گزارش سی ان ان در مصاحبه با دهها تن از بازداشت شدگان قیام تهیه شد
در ششمین ماه قیام سراسری مردم ایران علیه دیکتاتوری ولایت فقیه و افشای هرچه بیشتر جنایت‌های ماموران خامنه ای در زندان‌ها، شبکه خبری سی ان ان یک گزارش مستند از دهها شکنجه‌گاه مخفی رژیم ایران بدست آورده است.
سی‌ان‌ان در این گزارشی تحقیقی تاکید دارد که متخصصان این رسانه با استفاده از مشخصات دقیق ذکرشده در توضیحات بازداشتی‌های اعتراضات اخیر و تطبیق آن با تصاویر ماهواره‌ای موفق شده‌اند محل دقیق بسیاری از این بازداشتگاه‌های مخفی را بیابند.
در این گزارش تحقیقی محل دقیق این شکنجه‌گاه با مختصات دقیق جغرافیایی بر روی نقشه نشان داده شده است. یادآوری می‌شود که در این ساختمان‌ها «وحشیانه‌ترین» شکنجه‌های خشونت بار روحی و جسمی شامل تحقیر و تجاوز جنسی علیه شهروندان بازداشت شده در مقیاس بزرگ وجود داشته است.
بیشتر بخوانید
افشاگری بزرگ در مورد ۶۲تن از شکنجه گران و زندانبانان اصفهان
۴۰ شکنجه‌گاه مخفی
این شبکه خبری گزارش می‌دهد که توانسته است در گفت‌وگو با شاهدان عینی و افراد شکنجه‌شده، به اطلاعات مربوط به نزدیک به ۴۰ شکنجه‌گاه غیررسمی جمهوری اسلامی دست پیدا کند که شماری از آنها در داخل مسجدها قرار دارند.
این گزارش این واقعیت را یک بار دیگر نشان می‌دهد که شکنجه‌گاه های غیررسمی به دو دسته تقسیم می شوند؛ برخی زندان‌ها اعلام نشده در داخل اماکن دولتی مانند پادگان‌ها و ساختمان‌های وزارت اطلاعات وجود دارند و برخی بازداشت‌گاه موقتی هم در دوران اعتراضات در مسجدها و جاهای دیگر بر پا می‌شوند.
وقتی مسجد به شکنجه گاه تبدیل می‌شود
گفت‌وگوی سی‌ان‌ان با تعداد زیادی از بازداشتی‌های سابق از وجود ۸ شکنجه گاه مخفی در تهران، ۶ شکنجه‌گاه مخفی در سنندج، ۵ مورد در زاهدان، و دهها مورد دیگر در شهرهای مختلفی چون تبریز، مشهد، کرج، سقز، اشنویه، کرمانشاه و آمل پرده برمی‌دارد. در مشهد به‌ویژه این شکنجه گاه های موقت به هنگام اعتراضات در مسجدهای این شهر برپا می‌شود.
به گفته سی ان ان از قول مصاحبه‌شوندگان، هدف اصلی شکنجه‌گران در بیشتر موارد، گرفتن اعترافات اجباری از معترضان بوده تا به دستاویز آن بتوان سپس برای این معترضان احکامی چون حکم اعدام صادر کرد.
پیش از این هم گزارش‌های مختلفی از سوی نهادهای حقوق بشری از شکنجه‌گاه‌های مخفی جمهوری اسلامی در شهرهای ایران منتشر شده بود، اما تحقیق تازه سی‌ان‌ان نشان از افزایش تعداد این مکان‌ها در مدت اخیر دارد.
در این گزارش به نقل از فعالان کُردی که نام‌های آنها مخفی مانده است به تجربه این افراد از شکنجه‌های مرسوم در بازداشتگاه‌های اطلاعات سپاه ارومیه اشاره شده است، از جمله: وصل کردن وزنه به نقاط حساس بدن، آویزان کردن به سقف، ضرب و شتم با شلنگ و چماق و همچنین تهدید به تجاوز.
کیوان صمدی شهادت می‌دهد
کیوان صمدی، یکی از دستگیرشدگان اعتراضات ماه‌های اخیر در اشنویه است که سی ان ان با وی مصاحبه کرده است.
کیوان صمدی دانشجوی ترم سوم رشته برق دانشگاه تبریز، فعال محیط زیست و عضو داوطلب هلال احمر شهرستان اشنویه از سال ۹۴ بود که به دلیل معالجه معترضان مجروح، هدف بازداشت و شکنجه شدید قرار گرفت، نامش از لیست هلال احمر با دستور نهادهای امنیتی حذف شد و به‌دلیل وضعیت وخیم جسمی و فشار نهادهای امنیتی مجبور شد پس از آزادی از ایران برود.
کیوان صمدی ۲۱ روز را زیر شکنجه‌های شدید گذرانده و در این مورد به سی ان ان گفت که در بازداشتگاه‌های مخفی برای گرفتن اعترافات اجباری بدترین نوع شکنجه‌ها اعمال می‌شود. او توضیح می‌دهد که: ماده ای به من تزریق کردند می‌خواستند زنده بمانم تا بیشتر شکنجه‌ام کنند.
کیوان صمدی معتقد است اگر برگه اعتراف اجباری را امضا می‌کرد قاضی‌های حکومتی برای او حکم اعدام صادر می‌کردند و به این خاطر کوشید تا در زندان، با وجود بدترین شکنجه‌ها، از امضای آن برگه سر باز بزند. او سپس پس از تحمل ۲۱ روز شکنجه و امضا نکردن آن برگه، از سوی زندانبان‌ها آزاد شد.
او می‌گوید که پس از درمان معترضان مجروح، افراد حکومتی او را به‌زور به ساختمانی در کنار یک مدرسه دخترانه بردند که در پشت درختان پنهان بود. در آنجا دو مأمور او را به‌شدت با لگد ضرب‌وشتم کردند تا جایی که «خون بالا آورد». «بردن به اتاقی پر از ابزار شکنجه نظیر شوکر، کاردهای مختلف و سرنگ، بوسیدن گردن و لیسیدن بدن او توسط شکنجه‌گر و استفاده از باتون برای شکنجه از مواردی است که او توضیح می‌دهد.
توضیحات کیوان صمدی نشان می‌دهد که شکنجه‌گاه مخفی او ساختمانی است در نزدیکی میدان انقلاب شهر اشنویه آذربایجان غربی.
گواهی محسن سهرابی
فرد دیگری که سی ان ان با او مصاحبه کرد محسن سهرابی یکی از چهره‌های ورزشی و پزشک بیمارستان کوثر سنندج است که به دلیل ارائه خدمات درمانی به معترضان زخمی بازداشت و شکنجه شد.
او در این مصاحبه گفت که افراد شکنجه‌گر حکومتی «هیچ حد و مرزی را نمی‌شناسند و هیچ نظارتی بر آنها وجود ندارد.»
شکنجه‌های شدید و تجاوزهای جنسی به معترضان در ایران باعث شده است که از زمان آغاز اعتراضات اخیر، موارد متعددی از خودکشی افراد، پس از آزاد شدن از این شکنجه‌گاه‌های حکومتی خبرساز شود.
