چراپشت پرده تمام سوانح و سقوط هواپیما ها سپاه است؟
باز هم به مقصد نرسیدند ساعت ۸ صبح ۳۰ بهمن ۹۶ هواپیمای تهران – یاسوج از فرودگاه مهرآباد بر می‌خیزد. حدود ۵۰ دقیقه بعد گفته می‌شود که این هواپیما به نقطه‌ای در رشته کوه دنا در منطقه سمیرم برخورد کرده است. بلافاصله اعلام می‌شود همه سرنشینان کشته شده‌اند. زنی ضجه می‌زند و اشک می‌ریزد: التماس کردم که هلی‌کوپتر بفرستند. از هواپیما زنگ زدند و گفتند زنده‌ایم چرا زنده به‌گور می‌کنید؟ البته برای ایرانیان که به همین تازگی غرق شدن نفت‌کش سانچی را به چشم دیده بودند توقعی درباره کمک رسانی حکومت به هواپیمای تهران – یاسوج نیز متصور نبود. سلسه‌ای از حوادث در ایران اتفاق می‌افتد که پیش از آنکه حادثه باشد ناشی از بر باد دادن منابع ملی توسط حکومت‌گران است. در عرصه‌ی پرواز وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم کم نیستند مسافرانی که هرگز به مقصد نرسیدند. ۱۹ مهر ۹۳ هواپیمای آنتونوف – ۱۴۰ سپاهان ایر دقایقی پس از برخاستن از فرودگاه مهرآباد سقوط کرد. ۴۲ مسافر و ۶ خدمه آن کشته شدند. ۱۲ سال پیش از آن یک آنتونوف – ۱۴۰ دیگر که حامل مهندسان روسی و اوکراینی برای راه اندازی خط تولید این هوپیما در اصفهان بود نیز سقوط کرد و ۴۴ سرنشین آن کشته شدند. ۱۹ دی ۸۹ هواپیمایی که از مهرآباد برخاسته بود در هشت کیلومتری فرودگاه ارومیه سقوط کرد؛ بوئینگ ۷۲۷ ایران ایر. ۷۰ مسافر و هشت خدمه هواپیما کشته شدند. ۲ مرداد ۸۸ هواپیمای ایلیوشین شرکت آریا در پرواز تهران مشهد پس از فرود نتوانست متوقف شود و با سرعت ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت به دیوار بتونی فرودگاه برخورد کرد. کابین خلبان و کابین مسافران تا ردیف ششم صندلی‌ها منهدم شدند. ۲۴ تیر ۸۸، هواپیمای توپولوف ۱۵۴ شرکت کاسپین، که از فرودگاه مهرآباد تهران به مقصد ایروان در ارمنستان پرواز می‌کرد، حدود ۱۶ دقیقه بعد از پرواز در اطراف قزوین سقوط کرد
چراپشت پرده تمام سوانح و سقوط هواپیما ها سپاه است؟
