفه و پژوهشگر تاریخ ادیان در یکی از دانشگاههای آلمان است؛ پس از حضور در این تظاهرات مشاهدات خود را در مقاله‌ای به رشته تحریر در آورده است. در قسمتی از مقاله آمده است:

«… ۲۳ بهمن ۱۴۰۱ پاریس در زیر پای مقاومت لرزید. آسمان پاریس، نظاره‌گر رخدادی عظیم بود، که بسیاری معادلات را برهم زد. پاریس شهادت داد که انقلاب دموکراتیک ایران تباری استوار و خونین دارد. ۲۳بهمن ۱۴۰۱ ادامه منطقی ۳۰خرداد ۱۳۶۰ است. [اشاره نویسنده به سرآغاز مقاومت مسلحانه در برابر صدور فرمان کشتار مجاهدین توسط خمینی است] فرایندی تکاملی با برنامه‌یی منسجم و فراگیر. ای مماشاتگران می‌بینید، ای سانسورکنندگان می‌بینید؛ اقتدار را می‌گویم، شرافت را می‌گویم، سازمان‌دهی و تشکیلات را می‌گویم، افتخار ایرانی از صدر تا ذیل را می‌گویم. گنجینه ملی ایرانی در جهان اسلام، در خاورمیانه…

غرش آذرخشی در آسمان پاریس: آن پاریسی که فتح باستیل را به یاد دارد، آن پاریسی که تصرف ورسای را در سینه دارد، آن پاریسی که اشرافیت و کلیسا را به زیر کشید، امروز مهمان شکوه مقاومت ایران است. آری امروز در پاریس، اشرافیت و فرهنگ فئودالی وکالت و ولایت از نوع ایرانی آن در زیر پای پر اقتدار انقلاب شکوهمند دموکراتیک له شد. امروز پاریس، شاهد خشم ایرانیان برعلیه حکومت استبدادی ملایان و ترک‌تازی سلطنت بود…».

نتیجه:

تظاهرات بزرگ مقاومت ایران در پاریس، از یک مبداء تاریخی (میدان دُنفرروشر) تا یک مقصد تاریخی (میدان پانتئون)، در یک روز تاریخی به ثبت رسید. آنهایی که صادقانه و بی‌طرفانه به این صحنه نگریستند گواهی دادند که مردم ایران، خواهان سرنگونی استبداد دینی و نفی دیکتاتوری سلطنتی هستند. آنها خواهان آزادی و دموکراسی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر برای آحاد مردم و همه ملتها برسمیت شناخته شده، هستند. با چنین اراده‌ای بی شک «انقلاب دموکراتیک نوین مردم ایران» پیروز می‌شود.