یگان ویژه بازوی اصلی سرکوب، مشروع‌ترین هدف برای مردم معترض
رژیم ولایت فقیه از سال ۷۰ برای کارآمدتر ساختن دستگاه سرکوب خود، نیروهای شهربانی، کمیته و ژاندارمری را درهم ادغام و نیروی انتظامی را شکل داد. از همان زمان هم یگان ویژه پاسداران تشکیل شد که اعضای این یگان از تندروترین افراد شاغل در نهادهای حکومتی بودند.
از همان روزها هرجا مردم ایران در اعتراض و برای مطالبات خود به خیابان آمدند، نیروهای یگان ویژه فارغ از آن چه مردم خواهان آن بودند، با برخوردهای مسلحانه و خشونت بار و با زبان تیر و گلوله و خون به آن‌ها پاسخ دادند.
نقطه اوج خشونت
نقطه ی اوج حضور یگان ویژه و گستردگی سرکوب مردم ایران در فاصله‌ی سال های ۹۶ تا ۹۸ رخ داد؛ سال‌هایی که به واسطه‌ی ناکارآمدی حکومت در حوزه‌ی اقتصاد، نادیده گرفتن حقوق شهروندان و کاهش سطح آزادی‌های اجتماعی، فاصله‌ی اعتراضات خیابانی از دست کم هر ده سال یک بار به هر سال یک بار و حتی کمتر کاهش پیدا کرد.
خیابان‌های شهرهای ایران در فاصله‌ی سالهای ۹۶ تا ۹۸ سه اعتراض گسترده به خود دیدند. دی ماه ۱۳۹۶، مردادماه ۱۳۹۷ و آبان ماه ۱۳۹۸ خیابان رنگ خون گرفت و یگان ویژه چنان که به دنبال آن بود، جولان داد.
فرماندهان یگان ویژه
فرماندهان نیروی انتظامی به جز اولین آن‌ها که از نیروهای شهربانی انتخاب شدند، در طول سالیان گذشته همواره از میان فرماندهان سپاه منصوب شدند. رضا سیف‌اللهی، هدایت لطفیان، محمدباقر قالیباف، اسماعیل احمدی مقدم و حسین اشتری سپاهیانی بودند که بر مسند فرماندهی کل نیروی انتظامی تکیه زدند، اما فرماندهان یگان ویژه همواره از میان اعضای کمیته سابق برگزیده شدند.
یکی از شاخص‌ترین چهره‌هایی که فرماندهی یگان ویژه را برای مدتی طولانی برعهده داشت، سیدمجتبی عبداللهی بود. در دوران رهبری خامنه‌ای این رفیق دیرینه او بر مسند فرماندهی یگان ویژه‌ی پاسداران نشست و سالهای طولانی کارش سرکوب اعتراضات بود.عبدالهی تا سال ۱۳۹۱ به مدت ۲۱ سال فرماندهی یگان ویژه باقی ماند.
در همین رابطه
افشاءگری فرماندهان ارشد یگان ویژه ناجا در باره قیام
کارنامه یگان ویژه
اولین اعتراضی که یگان ویژه برای سرکوب آن به میدان آمد، مربوط به اعتراضات کوی طلاب در مشهد بود که طی آن ده‌ها هزار نفر در این اعتراضات با شعار علیه مقامات وقت حکومتی به خیابان آمدند، اما وقتی اماکن دولتی در سراسر شهر مشهد هدف حملهی مردم خشمگین قرار گرفتند، یگان ویژه وارد میدان شد.
دو سال بعد مردم معترض قزوین به خیابان آمد، یگان ویژه در این فقره هم دستور داشت به هر شکلی که می‌تواند، معترضان را به خانه‌ها بازگرداند.
نیروهای یگان ویژه در آن سال با یونیفورم‌های سیاه و چهره‌های پوشیده سوار بر موتور با سپر و باتوم در کنار لباس شخصی‌هایی که با فریاد «حیدر! حیدر!» شهروندان معترض و به ویژه دانشجویان را زیر باتون و مشت و لگد می‌گرفتند، حاضر بودند. هدف این بود که مردم معترض که قصد کرده بودند خود را به نزدیکی بیت خامنه‌ای برسانند، بر جای خود بمانند؛ حتی به قیمت جان.
در خرداد ۱۳۸۸ یگان ویژه به تنهایی قادر نبود سیل جمعیت حاضر در خیابان را به خانه‌ها بازگرداند. نیروهای قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران، لباس شخصی‌ها و بسیجی‌ها نیز به یاری یگان ویژه شتافتند.
دی‌ماه ۱۳۹۶ یک بار دیگر جرقه‌ی اعتراضات مردمی از مشهد آغاز شد. شهروندان عاصی از فشار اقتصادی از بستر فضای مجازی برای برگزاری تجمعی در اعتراض به گرانی‌ها استفاده کردند و سیاست‌های اقتصادی دولت حسن روحانی را به چالش کشیدند.
حسن کرمی از سال ۱۳۹۱ جانشین سیدمجتبی عبدالهی و فرماندهی یگان ویژه شد. نیروهای تحت امر او در آبان ۱۳۹۸ خونین ترین سرکوب خیابانی پس از انقلاب ۱۳۵۷ را رقم زدند.
در فاصله‌ی روزهای ۲۴ تا ۲۶ آبان ۱۳۹۸ نیروهای یگان ویژه چنان که فرماندهان آن بعدها در سخنرانی های خود افشا کردند، با سلاح‌های ساچمه زن، تجهیزات سدکننده، باتوم، سپر، آب پاش و انواع گازها و وسایل الکترونیکی و ابزار صوتی و نوری برای حفظ نظام وارد عمل شدند.
قدرت نمایی یگان ویژه
حسن کرمی فرماندهی یگان‌های ویژه‌ی نیروی انتظامی در پاسخ به این پرسش که اعتراضات دی ماه ۱۳۹۶ چگونه کنترل شد، گفته است که نیروهای انتظامی در بیش از ۷۹نقطه‌ی کشور فعال بوده و از خودروی صوت استفاده کردند.
خودروی صوت سیستمی است که به گفته کرمی صدای فرماندهی میدان را تا دو کیلومتر و به شعاع پانصد متر پخش کرده و توسط آن امکان دادن اخطار نهایی به معترضان با اطمینان از این که صدای او را می شوند، وجود دارد.
سالار آبنوش، فرماندهی عملیات بسیج نیز روز ۳۰ آبان ماه در یک سخنرانی رویدادهای این سه روز را «جنگ جهانی تمام عیاری علیه نظام و انقلاب» توصیف کرد و گفت: «به عنوان کسی که در صحنه بودم، معتقدم فقط خدا ما را نجات داد».
مرکز اطلاع رسانی ناجا نیز در گزارشی اعلام کرد که تا روز شنبه دوم آذر ۱۸۰ نفر را به عنوان «لیدرهای اصلی» اعتراضات شناسایی و بازداشت کرده است.
ابعاد کشتار و سرکوب آبان ۹۸ هم چنان پس از نزدیک به ۳ سال روشن نیست، اما در شرح وحشی‌گری یگان ویژه همین بس که محمود صادقی، نماینده‌ی وقت مجلس شورای اسلامی گفت: «در جلسه‌ای یکی از نمایندگان شهرستان‌ها از رحمانی فضلی، وزیر کشور سوال کرد که آیا امکان تیراندازی، دست کم به پا یا کمر به پایین وجود نداشته که شلیک مستقیم به سر و صورت معترضان انجام شده است؟ وزیر کشور هم در پاسخ عنوان کرد که خب! شلیک به پا هم انجام شده بوده است».
پاسخی که نمایندگان مجلس حکومتی هم از آن شگفت زده شدند و متعجب از این که وزیر با بی‌خیالی چنین مسئله‌ای را عنوان کرده است.
البته این تمام داستان خشونت یگان ویژه نیست.
با این همه سوابق پر واضح است که رژیم در تمامی این سال‌ها تلاش کرد که با غول ساختن از یگان ویژه و محیرالعقول جلوه دادنش جامعه را مرعوب سرکوب خود کند.
اما این بار در قیام و انقلاب شهریور ۱۴۰۱ تمام دود و دم نیروهای سرکوب فرو نشست. از پشت نقاب‌های ترسناک، بزدلان و بریدگانی ظاهر شدند که با اولین تهاجم جوانان شجاع و مبارز فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند.
از این رو باید گفت هیبت پوشالی یگان ویژه و چهره سازی از آن تنها به عنوان ابزاری برای ارعاب جامعه عمل کرده است. الان زمانه تهاجم به همین پاسداران وحشت است. پاسدارانی که خود بیش از هرکس دیگری وحشت زده‌اند
