فراخوان به شورای حقوق بشر ملل متحد؛ هشدار در مورد وضعیت زندانیان سیاسی در ایران
جمعی از فعالین مدنی، سیاسی و حقوق بشری ایران با انتشار بیانیه‌ای خطاب به رئیس و اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواستار رسیدگی فوری به وضعیت وخیم زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان های جمهوری اسلامی ایران شدند. امضا کنندگان این بیانیه با اشاره به موارد متعدد نقض حقوق زندانیان سیاسی در ایران و با توجه به استمرار آن، از رئیس و اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواستار رسیدگی به وضعیت زندانیان سیاسی و فشار بر مقامات حکومت ایران از سوی ملل متحد شدند.
متن کامل این بیانیه در ادامه می‌آید:
«عالیجنابان؛ رئیس و اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد
نظر به اینکه نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران بصورت امری سیستماتیک و روتین درآمده، و علیرغم صدور قطعنامه‌های مکرر مبنی بر محکومیت این رژیم توسط آن شورا به خاطر نقض حقوق بشر، کوچکترین تغییری در این رویه مشاهده نمی‌گردد، به نظر می‌رسد در اطلاع‌رسانی و افشای ابعاد گسترده این “رفتارهای ناقض حقوق بشر” نیاز به تلاشهای بیشتر می‌باشد.
با وجود تحمیل فشارهای غیرقابل تحمل به اقشار مختلف مردم ایران مانند؛ بانوان، تنوع‌های قومی، دینی، جنسی، مصادره اموال مردم، که آخرین نمونه‌ی آن به خاک و خون کشیدن هم‌میهنان بلوچ ما در منطقه سنی‌نشین سیستان و بلوچستان است، و همچنین کشتن مستمر کولبران در کردستان، و پیش از آن “قتل عام ۱۵۰۰ ایرانی در اعتراضات آبان ۹۸”، در عین حال برخورد با فعالان و زندانیان سیاسی از برخورد با بقیه متهمین بسیار بدتر است، و باید توجه را بیشتر به زندانیان سیاسی جلب نماییم.
بازداشتهای خودسرانه و توهین‌آمیز، حبس‌های خانگی و طولانی‌مدت، قتل‌های به اصطلاح خودسرانه، تشکیل دادگاه‌های غیرقانونی و صدور احکام غیرقانونی توسط محاکم انقلاب بدون رعایت اصول دادرسی عادلانه، و بدرفتاری‌های شرم‌آور با محکومین سیاسی و عقیدتی که حکومت آنها را محکومین امنیتی تلقی می‌کند، بسیار تکان‌دهنده است، که مواردی از آنها را به شرح زیر به استحضار می‌رسانیم :
۱ – طبق اصل ۱۵۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی، دادگستری مرجع رسمی تظلمات و شکایات است و تشکیل دادگاه‌ها و تعیین صلاحیت آنها منوط به حکم قانون است، ولی بر خلاف این اصل، محاکم غیرقانونی بدستور رهبر رژیم و خارج از مفاد اصل ۱۵۹ تشکیل و اجرا می‌گردد!، که دائما احکام بسیار سنگین و اعدام صادر و اجرا می‌کنند!
۲ – طبق اصل ۱۶۸ قانون اساسی؛ رسیدگی به جرائم سیاسی و مطبوعاتی باید در محاکم دادگستری (عمومی) و بصورت علنی و با حضور هیئت منصفه برگزار شود. ولی متهمین سیاسی و حتی مطبوعاتی در دادگاه‌های انقلاب و در پشت درهای بسته، آنهم بدون حضور هیئت منصفه، و عموماً بدون حضور وکیل، محاکمه، و آرای سنگین علیه آنان صادر می‌گردد که هیچ نشانی از رعایت اصول دادرسی عادلانه در آنها مشاهده نمی‌شود.
۳ – علیرغم آنکه اخیرا قانون جرم سیاسی تصویب شده، ولی بر خلاف اصل ۱۶۸ قانون اساسی و بر خلاف قانون جرم سیاسی، فعالان سیاسی را متهمین امنیتی تلقی می‌نمایند، و کنشگران مدنی و سیاسی و مطبوعاتی و حتی محیط زیستی را از دادرسی‌های علنی و عادلانه و حضور هیئت منصفه محروم می‌کنند.
۴ – محکومین سیاسی که از نظر حکومت امنیتی تلقی می‌شوند، از امنیت جانی برخوردار نیستند، به نحوی که یا در مراجع انتظامی و در مراحل تحقیق به قتل می‌رسند، یا مانند زهرا کاظمی، ستار بهشتی، علی اکبر سعیدی سیرجانی و بسیاری دیگر مانند؛ هدی صابر، محسن روح‌الامینی، محمد کامران، امیرجوادیفر و غیره… در زندان‌ها به قتل می‌رسند.
۵ – در موارد بسیاری زندانیان سیاسی را در میان زندانیان خطرناک مانند قاتلین و سارقین مسلح نگهداری می‌نمایند، که توسط آنان به قتل می‌رسند، مانند آقای علیرضا شیرمحمدی و…
۶ – عدم مراقبت‌های بهداشتی و درمانی و کمبود جا، از دیگر مشکلات زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
۷ – بی‌اعتنایی به نظریه‌های پزشکی قانونی یا پزشکان معتمد زندان، درحالیکه نظر به عدم تحمل کیفر می‌دهند، مانند “بهنام محجوبی” که اخیرا به همین دلیل منجر به قتل وی گردید، و یا شخصیت شناخته شده‌ای مانند “محمد نوری زاد”، که علیرغم دریافت چندین گواهی پزشکی قانونی مبنی بر عدم تحمل حبس، همچنان او را در بدترین شرایط در زندان نگه داشته، و ماه‌هاست حتی اجازه تماس تلفنی با خانواده را به او نمی‌دهند، و فرزند وی (علی) را بجرم همدردی با کشته‌شدگان هواپیمای اوکراین، به ۳.۵ سال زندان محکوم کرده، و در بدترین شرایط ممکن در زندان نگه می‌دارند.
۸ – محرومیت زندانیان سیاسی از حقوق اولیه‌ای مانند؛ روزنامه، کتاب، مرخصی، تلفن، تلویزیون، هواخوری و غیره از موارد نقض فاحش حقوق زندانیان سیاسی است.
۹ – شکنجه و ضرب و شتم زندانیان سیاسی که به امری معمول در زندان‌های ایران تبدیل شده است.
۱۰ – نگهداری زندانیان سیاسی در سلول‌های انفرادی به مدتهای بسیار طولانی.
۱۱ – اجبار زندانیان سیاسی به اعترافات تلویزیونی، و اجرای احکام شلاق در زندان‌ها و انظار عمومی.
۱۲. ربودن فعالین سیاسی و به قتل رساندن آنان در داخل و خارج کشور مانند؛ روح‌الله زم که پس از ربایش او را اعدام کردند.
بنابراین، باتوجه به مراتب فوق، ما امضاکنندگان این بیانیه از جنابعالی و محافل مدافع حقوق بشر “بویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد” درخواست تشکیل جلسه فوقالعاده و اضطراری برای رسیدگی به موارد مذکور، و اتخاذ تصمیمات فوری و موثر “فراتر از محکومیت جمهوری اسلامی ایران” را داریم.
رونوشت:
جناب آقای جاوید رحمان
“گزارشگر ویژه سازمان ملل در ایران”
با سپاس فراوان؛ امضاکنندگان …
۱. رضا آیلور، فعال مدنی
۲. بهنام ابراهیم زاده
۳. زهرا ابراهیمی، فعال مدنی
۴. زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی، زندانی سیاسی سابق
۵. مسعود اخترانی تهرانی، خبرنگار مستقل
۶. فرشته اسانلو، فعال مدنی
۷. مادر اسانلو، مادر جانباخته زندانی افشین اسانلو
۸. رضا اسدی، فعال مدنی
۹. امیر مسعود اکبرآبادی، خبرنگار
۱۰. روزبه اکرادی، فعال مدنی
۱۱. شهناز اکملی، مادر مصطفی کریم بیگی، جانباخته عاشورای ۸۸
۱۲. اکبر امینی ارمکی، فعال حقوق بشر، زندانی سیاسی سابق
۱۳. مهران بختیار، جبهه ملی ایران
۱۴. عشرت بستنجانی، فعال مدنی
۱۵. وحید بهشتی، مدافع حقوق بشر، مدیر رسانه «در تی وی»
۱۶. کمال جعفری یزدی، فعال مدنی، زندانی سیاسی
۱۷. پویا جگروند، فعال مدنی
۱۸. علی جلیلی، زندانی سیاسی سابق
۱۹. حمیده جولایی، فعال مدنی
۲۰. رضا حضرتی، فعال مدنی
۲۱. یاسمین حنیفه، فعال مدنی
۲۲. محمد رضا خسروی، فعال سیاسی
۲۳. هاشم خواستار، فعال سیاسی، نماینده معلمان ایران، زندانی سیاسی
۲۴. محمد رضا خوانساری، فعال سیاسی
۲۵. غلام حسین دوستعلی مکی، حقوقدان
۲۶. محمد دهقان، فعال مدنی
۲۷. راحله راحمی پور، خانواده اعدام شدگان دهه ۶۰
۲۸. امیر رزاقی، از جبهه ملی ایران
۲۹. رقیه زارع پور، فعال مدنی
۳۰. کوروش زعیم، فعال سیاسی، زندانی سیاسی سابق
۳۱. هاشم زینالی، پدر “سعید زینالی” که از سال ۷۸ تاکنون توسط رژیم ربوده شده و هیچ اطلاعی از او نیست!
۳۲. فاطمه سپهری، فعال مدنی، زندانی سیاسی سابق
۳۳. محمد حسین سپهری، فعال حقوق بشر، زندانی سیاسی
۳۴. پرویز سفری، فعال سیاسی
۳۵. آرش سلیمانی، فعال مدنی
۳۶. محمد سیف زاده، استاد و مدافع حقوق بشر، زندانی سیاسی سابق
۳۷. قاسم شعله سعدی، حقوق دان، فعال سیاسی، استاد اخراجی دانشگاه، زندانی سیاسی سابق
۳۸. گوهر شمیرانی، فعال مدنی
۳۹. رفعت شهابی، فعال مدنی
۴۰. فاطمه صادقی، فعال مدنی
۴۱. حشمت اله طبرزدی، دبیر کل جبهه دموکراتیک ایران، زندانی سیاسی سابق
۴۲. مهریار ظفرمهر، فعال حقوق بشر
۴۳. منیره عبدی، همسر زندانی سیاسی “عباس عبدی”
۴۴. حجت اله عسگری، فعال مدنی
۴۵. گوهر عشقی، مادر ستاربهشتی “که در زیر شکنجه های رژیم به شهادت رسید”
۴۶. عباس غفاری، فعال مدنی
۴۷. منیره فتحی، فعال مدنی
۴۸. اسداله فخیمی، فعال حقوق بشر، زندانی سیاسی سابق
۴۹. حوری فرج زاده طارانی، فعال مدنی، زندانی سیاسی سابق
۵۰. راحله فرج زاده طارانی، فعال مدنی
۵۱. منصور فرجی، مدافع حقوق بشر، زندانی سیاسی سابق
۵۲. محمد قائمی، از جبهه ملی ایران
۵۳. مریم قلی زاده، فعال مدنی
۵۴. رسول کاظمی، فعال مدنی
۵۵. امین کرد، از جبهه ملی ایران
۵۶. ملیحه کریم الدینی، فعال مدنی
۵۷. مهرداد گریوانی، فعال مدنی، زندانی سیاسی سابق
۵۸. جواد لعل محمدی، فعال فرهنگی، زندانی سیاسی سابق
۵۹. صدیقه مالکی فرد، همسر هاشم خواستار، زندانی سیاسی
۶۰. افسانه مدبر، فعال مدنی
۶۱. جلال مدبر، فعال سیاسی
۶۲. فریده مرادخانی، مدافع حقوق بشر، زندانی سیاسی سابق
۶۳. جلیل مشتاق، فعال مدنی
۶۴. اکرم مصباح، فعال مدنی
۶۵. فرنگیس مظلوم، مادر سهیل عربی، زندانی سیاسی
۶۶. اسماعیل مفتی زاده، فعال سیاسی
۶۷. فاطمه ملکی، همسر “محمد نوری زاد” و مادر “علی نوریزاد” که هم اکنون هر دو در زندان هستند
۶۸. هلن منشی زاده، فعال مدنی
۶۹. نرگس منصوری، فعال حقوق بشر، زندانی سیاسی سابق
۷۰. آزاده موسوی، فعال حقوق بشر
۷۱. حمیده مولایی، فعال مدنی
۷۲. محمد مهدویفر، فعال مدنی، زندانی سیاسی سابق
۷۳. امید ناصحی فرد، فعال مدنی
۷۴. حسن نایب هاشم، مدافع حقوق بشر
۷۵. محمد نجفی، حقوق دان، زندانی سیاسی
۷۶. اکرم نقابی، مادر “سعید زینالی” که از سال ۷۸ تاکنون توسط رژیم ربوده شده و هیچ اطلاعی از او نیست!
۷۷. کامبیز نوروززاده، فعال مدنی، زندانی سیاسی سابق
۷۸. حسین نوری زاده، فعال مدنی
۷۹. سروش نوری زاده، فعال مدنی
۸۰. ناصر نوری زاده، فعال مدنی
۸۱. عباس واحدیان شاهرودی، فعال مدنی، زندانی سیاسی سابق
۸۲. محمد مقیمی، حقوق دان
