زندانی سیاسی، سعید ماسوری با ۲۲ سال حبس بدون حق برخورداری از حتی یک روز مرخصی در حال حاضر در سالن ۱۰ بند ۴ زندان گوهر دشت محبوس است.
زندانی سیاسی ، سعید ماسوری در سال ۱۳۷۹ در دزفول به همراه دیگر زندانی سیاسی، غلامحسین کلبی به اتهام «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران» بازداشت شد.
آقای ماسوری پس از بازداشت ۱۴ ماه را در سلول‌های انفرادی تحت بازجویی و شکنجه مداوم در زندان‌های وزارت اطلاعات در خوزستان گذراند. سپس به زندان اوین و نهایتا به زندان گوهردشت کرج منتقل شد. در نهایت درسال ۱۳۸۱ او در «دادگاه» انقلاب به اتهام «محاربه» محکوم به اعدام شد. در اثر تلاشهای خانواده وی در خارج از کشور و فشارهای سازمانهای حقوق بشری، سال ۱۳۸۶ حکم اعدم او با یک درجه تخفیف به حبس ابد کاهش پیدا کرد.
زندانی سیاسی، سعید ماسوری در طی ۲۲ سال زندان از هرگونه مرخصی و حتی اعزام به بیمارستان برای درمان بیماری های خود محروم بوده است. او اکنون از ناراحتی های شدید دندان و لثه و کمر و گردن رنج می‌برد. او بارها نسبت به فشارها و محدویت های ناعادلانه و غیر انسانی در زندان که به وی و دیگر زندانیان سیاسی اعمال می‌گردد دست به اعتراض و اعتصاب غذاهای طولانی زده است. از جمله می توان به چهل روز اعتصاب غذای او در سال۹۵ در اعتراض به ضرب و شتم وحشیانه و انتقال به بند فوق امنیتی که مجهر به شنود و دوربین های مدار بسته است، اشاره کرد.
آقای ماسوری در زندان هیچگاه سکوت نکرده و بارها بوسیله بیانیه و نامه از حرکتهای اعتراضی مردم حمایت کرده است. او بمناسبت بیست و دومین سال حبس خود نوشت : «آری، اولین کار ویژه زندان منقطع کردن افراد از واقعیت بیرون است. محصور نگه داشتن آنها در یک چاردیواری محدود و به تنگ آوردن افراد از همه چیز! …..اراده و استقامت در زندان یعنی هر لحظه و ساعت و روز انتخاب کردن، تا از این فروپاشی در امان بمانیم. برای کسانی که شهامت داشتن آرمان و رویاهای بلند پروازانه ندارند، این چاردیواری محدود و منحوس به قبرستان آرمان‌ها و اراده‌ها تبدیل می‌گردد».
زندانی سیاسی، سعید ماسوری متولد ۱۳۴۴ از خرم‌آباد است. وی مدتی در آلمان و سپس نروژ زندگی و در رشته پزشکی تحصیل کرده است.
