دانشگاه پادگان نیست!
طرح تبدیل دانشگاه به پادگان؛ در روزهای اخیر و به دنبال گسترش قیام سراسری مردم ایران، وزیر علوم دولت ابراهیم رئیسی صحبت از حضور دفتری در دانشگاهها برای حضور نیروهای مسلح خبر داد، هر چند به فاصله یک روز وزارت علوم سخنان وزیر علوم را نفی کرد اما نگرانی‌‌ها در مورد پادگان کردن دانشگاهها هنوز ادامه دارد.
حافظه تاریخی مردم ایران حوادث تلخ و خونبار کوی دانشگاه تهران را از یاد نبرده است که پس از اعتراضات دانشجویان دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۸، با یورش نیروهای نظامی و لباس شخصی حکومت ولایت فقیه در دوره شیخ «اصلاحات» روبرو شد و کوی دانشگاه تهران به خون کشیده شد.
تصویب قانون عدم ورود نیروهای مسلح به دانشگاهها
به دنبال این تعرض نیروهای نظامی و لباس شخصی مسلح به کوی دانشگاه تهران و به دنبال فعالیت‌های گسترده‌ی دانشجویان و دانشگاهیان کشور، در سال ۱۳۷۹ و در ابتدای مجلس ششم حکومت ولایت فقیه قانونی تصویب شد که بر اساس آن ورود و حضور هر گونه نیروهای مسلح یا شبه نظامی و لباس شخصی مسلح به درون دانشگاهها ممنوع اعلام شد.
بر اساس این قانون «ورود نیروهای مسلح برای انجام ماموریت‌های امنیتی، حمل و نگهداری سلاح و دستگیری افراد در محیط دانشگاهها و مراکز عالی کشور ممنوع» شد.
دانشجویان در مقابل پادگان‌کردن دانشگاهها ایستادند
از زمان تصویب آن قانون ۲۲ سال می‌گذرد و دانشجویان و دانشگاهیان در مقبل هر گونه تعرض به دانشگاهها ایستاده‌‌اند. در این اثناء و در جریان اعتراضات دی ماه سال ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ مجالی جدی برای حضور نیروهای امنیتی و نظامی در محیط دانشگاهها فراهم نشد اما در اعتراضات سال جاری و به دنبال گسترده‌شدن دامنه‌ی قیام سراسری مردم ایران، دانشگاه نیز وارد عرصه و میدان رودرویی با حکومت ولایت فقیه شد.
نقش پررنگ دانشگاهها در اعتراضات اخیر
شاید خبرسازترین موضوع حضور نیروهای نظامی، امنیتی و لباس شخصی به دانشگاه صنعتی شریف برمی‌گردد که واکنش‌های بسیاری را در میان کاربران ایرانی در شبکه‌های اجتماعی برانگیخت و برخی از دانشجویان در این حمله مضروب، مجروح و دستگیر شدند. [یکشنبه سیاه در دانشگاه شریف؛ سناریویی شکست‌خورده برای مرعوب کردن دانشگاه]
به موازات اعتراضات دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، قیام سراسری مردم ایران به سایر دانشگاه‌‌های کشور نیز تسری پیدا کرد.
ابن بار برخلاف اعتراضات سال‌‌های پیشین، اعتراضات دانشجویان رنگ و بوی رادیکال‌تری به خود گرفته بود و از همین رو ترس بر اردوی متولیان امنیتی دانشگاه و نیروهای امنیتی افتاد.
به دنبال این ترس، زلفی‌گل وزیر علوم، تحقیقات و فناوری دولت ابراهیم رئیسی در روز چهارشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۱ اعلام کرد که در هر دانشگاهی یک دفتر به نماینده‌ی نیروهای مسلح اختصاص داده خواهد شد تا قراردادها و تفاهم‌نامه‌های این وزارت‌خانه با نیروهای مسلح از طریق آن پیگیری شود.
وی افزود در این رابطه مذاکراتی با ستاد کل نیروهای مسلح صورت گرفته است.
ترس از پادگان کردن دانشگاهها و عقب‌نشینی وزارت علوم
اما به دنبال واکنش‌های بسیار دانشجویان و شهروندان ایرانی در شبکه‌های مجازی، بلافاصله و در روز پنجشنبه ۲۸ مهر، وزارت علوم با صدور بیانیه‌یی اعلام کرد که از صحبت‌‌های وزیر علوم سوء برداشت شده است! و ادعای وزیر علوم را رد کرد.
هر چند اظهارات وزیر علوم رئیسی فعلا بلاتکلیف مانده و وزارت علوم نیز رسما آن را انکار کرده است، اما آنچه از صحبت‌‌های وزیر علوم دولت ابراهیم رئیسی منتج می‌شود این واقعیت است که حکومت ولایت فقیه در روند ادامه و استمرار قیام سراسری مردم ایران، ترس آشکار و نهفته‌یی از محیط دانشگاهها و دانشجویان کشور دارد و هر چند در ترس از واکنش دانشگاهها و دانشجویان فعلا از آن عقب‌نشینی کرده است اما آنچه از پرده درونی نظام ولایت فقیه برون افتاده است این مهم است که حکومت ولایت فقیه در ترس از قیام دانشجویان در پی آن است که محیط دانشگاهها را امنیتی و پادگان کند.
دانشگاه پادگان نیست! البته تجربه تاریخی مردم ایران در نظام سابق، یعنی نظام سلطنتی و همچنین تجربه دوران حکومت ولایت فقیه به خوبی نشان داده است که دانشجویان و دانشگاهیان ایران زمین زیر بار پادگان‌کردن دانشگاهها و امنیتی‌کردن محیط علم و فرهنگ نخواهند رفت.
