کارگر ایرانی در عراق، به برده تمام عیار تبدیل شده است. چند سالی است که کارگران ساختمانی حتی استادکاران ماهر در استان‌های غربی، به‌دلیل بیکاری گسترده به دستفروشی، مسافرکشی و کولبری روی آورده‌اند.
براساس آمار رسمی، نرخ بیکاری استان کردستان در زمستان سال گذشته دو برابر نرخ متوسط کشوری یعنی ۲۰درصد و در استان کرمانشاه بیش از ۱۷درصد بود.
وضعیتی که حتی باعث مهاجرت کارگران کردستانی شده‌است. اما نه به مقصد تهران بلکه به مقصد عراق! جایی که علاوه بر رنج غربت، به گفته خودشان استثمار هم می‌شوند!
تابستان امسال ایلنا نوشته بود که ۳۵هزار کارگر ایرانی در عراق روزمزدی می‌کنند!
بیشتر بخوانید
جو بایدن؛ کارتری برای سقوط خامنه‌ای؟!
دعوا برسر مذاکره است یا عدم مذاکره؟ تفسیر سیاسی روز
یکی از این تعداد ِبیشمار، کارگری بنام عبدالله بلواسی اهل مریوان است که رنج‌های کارگران ایرانی در عراق را بازگو می‌کند: «کارگران برای اشتغال در عراق باید برگه‌ی اقامت داشته باشند و کارفرما باید کفالت کارگر را برعهده بگیرد. سپس برگه اقامت ۶ماهه به ارزش یک‌میلیون دینار (معادل ۱۱میلیون تومان) برای کارگر صادر شود. قبول ضمانت کارفرما، از کارگر مهاجر یک برده تمام عیار می‌سازد».
بنا به گفته او، وضع کارگران مهاجر ساختمانی حتی بدتر از کارگران خبازی است. چرا که «آن‌ها دوبار استثمار می‌شوند، یکبار از سوی کارفرمای عراقی و برای بار دوم از سوی پیمانکار ایرانی».
رنج غربت و استثمارشدن را کارگران ما در حالی تحمل می‌کنند که سرمایه‌های مردم ایران به حساب مزدوران رژیم در حشدالشعبی عراق و سایر هزینه‌های جنگ‌افروزی و تروریستی رژیم در این کشور ریخته می‌شود.
و تنها راه پایان دادن به این رنج‌ها و غربت‌ها، همانطور که در شعارهای انقلابیون عراق بیان می‌شود، خلع‌ید از رژیم در عراق و قیام مردم ایران برای نابودی این نظام غارتگر است!
