گزارشی از وضعیت زندانی سیاسی، حمزه سواری در پانزدهمین سال حبس
زندانی سیاسی حمزه سواری که پانزدهمین سال حکم حبس ابد خود را پشت سر میگذارد، همچنان از حق مرخصی محروم است و در این پانزده سال نیز همواره از این حق محروم بوده است.
زندانی سیاسی حمزه سواری در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۳۸۴ با اتهام «محاربه» و « اقدام علیه امنیت ملی» بازداشت و در شعبه یک «دادگاه» انقلاب اهواز به حبس ابد محکوم شد.
این زندانی سیاسی در این پانزده سال در زندانهای مختلفی بسر برده و هم اکنون در زندان رجایی شهر کرج بسر میبرد.
حمزه سواری هم اکنون و در سن ۳۱ سالگی از مشکلات و بیماریهای بسیاری که حاصل سالهای طولانی حبس و زندان و شکنجه است است از جمله بیماری کلیوی، مجاری ادرار و مشکلات استخوانی و کمر درد شدید رنج میبرد.
وی یک تومور دردناک در پشت زانوی پای راست دارد که باید عمل شود. اما از اعزام به بیمارستان محروم مانده است. در حالیکه پزشکان توصیه کرده‌اند که باید مورد عمل جراحی قرار گیرد و در غیر این صورت باعث بروز مشکلات جدی تر حرکتی در وی خواهد شد.
در حال حاضر و با توجه به خطر کرونا که می‌باید تمام زندانیان حتی بصورت موقت آزاد میشدند تا از خطر ابتلا به این بیماری مصون بمانند، حمزه سواری حتی یک روز هم به مرخصی نرفته و همچنان در حبس بسر میبرد.
حمزه سواری متولد ۲۲ دی ماه ۱۳۶۸ و اهل بهبهان است. وی در دوران دبیرستان زمانی که ۱۶ سال بیشتر نداشت در تاریخ ۱۱ شهریور۸۴ به همراه دو برادر دیگرش به نامهای «محمدعلی و جعفر سواری» به اتهام تشکیل یک موسسه فرهنگی بازداشت شد. اما در ادامه و بعد از وقایع موسوم به انفجارهای اهواز برای اعتراف به مشارکت در بمب گذاری مورد بازجویی و تحت شکنجه قرار گرفتند.
همچنان که میدانید، فعالیت جوانان اهواز در اعتراض به تبعیض قومیتی که حکومت در این سالها همواره اعمال کرده است پیوسته توسط نیروهای امنیتی سرکوب شده و حمزه سواری و برادرانش نیز از قربانیان همین سرکوب و دستگیریها هستند.
مدتی بعد حکم اعدام محمدعلی و جعفر اجرا شد و حمزه سواری و چند تن دیگر از جوانان از جمله مختار البوشوکه، جابر البوشوکه و محمد علی عموری نژاد به حبس ابد محکوم شدند.
حمزه سواری که یک جوان ۱۶ ساله بود قربانی سرکوب و بازداشتهای قهری و پرونده سازیهای حکومتی شد و حالا در سال ۱۳۹۹ مدت ۱۶ سال است که بدون مرخصی در زندان بسر میبرد.
حمزه از جمله ۲۰ زندانی سیاسی بود که در سال ۹۶ بیش از یک ماه در اعتراض به ضرب و شتم و انتقال ناگهاني به سالن فوق امنیتی ۱۰ اقدام به اعتصاب غذا کردند..
این زندانیان یک ماه را در سخت ترین شرایط گذراندند؛ روزهای جانکاهی که حتی از داشتن آب خنک هم با لبان تشنه محروم بودند و نهایتا با درخواست کنشگران مدنی و فعالین سیاسی به این اعتصاب پایان دادند.
